Dalacin

Co to jest Dalacin C?

Substancją czynną preparatu jest klindamycyna- antybiotyk z grupy linkozamidów, pólsyntetyczna pochodna naturalnego antybiotyku - linkomycyny. Klindamycyna jest zaliczana do antybiotyków o działaniu bakteriostatycznym o szerokim spektrum działania.

Tutaj masz możliwość uzyskania recepty online.

Mechanizm działania klindamycyny, oparty jest na hamowaniu syntezy białek bakteryjnych. Odbywa się to poprzez zablokowanie bakteryjnych rybosomów, struktur komórkowych niezbędnych do syntezy białek. Uniemożliwia to wzrost i namnażanie się komórek bakteryjnych.

Po podaniu doustnym klindamycyna dobrze się wchłania i szybko przenika z surowicy do tkanek, w tym do kości. Słabo przenika do płynu mózgowo-rdzeniowego. Stosowana bywa jako lek z wyboru w wielu zakażeniach u osób uczulonych na penicylinę.

Wykazano, że klindamycyna jest skuteczna w leczeniu zakażeń bakteryjnych wywołanych przez drobnoustroje wrażliwe na klindamycynę:

  • zakażenia kości i stawów;
  • zapalenie ucha środkowego, gardła, zatok;
  • zakażenia zębów i jamy ustnej;
  • zakażenia dolnych dróg oddechowych;
  • zakażenia w obrębie miednicy i jamy brzusznej;
  • zakażenia żeńskich narządów płciowych;
  • zakażenia skóry i tkanek miękkich;
  • płonica; – posocznica i zapalenie wsierdzia.

Dalacin C należy stosować wyłącznie w leczeniu ciężkich zakażeń bakteryjnych. Planując zastosowanie produktu dalacin C, lekarz powinien wziąć pod uwagę rodzaj zakażenia oraz rozważyć ryzyko biegunki.

Przeciwwskazaniami do stosowania leku dalacin c jest nadwrażliwość na klindamycynę, linkomycynę (dochodzi do alergicznych reakcji krzyżowych na te substancje) lub na którąkolwiek substancję pomocniczą zawarta w leku.

Zależnie od miejsca i stopnia nasilenia zakażenia, u dorosłych i młodzieży w wieku powyżej 14 lat stosuje się dalacin c 300 mg w dawce od 600 mg do 1800 mg na dobę (czyli od 2 do 6 kapsułek po 300 mg) w 3 lub 4 dawkach podzielonych w ciągu doby. W razie braku możliwości dokładnego odmierzenia dawki leku w mg/kg mc. z użyciem kapsułek, należy zastosować klindamycynę w postaci granulatu do sporządzania syropu do podania doustnego.

Dawkę klindamycyny należy ustalać w oparciu o całkowitą masę ciała, niezależnie od nadwagi. Ponadto produkt Dalacin C dostępny jest również w postaci roztworu do wstrzykiwań i infuzji 150 mg/ml.

U osób z zaburzeniami czynności wątroby o średnim i znacznym stopniu ciężkości, okres półtrwania klindamycyny wydłuża się. Nie jest konieczne zmniejszenie dawki, gdy produkt Dalacin C podaje się co 8 godzin. Jednakże u pacjentów z zaawansowaną niewydolnością wątroby należy monitorować stężenie klindamycyny w osoczu.

U osób z niewydolnością nerek dochodzi do niewielkiego wydłużenia okresu półtrwania klindamycyny niepowodującego konieczności zmniejszenia dawki. Również u pacjentów z ciężką niewydolnością nerek nie jest konieczne zmniejszenie dawki, gdy produkt Dalacin C podaje się co 8 godzin. Jednakże u pacjentów z ciężką niewydolnością lub bezmoczem należy monitorować stężenie klindamycyny w osoczu.

Preparat ma postać kapsułek do stosowania doustnego, granulatu do przygotowania syropu do stosowania doustnego lub roztworu do wstrzyknięć domięśniowych lub wlewów dożylnych. Stosuj preparat zgodnie z zaleceniami lekarza. Nie przekraczaj zaleconych dawek, ponieważ nie zwiększy to skuteczności działania leku a może zaszkodzić Twojemu zdrowiu i życiu. Jeżeli masz jakiekolwiek wątpliwości dotyczące stosowania preparatu skonsultuj się z lekarzem.

W przypadku ciężkiego przebiegu choroby wskazane jest zastosowanie leku w postaci dożylnej. U chorych na zapalenie wsierdzia lub posocznicę zaleca się rozpoczęcie leczenia klindamycyną podawaną dożylnie.

Dorośli: w ciężkich zakażeniach wywołanych przez bardziej wrażliwe drobnoustroje 600–1200 mg na dobę w 2–4 dawkach podzielonych; w ciężkich zakażeniach w obrębie jamy brzusznej i w miednicy małej u kobiet oraz w innych bardzo ciężkich lub powikłanych zakażeniach 1200–2700 mg na dobę w 2–4 dawkach podzielonych.

W ciężkich, zagrażających życiu zakażeniach lekarz może zalecić dawki do 4800 mg na dobę. Nie ma konieczności modyfikowania dawkowania u osób w podeszłym wieku.
Dzieci po 4. tygodniu życia do 14. roku życia:

stosuje się 8–25 mg/kg masy ciała na dobę w 3–4 dawkach podzielonych. U małych dzieci, które mogą mieć trudności z połknięciem kapsułki, zaleca się stosowanie preparatu w postaci granulatu do przygotowania syropu (dawkowanie syropu: najczęściej u dzieci stosuje się 5 ml tj. 75 mg 4 razy na dobę; u dzieci o masie ciała mniejszej niż 10 kg lub równej 10 kg zwykle stosuje się 2,5 ml tj. 37,5 mg 3 razy na dobę).

u dzieci po 1. miesiącu życia stosuje się 20–40 mg/kg masy ciała na dobę w 3–4 dawkach podzielonych.
W przypadku zaburzeń czynności nerek lub wątroby konieczne jest zachowanie ostrożności i monitorowanie stężenia klindamycyny we krwi ponieważ wydłuża się okres jej biologicznego półtrwania. W razie konieczności lekarz zaleci zmniejszenie dawki lub wydłużenie odstępów czasowych pomiędzy dawkami.

U chorych z zapaleniem wsierdzia lub posocznicą zaleca się rozpoczynanie leczenia od dożylnego podania klindamycyny.
Klindamycyna nie jest usuwana z organizmu podczas hemodializy i dlatego nie ma konieczności przyjmowania dodatkowej dawki preparatu przez osoby poddawane hemodializie (przed ani po dializie).

Kapsułki należy przyjmować doustnie, popijając pełną szklanką płynu.
Syrop (przygotowany z granulatu zgodnie z zaleceniami producenta) przeznaczony jest do stosowania doustnego.
Preparat do wstrzyknięć lub infuzji może być podawany domięśniowo (bezpośrednio po pobraniu z ampułki) lub dożylnie po odpowiednim rozcieńczeniu, zgodnie z zaleceniami producenta preparatu.

W przypadku podań dożylnych, po rozcieńczeniu preparatu, odpowiednia dawka powinna być podawana we wlewie dożylnym trwającym co najmniej 10–60 minut (w zależności od dawki). Nie zaleca się podawania w jednorazowych domięśniowych wstrzyknięciach dawek większych niż 600 mg, a w dożylnym wlewie 60 minutowym – dawek większych niż 1200 mg.

Czas trwania leczenia:

Lekarz określi czas trwania leczenia. W zakażeniach wywołanych przez paciorkowce leczenie powinno trwać co najmniej 10 dni.

Produkt należy stosować ostrożnie w następujących przypadkach:

  • zaburzenia czynności wątroby,
  • zaburzenia przewodnictwa nerwowo-mięśniowego (miastenia, choroba Parkinsona),
  • choroby żołądka i jelit w wywiadzie -przebyte zapalenie jelita grubego.

W trakcie długotrwałego stosowania leku (przez ponad 3 tygodnie) należy regularnie kontrolować morfologię krwi oraz należy wykonywać badania czynności wątroby i nerek. Niezbyt często notowano przypadki ostrego uszkodzenia nerek, w tym ostrej niewydolności nerek.

U pacjentów z występującą już niewydolnością nerek lub jednocześnie przyjmujących leki nefrotoksyczne, należy rozważyć kontrolowanie czynności nerek.

Długotrwałe lub powtarzane stosowanie klindamycyny może prowadzić do nadkażeń lub do nadmiernego rozwoju opornych na lek bakterii lub drożdżaków. Klindamycyny nie należy stosować w leczeniu zakażeń dróg oddechowych wywołanych przez wirusy.

Produkt Dalacin C nie nadaje się do leczenia zapalenia opon mózgowo-rdzeniowych ze względu na za małe stężenie antybiotyku osiągalne w płynie mózgowo-rdzeniowym.

Klindamycynę można na ogół stosować u pacjentów uczulonych na penicylinę. Mało prawdopodobne jest wystąpienie reakcji alergicznej na klindamycynę u osób uczulonych na penicylinę, ze względu na różnice w budowie cząsteczkowej tych antybiotyków.

Należy więc zachować ostrożność podczas podawania klindamycyny pacjentom uczulonym na penicylinę. U pacjentów stosujących klindamycynę obserwowano ciężkie reakcje nadwrażliwości, w tym wysypkę polekową z eozynofilią i objawami uogólnionymi, toksyczno martwicze oddzielanie się naskórka oraz ostrą uogólnioną osutkę krostkową .

Jeśli u pacjenta wystąpią objawy nadwrażliwości lub ciężkie reakcje skórne, należy zaprzestać stosowania klindamycyny i wdrożyć odpowiednie leczenie.

Jeżeli w trakcie leczenia lub w ciągu kilku tygodni od jego zakończenia pojawi się biegunka, zwłaszcza ciężka i uporczywa, należy natychmiast odstawić lek. Biegunka może być bowiem objawem rzekomobłoniastego zapalenia jelit. Ta choroba, będąca powikłaniem antybiotykoterapii, może mieć przebieg zagrażający życiu.

Natychmiast po ustaleniu rozpoznania rzekomobłoniastego zapalenia jelit należy wdrożyć odpowiednie leczenie (podaje się doustnie metronidazol, a w ciężkich przypadkach – wankomycynę). Nie należy podawać środków hamujących perystaltykę jelit ani leków działających zapierająco. Stwierdzono, że przyczyną rzekomobłoniastego zapalenia jelit są enterotoksyny bakterii Clostridioides difficile.

Lek dalacin c, podobnie jak wszystkie leki, może mieć wiele działań niepożądanych, należą do nich:

  • rzekomobłoniaste zapalenie jelit,
  • eozynofilia,
  • zakrzepowe zapalenie żył,
  • zatrzymanie akcji serca, zaburzenia naczyniowe zakrzepowe zapalenie żył,
  • niedociśnienie tętnicze,
  • biegunka, ból brzucha, wymioty, nudności, owrzodzenie przełyku , zapalenie błony śluzowej przełyku,
  • choroba związana z Clostridioides difficile, zapalenie pochwy,
  • agranulocytoza, neutropenia, trombocytopenia, leukopenia,
  • wstrząs anafilaktyczny, reakcje anafilaktoidalne, reakcje anafilaktyczne, nadwrażliwość,
  • obrzęk naczynioworuchowy,
  • rumień wielopostaciowy, świąd.

Produkt można stosować w okresie ciąży jedynie w razie zdecydowanej konieczności.

Klindamycyna może mieć szkodliwy wpływ na mikroflorę przewodu pokarmowego niemowlęcia karmionego piersią, czego skutkiem może być biegunka lub obecność krwi w stolcu, a ponadto może ona wywoływać wysypkę.

Badania nie wykazały wpływu na płodność oraz zdolność rozrodczą.

Ze względu na właściwości hamowania przekaźnictwa nerwowo-mięśniowego, klindamycyna może wzmacniać działanie środków zwiotczających (np. eteru, tubokuraryny, halogenków pankuronium).

Może to prowadzić do nieoczekiwanych, zagrażających życiu powikłań śródoperacyjnych.

Kwestionowano skuteczność doustnych środków antykoncepcyjnych stosowanych jednocześnie z klindamycyną. Dlatego w trakcie przyjmowania tego antybiotyku należy stosować dodatkowe metody antykoncepcji.

Antagoniści witaminy K U pacjentów stosujących klindamycynę w skojarzeniu z antagonistą witaminy K (np. warfaryną, acenokumarolem i fluindionem) obserwowano podwyższony wskaźnik krzepliwości krwi (PT/INR) i (lub) występowanie krwawień. U pacjentów w czasie terapii z

Zaktualizowano: 21.09.2023
  • #antybiotyk
  • #bakterie
  • #klindamycyna
  • #leczenie
  • #zapalenie