Bezdech senny

Bezdech senny (zespół bezdechu sennego) to zaburzenie oddychania związane ze snem: osoby cierpiące na to zaburzenie doświadczają przerw w oddychaniu podczas snu. Występujące podczas snu dźwięki są u nich szczególnie głośne i nieregularne, w porównaniu z normalnym chrapaniem (również zaburzeniem oddychania podczas snu). Bezdech senny dotyka szczególnie mężczyzn, którzy borykają się z dużą nadwagą.

Jak TELEMEDICO może pomóc Ci w przypadku bezdechu sennego? 

Nieleczone zaburzenia oddychania podczas snu niosą ze sobą ryzyko wystąpienia skutków zdrowotnych, takich jak zaburzenia rytmu serca i wysokie ciśnienie krwi. Są one również związane ze zwiększonym ryzykiem udaru mózgu i zawału serca. Jeżeli cierpisz na bezdech senny, umów się na wideokonsultację ze specjalistą TELEMEDICO, który postawi właściwą diagnozę, przedstawi plan dalszych działań terapeutycznych, a w razie potrzeby wystawi receptę na potrzebne leki.

Podstawowe informacje

• Chrapanie jest powszechnym zjawiskiem, które nasila się wraz z wiekiem. Prawie co druga osoba wydaje z siebie podczas snu różne dźwięki.
• Podczas snu mięśnie jamy ustnej i gardła rozluźniają się, drogi oddechowe zwężają i powstaje typowy trzepoczący dźwięk języczka i podniebienia miękkiego – jednak zazwyczaj nie prowadzi to do zatrzymania oddechu.
• Bezdech senny jest czymś innym: w tym przypadku oddech chrapiącego zatrzymuje się wielokrotnie na krótką chwilę. 
• Bezdech senny zakłóca sen i sprawia, że cierpiący na niego ludzie budzą się rano niewypoczęci. Często dotyczy to również osób śpiących z nimi w jednym pomieszczeniu, którym przeszkadza głośne i nieregularne chrapanie. Zespół bezdechu sennego jest niebezpieczny dla zdrowia, ponieważ krótkie przerwy w oddychaniu podczas snu mogą przerodzić się w dłuższe, bardziej niebezpieczne przerwy w oddychaniu.
• Bezdech senny i zwykłe chrapanie należą do grupy zaburzeń oddychania podczas snu (sleep-related breathing disorders – SBAS). Te zaburzenia oddychania występują wyłącznie lub głównie podczas snu.

Bezdech senny: częstość występowania

Nie ma dokładnych danych na temat tego, jak często bezdech senny występuje w rzeczywistości – nie każdy, kto w nocy chrapie, idzie z tym do lekarza. Zgodnie z Międzynarodowym Systemem Klasyfikacji Zaburzeń Snu (ICSD) około 2-7 procent całej dorosłej populacji cierpi na bezdech senny. Szczególnie dotknięte są osoby z nadwagą: około dwóch trzecich pacjentów z zespołem bezdechu sennego ma problemy z nadwagą.

Ponadto częstość występowania bezdechu sennego wzrasta wraz z wiekiem.

Rodzaje bezdechu sennego

Lekarze rozróżniają obturacyjny i centralny bezdech senny.

Obturacyjny bezdech senny (OSAS – obstuctive sleep apnea syndrome)

Zespół obturacyjnego bezdechu sennego jest najczęstszą postacią bezdechu sennego. Podczas snu mięśnie podniebienia miękkiego wiotczeją. W rezultacie u osób z obturacyjnym bezdechem sennym podciśnienie powstające podczas wdechu powoduje zapadanie się tchawicy w różnych miejscach górnych dróg oddechowych. Powietrze nie może już wtedy swobodnie przepływać – śpiący przez krótki czas nie ma dostępu do powietrza.

Zatrzymanie oddechu powoduje spadek zawartości tlenu we krwi (hipoksemia), co skutkuje brakiem dopływu tlenu do tkanek. Powoduje to „reakcję przebudzenia” organizmu: gwałtownie aktywuje mięśnie oddechowe przepony i klatki piersiowej, serce również zwiększa swój wysiłek i wzrasta ciśnienie krwi. W rezultacie śpiący zazwyczaj budzi się na krótko. To przebudzenie spowodowane bezdechem sennym nazywane jest przez lekarzy wzbudzeniem. Po wznowieniu oddychania następuje zwykle kilka głębokich oddechów.

Krótkie przerwy w oddychaniu spowodowane obturacyjnym bezdechem sennym mogą występować nawet do 100 razy w ciągu nocy. Osoba dotknięta chorobą zazwyczaj już następnego ranka nie pamięta, że wielokrotnie budziła się na krótko w nocy z powodu braku tlenu.

Centralny bezdech senny

Drugą formą bezdechu sennego jest centralny bezdech senny. Postać ta jest wywoływana przez nieprawidłowe działanie ośrodkowego układu nerwowego (OUN). W tym przypadku górne drogi oddechowe pozostają otwarte, ale mięśnie oddechowe klatki piersiowej i przepony nie wykonują wystarczających ruchów. W wyniku tego osoba dotknięta chorobą oddycha zbyt rzadko i nie dość głęboko. Wynikający z tego brak tlenu alarmuje mózg, który natychmiast reaguje i zapewnia głęboki oddech.

Centralny bezdech senny dotyczy głównie osób starszych. Jest on często nieszkodliwy i zazwyczaj nie wymaga leczenia – chyba że występuje w połączeniu z niewydolnością serca lub zaburzeniami układu nerwowego. W takiej sytuacji osoby dotknięte chorobą powinny udać się do lekarza.

Bezdech senny: objawy

Typowymi objawami bezdechu sennego są powtarzające się przerwy w oddychaniu podczas snu. Zatrzymanie oddechu trwa od 10 do 120 sekund i występuje częściej niż pięć razy na godzinę. Następstwem tego są okresy nadmiernego oddychania (hiperwentylacja) oraz głośne i nieregularne chrapanie (kiedy pacjent z trudem oddycha). Partnerzy i krewni chorego poza chrapaniem często zauważają jego nocne przerwy w oddychaniu, podczas gdy sam chory nie jest tego świadomy.

Konsekwencje bezdechu sennego

Bezdech senny ma swoje konsekwencje. Ogólnie rzecz biorąc, sen jest zakłócony do tego stopnia, że osoby cierpią z powodu chronicznego deficytu snu i zmęczenia w ciągu dnia. Ponadto mają trudności z pamięcią i koncentracją. Bezdech senny zwiększa również ryzyko wypadków komunikacyjnych.

Niektóre osoby z bezdechem sennym cierpią też na stany lękowe lub depresję. W niektórych przypadkach zaburzenia oddychania prowadzą do bólów głowy (zwłaszcza rano) i zmniejszenia popędu seksualnego. U mężczyzn mogą wystąpić zaburzenia erekcji.

Bezdech senny u dzieci

Zespół obturacyjnego bezdechu sennego (OSAS) może dotyczyć również dzieci. Według ekspertów zaburzenia oddychania mogą również odgrywać rolę w zespole nagłej śmierci niemowląt.

Starsze dzieci z zespołem obturacyjnego bezdechu sennego (OSAS) często wydają się ospałe i ociężałe. Nierzadko odbiegają od normy w szkole z powodu gorszych wyników w nauce.

Bezdech senny: przyczyny i czynniki ryzyka

Istnieje wiele czynników, które sprzyjają rozwojowi zespołu obturacyjnego bezdechu sennego. Należą do nich:

• zbyt wysoki wskaźnik masy ciała BMI (nadwaga),
• wiek (częstotliwość występowania bezdechu sennego wzrasta wraz z wiekiem),
• płeć (mężczyźni są bardziej dotknięci niż kobiety),
• zażywanie leków nasennych lub uspokajających (mięśnie podniebienia szybciej wtedy wiotczeją i blokują drogi oddechowe),
• zaburzenia w budowie czaszki twarzowej (deformacje twarzoczaszki): przykładem może być zbyt mała lub opadająca ku tyłowi szczęka dolna lub skrzywiona przegroda nosowa.

Inne czynniki ryzyka to palenie tytoniu, alkohol, ciąża i istniejące choroby, takie jak reumatyzm, akromegalia, niedoczynność tarczycy czy zespół policystycznych jajników. Duży język, powiększone migdałki (migdałki podniebienne), polipy nosa oraz duża ilość tkanki tłuszczowej i łącznej przy wejściu do dróg oddechowych również mogą sprzyjać bezdechowi sennemu. Zwykle nieregularne pory snu mogą nasilać objawy bezdechu sennego.

Centralny bezdech senny występuje rzadko i wynika z zaburzeń w ośrodkowym układzie nerwowym (OUN). W tym wypadku z powodu uszkodzeń neurologicznych słabo funkcjonuje kontrola mięśni oddechowych.

Jedną z możliwych przyczyn jest neuroborelioza – stadium chorobowe przenoszonej przez kleszcze boreliozy (choroby z Lyme). Pacjenci z niewydolnością serca często cierpią również na centralny (czasem obturacyjny) bezdech senny. Podobnie centralny bezdech senny może wystąpić w wyniku przewlekłego osłabienia nerek (przewlekła niewydolność nerek) lub wkrótce po udarze mózgu.

Bezdech senny: badania i diagnoza

Każdy, kto chrapie (często zauważa to jego partner, ale nie on sam) i cierpi z powodu bezdechu podczas snu, powinien zgłosić się do laryngologa. Droga do rozpoznania bezdechu sennego wymaga kilku kroków – nie ma jednego, niezawodnego testu na jego występowanie.

Lekarz zapyta najpierw o historię choroby (anamneza), np.:

• Czy występują jakieś inne schorzenia?
• Czy cierpisz na zaburzenia snu?
• Czy zażywasz jakieś lekarstwa (np. środki nasenne lub uspokajające)?
• Jak wygląda kwestia spożywania alkoholu?
• Czy zażywasz narkotyki?
• Jakie są zwyczaje związane ze snem? (Często więcej na ten temat wie partner chorego, sensowne jest więc, aby brał on udział w rozmowie z lekarzem).

Oprócz tych pytań lekarz może poprosić o wypełnienie kwestionariusza. Tak zwany kwestionariusz STOP-Bang jest bardzo krótki i zawiera ogólne pytania dotyczące między innymi wzorców zachowania związanych ze snem.

Następnie przeprowadzane jest badanie fizykalne. Lekarz laryngolog poszukuje nieprawidłowości anatomicznych w jamie ustnej i nosogardle – na przykład nieprawidłowości zgryzu (położenia szczęk względem siebie), skrzywienia przegrody nosowej lub polipów nosa i gardła. Zatoki przynosowe mogą być łatwo zbadane za pomocą technik obrazowania.

Lekarz określa również wskaźnik masy ciała (BMI) na podstawie wzrostu i wagi pacjenta.

Niekiedy wyjaśnienie zaburzeń snu i zaburzeń oddychania związanych ze snem wymaga również wykonania polisomnografii, czyli badania i pomiaru podczas snu różnych parametrów medycznych. W tym celu zazwyczaj trzeba spędzić jedną lub dwie noce w laboratorium snu. Lekarze analizują zachowanie podczas snu, oddychanie podczas snu i inne czynniki wskazujące na zaburzenia snu (badanie bezdechu sennego). Elektrody przymocowane do skóry pomagają rejestrować m.in. przepływ powietrza podczas oddychania, tętno, zawartość tlenu we krwi oraz ruchy klatki piersiowej.

Konieczne może być również przeprowadzenie badań przesiewowych snu. Na przykład w wielokrotnych testach opóźnienia snu (MSLT) pacjent zasypia kilka razy dziennie na krótkie 20-minutowe drzemki w odstępach dwóch godzin. Test mierzy skłonność do zasypiania i stopień senności w ciągu dnia.

Od pewnego czasu dostępne są również urządzenia do analizy oddechu podczas snu w warunkach domowych. Umożliwiają one zapisy podobne do tych dokonywanych w laboratorium snu, ale nie wymagają stosowania pasków ani kaniul nosowych. Zamiast tego pomiar może być dokonywany np. na palcu pacjenta, gdzie czujnik mierzy niewielkie zmiany w naczyniach krwionośnych i w ten sposób dostarcza informacji o oddychaniu.

Aktualne wytyczne medyczne dotyczące zaburzeń oddychania związanych ze snem zalecają stosowanie urządzeń domowych w celu wsparcia diagnostyki bezdechu sennego.

Smartfony i smartwatche również wykorzystują tę technologię, ale nie są one zazwyczaj dopuszczane do użytku jako urządzenia medyczne.

Bezdech senny – leczenie

Leczenie bezdechu sennego jest bardzo ważne dla zdrowia osób dotkniętych tym problemem: zaburzenia oddychania związane ze snem zwiększają ryzyko wypadków z powodu senności w ciągu dnia i są związane z rozwojem chorób układu krążenia i innych.

Leczenie bezdechu sennego: nieinwazyjna wentylacja płuc CPAP

Wentylacja CPAP jest najczęściej stosowaną metodą leczenia umiarkowanego lub ciężkiego obturacyjnego bezdechu sennego. Ostatnie badania wykazały, że może ona również pomóc w przypadku centralnego bezdechu sennego.

CPAP to skrót angielskiego terminu continuous positive airway pressure. Zazwyczaj jest ona stosowana za pomocą ściśle przylegającej maski na nos (maska do leczenia bezdechu sennego), którą pacjent musi nosić w nocy.

Poprzez maskę respirator kieruje do dróg oddechowych pacjenta dodatkowe powietrze z otoczenia. W ten sposób w całym cyklu oddechowym powstaje lekkie nadciśnienie, które stabilizuje górne drogi oddechowe (od wlotu nosowego do tchawicy), tak że nie mogą one miejscowo opadać i powodować typowych dla tej choroby przerw w oddychaniu.

Korzyści wynikające z wentylacji CPAP

Zabieg CPAP znacząco poprawia jakość snu. Zmniejsza zaburzenia oddychania, chrapanie, objawy w ciągu dnia (np. zmęczenie) oraz ryzyka sercowo-naczyniowe. Zmniejsza się również ryzyko wypadków podczas dnia. Ogólnie rzecz biorąc, CPAP oznacza znaczącą poprawę jakości życia chorego.

Większość osób z bezdechem sennym leczonych tą metodą radzi sobie dobrze. Niektórzy pacjenci uważają jednak, że takie maski na bezdech senny są bardzo uciążliwe i odmawiają leczenia tą metodą (lack of compliance).

Modyfikacje metody CPAP

Istnieją liczne modyfikacje wentylacji CPAP, na przykład jej dalsza forma rozwojowa BiPAP (Bilevel Positive Airway Pressure). Skrót ten oznacza dwufazowe dodatnie ciśnienie w drogach oddechowych. W tym przypadku urządzenie do leczenia bezdechu sennego pracuje z dwoma różnymi poziomami ciśnienia. Wyższe ciśnienie jest aplikowane podczas wdechu, a niższe podczas wydechu – wspomaga to wdech i ułatwia wydech.

W przypadku centralnego bezdechu sennego stosuje się czasem tzw. serwowentylację adaptacyjną (ASV). Jest to urządzenie, które dostosowuje się do przepływu powietrza u pacjenta i dostarcza mu jego odpowiednią ilość.

Leczenie bezdechu sennego: szyny zgryzowe

Niektórym osobom cierpiącym na bezdech senny pomagają szyny zgryzowe na górną i dolną szczękę. Zasadniczo istnieją trzy rodzaje szyn zgryzowych:

• zwijacze języka (zapobiegają cofaniu się języka do gardła),
• rozciągacze języka (przesuwają język do przodu i w dół),
• szyny wysuwające żuchwę: utrzymują one drożność dróg oddechowych poprzez przesunięcie dolnej szczęki i języka nieco do przodu.

System szyn jest indywidualnie wykonywany w laboratorium dentystycznym i dopasowywany do górnej i dolnej szczęki. Ma on za zadanie poprawić oddychanie, ale nie może pomóc w rozwiązaniu samego problemu zaburzeń oddychania. Ponadto szyny zgryzowe nie są skuteczne u każdego pacjenta z bezdechem sennym. Są one najbardziej pomocne w przypadku łagodnych zaburzeń oddychania. Szczególnie polecane są dla osób, u których bezdech senny zależy od pozycji przyjmowanej podczas snu (najczęściej podczas leżenia na wznak), u osób, które są jeszcze młode, kobiet, bez nadwagi i z małą średnicą szyi.

Leczenie bezdechu sennego: zabiegi chirurgiczne

W przypadku obturacyjnego bezdechu sennego czasami należy rozważyć interwencję chirurgiczną. Przykładowo zabieg chirurgiczny może skorygować nieprawidłowości anatomiczne (takie jak skrzywiona przegroda nosowa, powiększone migdałki, deformacje podniebienia), co może poprawić oddychanie.

Inną procedurą jest tzw. uvulopalatopharyngoplastyka (UPPP), w której chirurg usuwa tkankę tłuszczową i łączną w okolicy gardła, która może blokować drogi oddechowe podczas snu. Ten rodzaj operacji leczenia bezdechu sennego wykonywany jest głównie u pacjentów z nadwagą. Metoda ta jest skuteczna w około 50% przypadków. W pozostałych przypadkach bezdech senny utrzymuje się jednak nawet po przeprowadzeniu tego zabiegu.

Leczenie bezdechu sennego: tlenoterapia

Tlenoterpia jest zazwyczaj łączona z innymi procedurami medycznymi. Tlen może być podawany przez maskę CPAP, aby poziom tlenu we krwi nie spadał zbyt nisko z powodu istniejących, dodatkowych schorzeń serca lub płuc.

Leczenie bezdechu sennego: środki farmakologiczne

Mimo że jest to marzenie wielu osób cierpiących na bezdech senny, a zwłaszcza ich partnerów, nadal nie ma leku, który zapobiegałby chrapaniu i skutecznie leczył bezdech senny.

Jeśli bezdech senny jest spowodowany inną chorobą (np. niewydolnością serca), lekarz podejmie odpowiednie leczenie – często za pomocą odpowiednich leków.

Leczenie bezdechu sennego: urządzenia zakładane na nos

Istnieją różne urządzenia zakładane na nos, takie jak specjalne plastry lub zaciski, które umieszcza się na nosie lub wewnątrz nosa, aby poprawić oddychanie. Ich skuteczność nie została jednak potwierdzona. Urządzenia takie nie są zatem zalecane w terapii bezdechu sennego, ale mogą ewentualnie ułatwić terapię wentylacyjną (CPAP/BiPAP).

Leczenie bezdechu sennego: co można zrobić samodzielnie?

Nadwaga

Nadwaga jest jedną z głównych przyczyn bezdechu sennego. Jeśli więc masz zbyt wysoki wskaźnik masy ciała (BMI), powinieneś zredukować swoją wagę. Nawet jeśli schudniesz tylko kilka kilogramów, będziesz w stanie lepiej i regularniej oddychać w nocy i lepiej spać. Dzięki temu będziesz mniej zmęczony w ciągu dnia i będziesz czuł się lepiej. Jednak sama redukcja masy ciała zazwyczaj nie eliminuje całkowicie bezdechu sennego.

Alkohol

Nie należy pić alkoholu później niż na dwie godziny przed snem. Alkohol powoduje zwiotczenie mięśni, w tym mięśni dróg oddechowych, a także zmniejsza normalnie występujące bodźce stymulujące oddychanie. Zwiększa to prawdopodobieństwo zaistnienia bezdechu sennego.

Leki

Pacjenci z bezdechem sennym powinni również unikać przyjmowania leków, zwłaszcza środków nasennych i uspokajających. Osłabiają one oddychanie i tym samym sprzyjają bezdechowi sennemu.

Nie należy jednak samodzielnie zaprzestawać przyjmowania przepisanych leków, lecz najpierw porozmawiać o tym z lekarzem.

Właściwa higiena snu

Lekarze specjalizujący się w medycynie snu na ogół zalecają spanie na boku. Pozycja na wznak sprzyja występowaniu chrapania i bezdechu sennego – mięśnie podniebienia i gardła rozluźniają się podczas snu, pozwalając językowi na opadanie do tyłu. Aby uniknąć przewracania się na plecy podczas snu, niektórzy chorzy wszywają z tyłu piżamy piłkę tenisową, umieszczają poduszkę na plecach lub noszą na klatce piersiowej specjalny pas przeciw chrapaniu przypominający plecak.

Stosowanie kropli do nosa może zmniejszyć problemy z oddychaniem i chrapanie, jednak nie powinny być one stosowane permanentnie.

Ogólnie rzecz biorąc, w przypadku bezdechu sennego zalecana jest poprawa higieny snu, tj. regularny rytm snu i wystarczająca jego ilość, odpowiednie materace i poduszki oraz, w razie potrzeby, specyficzne rytuały przed snem (np. słuchanie cichej, spokojnej muzyki lub zażywanie kojącej kąpieli stóp). Działania te wspomagają spokojny sen i zapobiegają w pewnym stopniu występowaniu bezdechu sennego.

U niektórych osób takie postępowanie wystarcza, by poprawić sytuację w zakresie bezdechu sennego. Niektórzy pacjenci nie mają jednak możliwości uniknięcia medycznego leczenia bezdechu sennego.

Bezdech senny: przebieg choroby i rokowanie

Obturacyjny bezdech senny powinien być bezwzględnie leczony, ponieważ wpływa on zarówno na zdrowie, jak i na życie zawodowe i prywatne pacjenta:

• rePacjenci cierpiący na senność w ciągu dnia są do siedmiu razy bardziej narażeni na wypadki drogowe.
• Bezdech senny jest związany z wysokim ciśnieniem krwi, niewydolnością serca, chorobą wieńcową i zaburzeniami rytmu serca (np. migotaniem przedsionków).
• Wydaje się również, że bezdech senny może mieć związek z występowaniem nadciśnienia płucnego, cukrzycy, niewydolności nerek i miażdżycy tętnic.
• Zespół obturacyjnego bezdechu sennego wiąże się z podwyższoną śmiertelnością.
• U osób z demencją leczenie bezdechu sennego jest również ważne, ponieważ zaburzenia oddychania w czasie snu dodatkowo sprzyjają pogorszeniu się stanu psychicznego pacjenta.
• Bezdech senny w czasie ciąży może zaszkodzić nienarodzonemu dziecku. Nadal jednak brakuje wystarczającej liczby kontrolowanych badań, aby zalecić terapię bezdechu sennego (i innych zaburzeń oddychania związanych ze snem) u kobiet w ciąży.
• Poza możliwymi konsekwencjami zdrowotnymi chrapanie i bezdech senny stanowią również znaczne obciążenie dla związku partnerskiego.

Pytania i odpowiedzi

Skąd można wiedzieć, że cierpi się na bezdech senny?

Nie każdy, kto chrapie, cierpi również na bezdech senny i nie każdy, kto cierpi na bezdech senny, głośno chrapie. Typowe objawy bezdechu sennego to nocne poty, zmęczenie w ciągu dnia, bóle głowy, drażliwość i trudności z koncentracją.

Jak niebezpieczny jest bezdech senny?

Z powodu niekontrolowanych przerw w oddychaniu mózg chwilowo nie jest zaopatrywany w tlen, a takie przerwy są niebezpieczne dla układu sercowo-naczyniowego. W najgorszym przypadku nieleczony bezdech senny może prowadzić nawet do udaru mózgu lub zawału serca.

Czy można umrzeć z powodu bezdechu sennego?

Śmiertelność wśród pacjentów z zespołem bezdechu sennego jest czterokrotnie wyższa w porównaniu ze zdrowymi osobami w tym samym wieku. Jednocześnie u osób z nieleczonym bezdechem sennym średnia długość życia skraca się o około 10 lat.

Czy można udusić się we śnie, nie zdając sobie z tego sprawy?

Skutkiem bezdechu sennego jest zmęczenie w ciągu dnia, brak koncentracji i znacznie obniżona wydajność. W związku z bezdechem sennym często diagnozowana jest nawet depresja, a także znaczny wzrost masy ciała. Na szczęście jednak nie stwierdzono zgonów w nocy w wyniku występowania bezdechu sennego.

Czy bezdech senny występuje każdej nocy?

Jeśli cierpisz na bezdech senny, Twój oddech może być zaburzony przez 10 do 30 sekund podczas każdego epizodu bezdechu. Może się to zdarzyć nawet do 400 razy w ciągu jednej nocy i występuje zwykle każdej nocy.

Jaka jest najlepsza pozycja do spania przy bezdechu sennym?

Spanie na boku jest preferowaną pozycją pomagającą złagodzić bezdech senny. Spanie na prawym boku zmniejsza chrapanie i równocześnie wspomaga przepływ krwi.

Czy szczupłe osoby mogą mieć bezdech senny?

Bezdech senny jest często kojarzony z osobami, które mają nadwagę. Jednak otyłość nie jest jedyną przyczyną zaburzeń snu. Szczupła, zdrowa osoba może nadal cierpieć z powodu bezdechu sennego.

Czy bezdech senny może być związany ze stresem?

Analizy statystyczne wykazały, że bezdech senny jest istotnie związany zarówno z bezsennością, jak i wysokim poziomem stresu. Stwierdzono, że wysoki poziom stresu był związany z 50% wyższym ryzykiem wystąpienia bezdechu sennego.

Czy bezdech senny może z czasem ulec pogorszeniu?

Nieleczony bezdech senny może z czasem ulec pogorszeniu, a nawet doprowadzić do przedwczesnej śmierci. Odpowiednie leczenie, takie jak terapia CPAP, w połączeniu ze zmianą stylu życia może znacznie ograniczyć komplikacje zdrowotne związane z bezdechem sennym.

Czy młodzi ludzie mogą cierpieć na bezdech senny?

Bezdech senny może dotyczyć osób w każdym wieku, w tym niemowląt i dzieci, a w szczególności osób po 50 roku życia i osób z nadwagą.

Czy bezdech senny może zniknąć samoistnie?

W większości przypadków bezdech senny jest schorzeniem przewlekłym, które nie ustępuje samoistnie.

Jakie są problemy związane z używaniem aparatu CPAP?

• Niewłaściwy rozmiar maski CPAP,
• kłopoty z przyzwyczajeniem się do noszenia aparatu CPAP,
• trudności z tolerowaniem wymuszonego obiegu powietrza,
• suchy, zapchany nos,
• uczucia klaustrofobiczne,
• nieszczelna maska, podrażnienie skóry lub odciski,
• trudności z zasypianiem,
• suchość w jamie ustnej.

Źródła

• Ewa Olszewska CHRAPANIE I BEZDECHY. DIAGNOSTYKA I LECZENIE, Medipage, 2019.
• Franklin, K. A.; Lindberg, E. (2015). „Obstructive sleep apnea is a common disorder in the population—a review on the epidemiology of sleep apnea”. Journal of Thoracic Disease.
• Osman, A. M.; Carter, S. G.; Carberry, J. C.; Eckert, D. J. (2018). „Obstructive sleep apnea: Current perspectives”. Nature and Science of Sleep. 10.