Szumy uszne

Gwizd, szum lub syczenie w uchu. Mija kilka sekund lub minut, po czym dźwięk znów znika. Odgłosy mogą się jednak utrzymywać. Im dłużej to trwa, tym większy jest stres dla osoby dotkniętej tym objawem.

Jak TELEMEDI może pomóc Ci w przypadku szumów usznych? 

Według badań naukowych w przypadku przewlekłych szumów usznych najlepiej przebadaną i tym samym zalecaną metodą terapii jest obecnie interwencja psychoterapeutyczna. Wszystkie inne metody leczenia nie zostały dostatecznie zbadane. Podczas wideokonsultacji z lekarzem TELEMEDI zostanie przeprowadzona wstępna diagnoza i ustalony zostanie plan dalszych działań terapeutycznych.

Podstawowe informacje

• Szumy uszne to odczuwalny hałas w uchu (gwizd, syczenie, brzęczenie itp.).
• Szumy mogą utrzymywać się przez krótki lub długi czas.
• Przyczynami szumów usznych są zazwyczaj stres, nadmierne narażenie na hałas lub inne choroby.
• Często szumy uszne ustępują samoistnie lub po wyleczeniu choroby, która je wywołuje.
• U pacjentów z przewlekłymi dolegliwościami podejmowane są szczególne próby złagodzenia dolegliwości, aby stworzyć jak najmniej uciążliwe okoliczności.
• Szumom usznym można zapobiegać, chroniąc uszy przed nadmiernym hałasem, np. stosując zatyczki do uszu.

Definicja

Szumy uszne to uczucie słyszenia dźwięku w uszach, odczuwalne po jednej lub obu stronach. Percepcja ta opiera się na zaburzeniu funkcji słuchowych. Nie jest to choroba, ale objaw.

• Gwizdanie, szum, syczenie, brzęczenie,
• ciągłe lub pulsujące.

Rozróżnia się subiektywnie i obiektywnie odczuwane szumy uszne oraz szumy ostre i przewlekłe. Szumy uszne są często mylone z nagłym ubytkiem słuchu.

Obiektywne szumy uszne	Subiektywne szumy uszne	Ostre szumy uszne	Chroniczne szumy uszne
W uchu lub w jego pobliżu znajduje się mierzalne źródło dźwięku. Dźwięki te są więc słyszalne również dla lekarza.	Lekarz nie słyszy dźwięku. W uchu lub w jego pobliżu nie ma źródła hałasu.	Początek wystąpienia objawów choroby nastąpił mniej niż trzy miesiące temu. Szum jest często związany z chorobami uszu.	Dolegliwości utrzymują się od ponad trzech miesięcy i nie ustąpiły mimo leczenia.

Ponadto szumy uszne dzieli się na cztery stopnie nasilenia, czyli stopnia, w jakim są one wyraźne:

• stopień 1 nie przeszkadza osobie dotkniętej chorobą,
• stopień 2 przeszkadza osobie cierpiącej tylko sporadycznie,
• stopień 3 znacznie zakłóca spokój osoby cierpiącej,
• stopień 4 zakłóca osobę tak bardzo, że mogą wystąpić choroby psychiczne.

Przyczyny

W zależności od tego, czy szumy uszne są subiektywne, czy obiektywne, istnieją różne ich przyczyny.

Subiektywne szumy uszne: ich dokładne pochodzenie nie zostało jeszcze jednoznacznie wyjaśnione. Lekarze podejrzewają, że wadliwe sygnały są przekazywane do mózgu na przykład przez źle połączone ścieżki nerwowe lub że prawidłowe sygnały są nieprawidłowo przetwarzane w ośrodku słuchowym w mózgu człowieka.

• Uraz akustyczny; nadmierna ekspozycja na hałas (koncerty, słuchawki, maszyny, odgłosy wybuchów),
• ubytek słuchu (nagła, jednostronna utrata słuchu), po którym często występują przewlekłe szumy uszne,
• zapalenie ucha środkowego,
• osteogeneza (kostnienie),
• infekcje ucha wewnętrznego,
• słaby dopływ krwi do ucha wewnętrznego,
• niedrożność przewodu słuchowego spowodowana woskowiną lub ciałami obcymi.

Przyczyny są wielorakie i mogą być spowodowane np. przyjmowaniem leków moczopędnych lub nadużywaniem alkoholu. Tylko lekarz może ustalić dokładną przyczynę występowania szumów usznych.

Obiektywne szumy uszne:

• Szumy przepływu w naczyniach krwionośnych spowodowane ich zwężeniami,
• drgające ruchy mięśni w uchu środkowym lub w podniebieniu,
• choroby zastawek serca,
• niedokrwistość,
• łagodny nowotwór w okolicy żyły głowowej.

Leczenie

Nie istnieje jedna metoda leczenia szumów usznych. W zależności od rodzaju wybiera się różne metody leczenia.

• Muzykoterapie,
• terapie relaksacyjne (terapia reedukacyjna szumów usznych),
• leki przeciwko chorobom wywołującym objawy, np. antybiotyki na zapalenie ucha środkowego.

W przypadku przewlekłych szumów usznych nacisk kładziony jest na poprawę jakości życia pacjenta poprzez próby kompensacji szumów. Istnieją różne metody leczenia, ale nie zostały one jeszcze naukowo potwierdzone. Dlatego również w tym przypadku nacisk kładzie się na badanie przyczyn. Szczególnie promowane są relaksacja i nauka strategii radzenia sobie ze stresem (np. trening autogenny).

W przypadku szumów usznych poprawa, a nawet ustąpienie objawów następuje samoistnie lub dzięki ukierunkowanej terapii nawet w 80% przypadków. Nawet jeśli szumy uszne mają już charakter przewlekły, w jednej czwartej przypadków można je wyleczyć. Szumy uszne zazwyczaj nie są bezwzględnym powodem do niepokoju, ale jeśli dzwonienie w uszach nie ustępuje, należy niezwłocznie zasięgnąć porady lekarza specjalisty.

Profilaktyka

Ponieważ głośne dźwięki mogą wpływać na nasz wrażliwy słuch, a przede wszystkim zakłócać go, ważne jest, aby odpowiednio chronić uszy:

• podczas pokazów sztucznych ogni należy nosić zatyczki do uszu,
• nie należy odtwarzać muzyki przez słuchawki zbyt głośno,
• relaks w celu zmniejszenia stresu,
• należy nosić środki ochrony słuchu w przypadku narażenia na hałas w miejscu pracy.

Jeśli objawy nie ustąpią po jednym lub dwóch dniach, należy skonsultować się z lekarzem laryngologiem.

Źródła

• Jan Tatoń, Anna Czech, Diagnostyka internistyczna, Warszawa, Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 2005.
• Maria Zalesska-Kręcicka: Zarys otolaryngologii : podręcznik dla studentów i lekarzy. Wrocław: Akademia Medyczna im. Piastów Śląskich, 2008.
• LaMarte, Frank P.; Tyler, Richard S. (September 1987). „Noise-Induced Tinnitus”.