Lordoza – naturalne wygięcie kręgosłupa, które może być też wadą.

Lordoza to naturalne wygięcie kręgosłupa w odcinku szyjnym i lędźwiowym. Kręgosłup człowieka nie jest całkowicie prosty - aby prawidłowo utrzymywać ciężar ciała, posiada trzy delikatne krzywizny - lordozę szyjną, kifozę i lordozę w odcinku lędźwiowym kręgosłupa. Lordoza jest często mylnie brana za wadę postawy, jednak możemy o niej mówić dopiero w momencie, kiedy te naturalne krzywizny kręgosłupa są zbyt mocne lub za płytkie. Co warto wiedzieć na temat lordozy?

Lordoza – naturalne wygięcie kręgosłupa.

Potocznie, wiele osób bierze lordozę za wadę kręgosłupa. Tymczasem jest to stan naturalny i gdy widzimy w opisie badania RTG zwrot „lordoza lędźwiowa” nie oznacza to, że mamy wadę postawy, ale że wszystko jest w porządku. Lordoza i kifoza to nic innego jak naturalne krzywizny kręgosłupa. Występuje lordoza lędźwiowa i lordoza szyjna, a kifoza jest krzywizną kręgosłupa w odcinku piersiowym. Fakt, że kręgosłup jest tak zakrzywiony, pozwala na właściwe utrzymywanie ciężaru ciała. W części szyjnej i lędźwiowej kręgosłup jest wygięty delikatnie do przodu, a w części piersiowej do tyłu. Pozwala to na absorbowanie wstrząsów i właściwe utrzymywanie ciężaru głowy. Dopiero w momencie, kiedy na naszym badaniu RTG widzimy zwroty „spłycenie lordozy lędźwiowej” lub „zniesienie lordozy szyjnej”, możemy mówić o wadzie kręgosłupa w odcinku szyjnym i/lub lędźwiowym. Wady kręgosłupa tego rodzaju mogą dawać różnego rodzaju objawy.

Pogłębiona lordoza lędźwiowa i szyjna – kiedy mowa o wadzie podstawy?

1. Lordoza kręgosłupa w odcinku szyjnym.

Naturalna krzywizna kręgosłupa w odcinku szyjnym może być mierzona na trzy sposoby:

• metoda Cobbsa, według której kąt krzywizny powinien wynosić 10,5-13,9 stopnia;
• metoda Harrisona – kąt krzywizny lordozy szyjnej powinien wynosić od 15,9 do 17,7 stopnia;
• metoda Jacksona – 15,6 – 17,7 stopnia.

Średnia wartość lordozy szyjnej to 10-20 stopni.

Wady w odcinku szyjnym kręgosłupa powstają na skutek następujących czynników:

• nadmiernego obciążenia szyi;
• uszkodzenia stawów i krążków międzykręgowych;
• dyskopatii;
• choroby zwyrodnieniowej stawów.

Wady, które mogą wytworzyć się w odcinku szyjnym, to spłycenie, pogłębienie lub całkowite zniesienie lordozy szyjnej.

Spłycenie lordozy szyjnej – to stan, w którym odcinek szyjny kręgosłupa traci swoje naturalne wygięcie w przód i staje się płaski lub nawet wygięty do tyłu. Objawy spłyconej lordozy szyjnej to przewlekłe bóle pleców i głowy oraz trudności z prawidłowym jej poruszaniem. W celu leczenia spłycenia lordozy szyjnej mogą być zalecane ćwiczenia, terapia manualna lub leki przeciwbólowe. W skrajnych przypadkach może być konieczna operacja.

Pogłębienie lordozy szyjnej – to sytuacja, gdy kręgosłup szyjny ma większe niż normalnie wygięcie w przód. Nadmierne lub nieprawidłowe pogłębienie lordozy szyjnej może prowadzić do bólu szyi i głowy oraz ograniczonej ruchomości. Pogłębienie lordozy szyjnej może być leczone ćwiczeniami, lekami przeciwbólowymi, fizjoterapią. Niekiedy zachodzi konieczność wykonania operacji.

Zniesienie lordozy szyjnej – zniesienie lordozy szyjnej to stan, w którym kręgosłup szyjny traci swoje naturalne wygięcie w przód i staje się płaski. Prowadzi to do bólów karku i głowy oraz problemów z ruchomością tych okolic. Wadzie zwykle towarzyszy zmniejszenie kifozy piersiowej, co jest naturalnym mechanizmem kompensacyjnym, ponieważ zachodzi konieczność ustawiania wzroku horyzontalnie. W celu leczenia zniesienia lordozy szyjnej mogą być zalecane ćwiczenia, masaże, zabiegi fizjoterapeutyczne i leki przeciwbólowe. Czasami konieczny jest zabieg chirurgiczny.

Lordoza lędźwiowa.

Lordoza lędźwiowa w naturalnej formie to wygięcie kręgosłupa ku przodowi w odcinku lędźwiowym o kącie od 28 do maksymalnie 46 stopni.

Lordoza lędźwiowa może zostać wywołana przez czynniki analogiczne o lordozy szyjnej:

• dolny odcinek kręgosłupa jest nadmiernie obciążony np. przez nieprawidłową postawę, nadwagę i otyłość;
• chorobę zwyrodnieniową stawów;
• urazy kręgosłupa;
• dyskopatię.

Wady dolnej części kręgosłupa to zniesienie lordozy lędźwiowej, spłycenie i pogłębienie.

Zniesienie lordozy lędźwiowej – wiąże się ze zmniejszeniem naturalnej krzywizny kręgosłupa na rzecz jej wypłaszczenia, co skutkuje bólami pleców i problemami z ruchomością tułowia. Mogą wystąpić dolegliwości mięśniowo – szkieletowe tej okolicy. Metody leczenia to łagodzenie bólu kręgosłupa za pomocą leków, masaży, rehabilitacji i odpowiednich ćwiczeń. Przy wyjątkowo dokuczliwym i silnym zniesieniu lordozy lędźwiowej, wykonywana jest operacja.

Spłycenie lordozy lędźwiowej – to sytuacja, kiedy wygięcie kręgosłupa w odcinku lędźwiowym wynosi mniej niż 28 stopni, a więc jest zbyt płytkie. Przez to pojawiają się dolegliwości bólowe pleców i problemy z ruchomością tułowia. Istnieją skuteczne metody leczenia spłycenia lordozy lędźwiowej, takie jak fizjoterapia, ćwiczenia, masaże, stosuje się również leki przeciwbólowe i obniżające napięcie mięśniowe.

Pogłębiona lordoza lędźwiowa – polega na patologicznym wygięciu kręgosłupa w stronę brzuszną. Pogłębienie lordozy lędźwiowej wywołuje bóle pleców i problemy z poruszaniem całym tułowiem, dodatkowo mogą pojawić się objawy ze strony układu pokarmowego, problemy z oddawaniem moczu, uczucie napięcia i drętwienia kończyn dolnych. Tego rodzaju skrzywienie kręgosłupa prowadzi do powstania takiej wady jak plecy wklęsłe lub wklęsło-wypukłe. Im szybciej problem zostanie zauważony i zdiagnozowany, tym łatwiej będzie go zwalczyć za pomocą rehabilitacji – ćwiczeń, masaży i fizjoterapii. W zaawansowanej postaci nadmierne wygięcie kręgosłupa w odcinku lędźwiowym musi być leczone operacyjnie.

Lordoza szyjna i lędźwiowa – jak wygląda rehabilitacja i leczenie lordozy?

Leczenie lordozy zależy od jej rodzaju i pierwotnej przyczyny. Metody leczenia lordozy obejmują:

• Ćwiczenia zalecane przez lekarza lub fizjoterapeutę pomagają wzmocnić mięśnie kręgosłupa i poprawić jego ruchomość. Mogą to być ćwiczenia oddechowe, rozciągające i wzmacniające.
• Terapia manualna, taka jak masaż lub manipulacja kręgosłupa, może pomóc zmniejszyć ból, napięcie mięśni i poprawić ruchomość kręgosłupa.
• Leki przeciwzapalne i przeciwbólowe, takie jak paracetamol, diklofenak lub ibuprofen, mogą pomóc złagodzić ból pleców lub szyi. Czasami stosowane są leki zmniejszające napięcie mięśniowe.
• Ortezy, takie jak pasy lędźwiowe i kołnierz ortopedyczny, mogą pomóc w utrzymaniu prawidłowego wygięcia kręgosłupa i ograniczyć ruchomość w przypadku nadmiernej lordozy.
• W niektórych przypadkach może być konieczna operacja, aby usunąć przyczynę lordozy, taką jak guz, przepuklina lub stan po urazie.

Ważne, aby skonsultować się z lekarzem lub fizjoterapeutą, aby ustalić najlepszy plan leczenia dla indywidualnych potrzeb i warunków. Bardzo skuteczna jest stała zmiana stylu życia – regularny wysiłek fizyczny, odpowiednia dieta w celu zrzucenia zbędnych kilogramów, co najmniej 8 godzin snu na odpowiednio dobranej poduszce i materacu ortopedycznym, dostosowanym indywidualnie do potrzeb danego pacjenta.