Drożdżyca

Drożdżyca

Drożdżyca to inaczej grzybica lub kandydoza, czyli zakażenie grzybami z rodzaju Candida. Dotyczy głównie skóry lub błon śluzowych, ale występują też infekcje narządów wewnętrznych, czy też obecność komórek drożdżaków we krwi.

Drożdżyca, co to takiego?

Drożdżyca – inaczej grzybica lub kandydoza, to zakażenie grzybami z rodzaju Candida głównie skóry lub błon śluzowych, ale występują też infekcje narządów wewnętrznych, czy też obecność komórek drożdżaków we krwi. Rozpoznanie grzybicy następuje po badaniu mikologicznym.

Grzyby z rzędu drożdżaków naturalnie bytują w ludzkim organizmie, jednak w określonych warunkach może rozpocząć się ich nadmierne namnażanie i mamy wówczas do czynienia z infekcją grzybiczą. Najczęściej narażone są na to osoby, których układ odpornościowy nie działa prawidłowo lub jest osłabiony.

Rodzaje drożdżycy i jej przyczyny

Drożdżyca może przybierać różne formy:

• zakażenia uogólnione;
• zakażenia powierzchniowe;
• zakażenia układowe.

Drożdżyca uogólniona – kandydoza uogólniona rozwija się głównie u osób mających obniżoną odporność (zgłasza odporność komórkową), co daje dobre warunki dla nadmiernego rozwoju i rozprzestrzeniania się grzybów rodzaju Candida, które naturalnie występują w przewodzie pokarmowym. Kandydoza może obejmować różne narządy i tkanki, a przenosi za pośrednictwem układu krwionośnego.

Osoby o obniżonej odporności to przede wszystkim:

• osoby po transplantacjach narządów, u których odporność obniża się celowo, aby organizm nie odrzucił przeszczepionego narządu;
• osoby zmagające się z AIDS;
• osoby przyjmujące leki immunosupresyjne w przebiegu chorób autoimmunologicznych;
• pacjenci onkologiczni, przyjmujących chemioterapię;
• osoby uzależnione od narkotyków, alkoholu;
• osoby z zaburzeniami odżywiania (bulimia, anoreksja) i niedożywione;
• osoby z niedoborami witamin z grupy B.

Drożdżyca powierzchniowa może dotyczyć różnych partii skóry, przydatków oraz błon śluzowych.

Drożdżyca układowa, zwykle obejmuje jeden narząd w naszym ciele.

Wymienione powyżej rodzaje zakażeń grzybicznych mogą się ze sobą łączyć. Inny podział odnosi się do miejsca występowania zakażenia. W każdym przypadku drożdżycy namnażaniu się grzybów sprzyja spadek odporności organizmu i zaburzenia w układzie mikroflory przewodu pokarmowego. Tym samym rozwój kandydozy może się wiązać z pierwotnymi problemami zdrowotnymi pacjenta, którymi poza wymienionymi powyżej, mogą być także: urazy naskórka, cukrzyca, nadmierna potliwość, zaburzenia hormonalne, otyłość, długotrwała antybiotykoterapia.

Drożdżyca – jakie są objawy choroby?

Objawy drożdżycy są uzależnione są od zajętych zakażeniem układów i narządów.

I tak, przypadku drożdżycy układu pokarmowego chory zmaga się z zaparciami, albo biegunkami, wzdęciami, niestrawnością, nieprzyjemnym zapachem z ust, przyrostem lub spadkiem masy ciała, utratą włosów, zmiennością nastrojów.

Drożdżyca błon śluzowych jamy ustnej objawiać się może na niej białymi plami, nadżerkami, owrzodzeniami, a w kąciku ust mogą pojawić się zajady

Drożdżyca paznokci obejmuje wały okołopaznokciowe lub same paznokcie, a objawy z nią związane to zaczerwienienia wału około paznokciowego, jego bolesność, wydobywanie się spod niego ropy i obrzęk okolicznych tkanek. Przy zakażeniu wałów paznokciowych infekcja przenosi się na płytkę paznokcia zmieniając jej zabarwienie – na czarno-brunatną, matowiąc ją i rozwarstwiając i oddzielając od łożyska.

Drożdżyca fałdów skóry objawia się zaczerwienieniem skóry i jej złuszczaniem się w obrębie plam rumieniowych, oddzielaniem się zbielałego naskórka. Poza tym, w głębi fałdu występują żywoczerwone wilgotne, lekko sączące się powierzchnie, pęknięcia w jego głębi, pęcherzyki w bezpośrednim otoczeniu ogniska, świąd. Ten rodzaj infekcji dotyczy fałdów pachwinowych, szpary pośladkowej i fałdów podsutkowych u kobiet.

Drożdżyca narządów płciowych – drożdżyca pochwy, drożdżyca u mężczyzn

Drożdżyca okolic intymnych u kobiet może dotyczyć błon śluzowych, w tym sromu czy pochwy. Dość często dolegliwością i problemem kobiet jest drożdżyca pochwy -grzybica pochwy, której objawy to:

• szaro-biały nalot,
• nadżerki,
• białe upławy o gęstej konsystencji
• różnie nasilone stany zapalne
• pieczenie i świądu.

Drożdżycy pochwy sprzyja ciąża, cukrzyca i otyłość, nieprawidłowa higiena osobista oraz bezpośredni kontakt z osobami zakażonymi.

Mężczyźni utrzymujących kontakty seksualne z chorymi na drożdżycę zmagają się zakażeniami i zapaleniami żołędzi i napletka, z objawami od niewielkiego świądu, pieczenia do bolesnych obrzęków, które zlekceważone grożą zapaleniem cewki moczowej. Pojawiają się tkliwość narządów objętych zakażeniem i dolegliwości bólowe w czasie oddawaniu moczu. Pojawić się mogą również białawe plamy, nadżerki, owrzodzenia z białawymi upływami o gęstej konsystencji.

Leczenie drożdżycy

Leczenie grzybicy zależne jest od miejsca jej występowania i obrazu zmian chorobowych, a do zastosowania mamy: leczenie miejscowe w postaci kremów, szamponów, globulek dopochwowych i maści oraz leki doustne i dożylne, a także łączenie tych form terapii.

Leczenie miejscowe możliwe jest w przypadku pojedynczych zmian na skórze lub paznokciach. Liczne zmiany grzybicze na skórze lub drożdżyca paznokci na co najmniej dwóch palcach są wskazaniami do połączenia leków doustnych z miejscowymi.

Czas leczenia może się wahać od dwóch tygodniu w przypadku błon śluzowych i skóry nieowłosionej do kilku miesięcy w przypadku paznokci i skóry owłosionej.

Podstawowe zasady leczenia to prawidłowe dobranie leku, na który wrażliwe są grzyby z rodzaju Candida, a jednocześnie dobranie leku jak najmniej toksycznego dla organizmu pacjenta i z uwzględnieniem jego innych chorób. Ważny jest odpowiedni czas leczenia, zwykle nie krótszy niż kilka tygodni i nieprzerywanie leczenia pomimo ustąpienia objawów.

Ponadto pacjent musi przestrzegać higieny zajętych powierzchni, nie tylko ze względu na siebie, ale też by unikać zakażania innych, stąd w przypadku rozwoju kandydozy pochwy do pełnego wyleczenia należy zaprzestać kontaktów seksualnych, a leczeniu podlegać powinni wszyscy partnerzy seksualni, bowiem choroba przenoszona jest drogą płciową.

Leczenie drożdżycy może się też opierać na przyjmowaniu przez chorego dużych dawek witamin z grupy B. Ważna jest odpowiednia dieta, gdzie wykluczeniu podlegają sery pleśniowe, napoje gazowane, produkty z białej mąki, słodycze.

Najczęściej stosowane leki przeciwgrzybiczne to:

• ketokonazol,
• itrakonazol,
• flukonazol,
• terbinafina,
• nystatyna,
• amfoterycyna B,
• natamycyna.

Wybór leku zależy od rodzaju candida, miejsca i zaawansowania choroby.

Ketokonazol dostępny jest w formie doustnej, w formie szamponów przeciwgrzybiczych oraz kremów do stosowania na skórę.

Itrakonazol dostępny w formie doustnej może być stosowany w kandydozie paznokci (w tym u dzieci).

Preparaty flukonazolu w postaci doustnej są jednymi z najskuteczniejszych leków przeciwko zakażeniom drożdżakowym w leczeniu drożdżycy błony śluzowej jamy ustnej, przełyku, pochwy, a także grzybicy paznokci.

Terbinafina w formie doustnej, w postaci kremów i aerozoli skuteczna jest w drożdżycy paznokci.

Nystatyna, amfoterycyna B i natamycyna w postaci dożylnej lub doustnej stosowana jest w ciężkich zakażeniach grzybiczych (nystatyna i natamycyna mogą być też stosowane miejscowo).

Część z leków takich jak ketokonazol i terbinafina, przeznaczonych do stosowania miejscowego w drożdżycach skóry, błon śluzowych i paznokci, dostępna jest bez recepty.

Przeczytaj także o:

Uczucie pieczenia przy oddawaniu moczu