Fibrynogen – co to za wskaźnik i kiedy wykonuje się to badanie?
Fibrynogen, to białko osocza krwi, które jest konieczne w procesie krzepnięcia krwi. Jego stężenie w krwi może wiele powiedzieć o Twoim zdrowiu i funkcjonowaniu układu krzepnięcia. Badanie poziomu fibrynogenu jest często zalecane przez lekarzy w celu diagnostyki różnych schorzeń, takich jak choroby serca, wątroby czy nowotwory.
Fibrynogen – konieczny w procesie krzepnięcia krwi
Fibrynogen, wraz z INR, APTT i D-dimerami to ważny wskaźnik krzepnięcia krwi.
Fibrynogen jest produkowany w wątrobie i pełni istotną funkcję w utrzymaniu hemostazy, czyli zdolności organizmu do zatrzymywania krwawień. Podczas uszkodzenia naczynia krwionośnego, fibrynogen przekształca się w nierozpuszczalne włókna fibryny, które tworzą sieć wiążącą płytki krwi i komórki krwi, tworząc w ten sposób skrzep. Pełni więc niezwykle ważną rolę w powstawaniu skrzepu krwi. Dzięki temu krwawienie zostaje zahamowane, a organizm może rozpocząć proces gojenia.
Stężenie fibrynogenu we krwi – normy
Normy stężenia fibrynogenu mogą się nieznacznie różnić w zależności od laboratorium, jednak zazwyczaj mieszczą się w przedziale 2-4 g/l. Warto pamiętać, że zarówno zbyt niskie stężenie fibrynogenu, jak i wysoki poziom fibrynogenu mogą świadczyć o zaburzeniach w układzie krzepnięcia.
Podwyższony poziom fibrynogenu
Zbyt wysokie stężenie fibrynogenu może być związane z:
- Stanami zapalnymi – infekcje, choroby autoimmunologiczne, nowotwory.
- Zaburzenia krzepliwości krwi – wysoki fibrynogen występuje w zespole rozsianego wykrzepiania wewnątrznaczyniowego (DIC).
- Chorobami nowotworowymi – szczególnie nowotworami narządów wewnętrznych.
- Paleniem papierosów.
- Otyłością.
- Hormonalną terapią zastępczą.
Niedobór fibrynogenu
Z kolei zbyt niskie stężenie fibrynogenu może być spowodowane:
- Zaburzeniami czynników krzepnięcia.
- Chorobami wątroby.
- Rozsianym zespołem wykrzepiania wewnątrznaczyniowego.
- Zwiększoną konsumpcją fibrynogenu, np. podczas obfitych krwawień miesięcznych.
- Chorobami genetycznymi.
- Stosowaniem leków rozrzedzających krew.
Kiedy lekarz zleca badanie stężenia fibrynogenu?
Badanie stężenia fibrynogenu jest wskazane w wielu sytuacjach, między innymi:
- W ocenie funkcji układu krzepnięcia – badanie fibrynogenu pozwala ocenić, czy układ krzepnięcia funkcjonuje prawidłowo, zwłaszcza u osób z podejrzeniem zaburzeń krzepliwości, takich jak niedobór fibrynogenu czy zespół rozsianego wykrzepiania wewnątrznaczyniowego.
- Diagnostyka chorób wątroby – ponieważ fibrynogen jest produkowany w wątrobie, jego stężenie może być obniżone w przypadku ciężkich chorób wątroby, które upośledzają jej funkcje. Wykonanie badania stężenia fibrynogenu we krwi jest więc wskazane, gdy pojawiają się niepokojące objawy ze strony wątroby.
- Diagnostyka stanów zapalnych – fibrynogen należy do białek ostrej fazy, co oznacza, że jego stężenie wzrasta w odpowiedzi na procesy zapalne. Dlatego badanie może być pomocne w diagnostyce różnych infekcji, chorób autoimmunologicznych czy nowotworów.
- Ocena ryzyka chorób sercowo-naczyniowych – wysokie stężenie fibrynogenu jest uważane za czynnik ryzyka rozwoju chorób sercowo-naczyniowych, takich jak zawał serca czy udar mózgu.
- Monitorowanie leczenia – Badanie może być również wykonywane w celu monitorowania skuteczności leczenia różnych schorzeń, np. w przypadku stosowania leków rozrzedzających krew.
Jak wygląda badanie poziomu fibrynogenu?
Oznaczenie stężenia fibrynogenu jest stosunkowo prostym badaniem laboratoryjnym. Wykonuje się je poprzez pobranie krwi żylnej z żyły łokciowej. Następnie ilość fibrynogenu w próbce krwi oznacza się z użyciem przeciwciał monoklonalnych.
Przeczytaj także o: