Psychoza

Psychoza to zbiorczy termin określający poważne zaburzenia psychiczne, w których osoby nimi dotknięte tracą kontakt z rzeczywistością. Inaczej postrzegają siebie i swoje otoczenie: typowymi objawami psychozy są urojenia i halucynacje. Ponadto mogą pojawić się zaburzenia myślenia i zdolności motorycznych.

Jak TELEMEDI może Ci pomóc w przypadku psychozy? 

Bardzo często chory na psychozę nie zgłasza się do lekarza z własnej woli, ponieważ albo sam nie uważa się za chorego, albo brakuje mu na to energii i odwagi. Dlatego jeżeli u bliskiej ci osoby zauważysz podejrzane objawy, wskazujące na psychozę, to skorzystaj z możliwości odbycia wideokonsultacji ze specjalistą TELEMEDI, który pomoże we wdrożeniu odpowiedniego programu terapeutycznego.

Podstawowe informacje

• Psychoza – definicja: Zbiorcze określenie poważnych zaburzeń psychicznych, które czasowo lub trwale zaburzają relacje z otoczeniem. Psychoza często ujawnia się w młodym wieku (między okresem dojrzewania a 35 rokiem życia).
• Symptomy: Na początku np. zaburzenia koncentracji, zaburzenia myślenia, brak napędu i wewnętrzna pustka, spadek wydajności, zaburzenia snu, spadek radości życia, depresja, lęk. Później np. obsesyjne myśli, nagłe, silne zainteresowanie religią, mistycyzmem lub magią, nieufność, wrogość/agresja wobec innych, silne zaangażowanie ego, halucynacje, zaburzenia ego, zmiany emocjonalne lub motoryczne.
• Przyczyny: Np. choroba organiczna, taka jak demencja, stwardnienie rozsiane, epilepsja, zaburzenia metaboliczne, uraz mózgu, leki, narkotyki (np. LSD, kokaina, a także alkohol). W przypadku tak zwanych psychoz endogennych dokładne przyczyny są nieznane.
• Diagnoza: Rozmowa lekarza z pacjentem w celu zebrania historii choroby (anamneza), badanie fizykalne, diagnoza psychologiczna z wykorzystaniem odpowiednich kwestionariuszy.
• Leczenie: Leki przeciwpsychotyczne, stabilizatory nastroju, takie jak lit, a w razie potrzeby leki przeciwdepresyjne. Uzupełniające leczenie psychoterapeutyczne (psychoedukacja, terapia poznawczo-behawioralna).

Co to jest psychoza?

Termin „psychoza” obejmuje różne poważne zaburzenia psychiczne, w których zaburzony jest stosunek człowieka do otaczającej go rzeczywistości. Sposób, w jaki to się objawia, może być bardzo różny. Na przykład psychotycy mogą cierpieć z powodu zaburzeń ego, stanów lękowych, obniżonego nastroju lub stanów pobudzenia aż po halucynacje i urojenia. Często osoby dotknięte chorobą nie wykazują świadomości choroby, ale są wręcz przekonane, że to zmiany w ich otoczeniu są za nią odpowiedzialne.

Psychozy mogą mieć bardzo różne przyczyny (choroby, urazy, leki, narkotyki) lub ich pochodzenie może być kompletnie niewyjaśnione (psychoza endogenna). Psychoza może być zaburzeniem tymczasowym (ostrym) lub trwałym (przewlekłym).

Eksperci zakładają, że około jeden procent populacji na całym świecie raz w życiu zachoruje na psychozę (lifetime prevalence). Dzieje się tak zazwyczaj między okresem dojrzewania a 35 rokiem życia. Kobiety są dotknięte chorobą równie często jak mężczyźni.

Formy psychozy

Istnieje wiele różnych form psychozy. Psychoza organiczna (psychoza egzogenna) opiera się na organicznie uchwytnej przyczynie, takiej jak uraz lub zapalenie mózgu, guz mózgu czy epilepsja. Psychoza spowodowana lekami lub narkotykami (alkohol, LSD, marihuana itp.) nazywana jest psychozą wywołaną przez substancję lub – w przypadku narkotyków – psychozą narkotykową.

W przypadku psychozy nieorganicznej (psychozy endogennej), takiej jak schizofrenia, dokładne przyczyny nadal nie są znane.

Eksperci nazywają psychozę schizoafektywną kombinacją objawów, z których każdy spełnia kryteria schizofrenii i zaburzenia afektywnego. Zaburzenie afektywne to zaburzenie psychiczne, w którym nastrój jest patologicznie zmieniony – jest wyraźnie podwyższony (mania) lub obniżony (depresja) albo naprzemiennie oscyluje między tymi skrajnościami (choroba dwubiegunowa).

Psychoza paranoidalna (zaburzenie urojeniowe) jest ostrym zaburzeniem psychotycznym, w którym urojenia (np. urojenia prześladowcze) są bardzo wyraźne. Granice pomiędzy innymi zaburzeniami psychicznymi z objawami urojeniowymi są płynne.

Termin „psychoza poporodowa” oznacza psychozę występującą w okresie połogu.

Istnieją też mieszane formy różnych psychoz.

Psychoza: objawy

Obraz kliniczny psychozy jest bardzo zróżnicowany – objawy psychozy mogą się bardzo różnić w zależności od rodzaju i stopnia zaburzenia.

Psychoza: pierwsze objawy

Na wiele lat przed pojawieniem się psychozy pierwsze oznaki mogą wskazywać na początek choroby. Należą do nich na przykład:

• Zaburzenia koncentracji: Osoby zagrożone psychozą są często nerwowe, niespokojne i mają problemy z koncentracją. Łatwo się rozpraszają i często nie potrafią skupić uwagi na kilku rzeczach naraz.
• Zaburzenia myślenia: Tak zwane zakłócenia i blokady myśli mogą być również wczesnymi oznakami rozpoczynającej się psychozy. Cierpiący często mają niespójne myśli, które wślizgują się między inne myśli i trudno im się od nich uwolnić. Niektórzy cierpią też z powodu nagłego napływu myśli, które z trudem dają się ukierunkować.
• Brak motywacji i wewnętrzna pustka: Osoby zagrożone psychozą często nie mają motywacji, są obojętne i czują się puste w środku. Wielu wycofuje się z życia rodzinnego, z grona przyjaciół i znajomych, unika kontaktów towarzyskich.
• Spadek wydajności: Wydajność w szkole lub w pracy może znacząco spaść. Objaw ten nie jest jednak typowy dla rozpoczynającej się psychozy, ale może też wskazywać na początek depresji.
• Zaburzenia snu.
• Spadek radości życia.
• Depresja.
• Lęk.

Psychoza często rozwija się w wieku nastoletnim. Symptomy takie jak brak koncentracji, brak napędu i spadek wydajności są często błędnie interpretowane jako typowe problemy okresu dojrzewania, które z czasem same przeminą. Ale z objawów psychozy nie da się „wyrosnąć”. Z czasem stają się one coraz bardziej wyraźne.

Należy jednak pamiętać, że wymienione objawy mogą mieć też inne przyczyny niż rozpoczynająca się psychoza.

Jeśli masz choćby najmniejsze podejrzenia, że twoje dziecko cierpi na chorobę psychotyczną, skonsultuj się z lekarzem (rodzinnym lub psychiatrą). Powinieneś traktować niejasne objawy u swojego dziecka szczególnie poważnie, jeśli inni członkowie rodziny również cierpią na psychozę.

Psychoza: postępujące objawy

Z czasem pojawiają się bardziej konkretne objawy, które mogą wskazywać na psychozę. Należą do nich:

• irracjonalne myśli (np. myśli obsesyjne),
• nagłe, silne zainteresowanie religią, magią lub mistycyzmem,
• nieufność, wrogość i agresja wobec innych,
• silna asertywność, działania innych (nawet obcych) osób są niewłaściwie interpretowane, jako odnoszące się do osoby chorego,
• halucynacje,
• zaburzenia myślenia,
• zaburzenia ego,
• zmiany emocjonalne.

Objawy psychozy: halucynacje

Wielu chorych na psychozę cierpi z powodu halucynacji. W zasadzie wszystkie zmysły mogą być uszkodzone, ale najczęstsze są halucynacje słuchowe. Zazwyczaj chorzy słyszą głosy komentujące ich zachowanie lub wydające im polecenia. Głosy te są zwykle odbierane jako groźne.

Inni pacjenci widzą przedmioty, ludzi, kolory lub twarze, które nie są rzeczywiste (halucynacje optyczne). Czasami pojawiają się też omamy węchowe lub czuciowe, w których chorzy odbierają nieistniejące zapachy lub dotyk.

Objawy psychozy: zaburzenia myślenia

Zaburzenia myślenia to kolejny typowy objaw psychozy. Rozróżnia się zaburzenia myślenia o charakterze jakościowym i formalnym. Zaburzenia myślenia o charakterze jakościowym obejmują urojenia takie jak urojenia prześladowcze i związane z relacjami, urojenia wielkości i urojenia winy.

• Pacjenci z urojeniami prześladowczymi, na przykład, czują się prześladowani przez kosmitów lub wierzą, że inni ludzie próbują ich skrzywdzić.
• Pacjenci cierpiący na urojenia relacyjne odnoszą ogólne wydarzenia do siebie lub interpretują pewne przedmioty czy osoby jako osobiste zagrożenie. Typowym objawem jest na przykład sytuacja, w której osoba dotknięta chorobą wierzy, że spikerzy w telewizji lub radiu wysyłają jej tajne wiadomości.
• Urojenia wielkościowe występują na przykład wtedy, gdy ktoś wierzy, że jest sławną osobistością lub niezrozumianym geniuszem.
• W przypadku urojeń winy osoby nimi dotknięte są przekonane, że są odpowiedzialne za cierpienie innych, choć obiektywnie nie ma ku temu powodów.

Zaburzenia myślenia o charakterze jakościowym mogą też przejawiać się w postaci utrwalonych idei – eksperci nazywają to ideami przewartościowanymi. Cechą charakterystyczną jest to, że myśli osoby chorej krążą prawie wyłącznie wokół jednego i tego samego tematu. Myśli kompulsywne (np. przekonanie, że dana czynność musi być ciągle wykonywana) również należą do zaburzeń myślenia o charakterze jakościowym.

Z kolei w formalnych zaburzeniach myślenia zaburzony jest przepływ myśli. Może to się objawiać jako:

• niejasna, zagmatwana, niezrozumiała mowa,
• częste, niezrozumiałe zwroty myślowe,
• nagłe przerwanie myśli (załamanie myśli),
• spowolnione myślenie,
• wymyślanie nowych terminów i kombinacji słów (neologizmy),
• mówienie poza właściwym tematem,
• ruminacja,
• powtarzanie w kółko tych samych zdań i myśli,
• chaotyczne myślenie, niespójne zdania (niespójne myślenie),
• nieumiejętność oddzielenia rzeczy ważnych od nieważnych (myślenie niekoherentne),
• ograniczony zasób słownictwa i ograniczony do kilku tematów zakres myślenia (ubóstwo myśli),
• uczucie, że określone myśli narzucają się umysłowi.

Objawy psychozy: zaburzenia ego

W przypadku zaburzeń ego zaciera się granica między własnym ego a światem zewnętrznym. Osoby dotknięte tym problemem są przekonane, że ich myśli mogą być słyszane przez innych, że inni pozbawiają je ich myśli lub że ich myśli i działania są kontrolowane i wpływają na nie inni ludzie. Niektórzy doświadczają swojego otoczenia jako nierealnego (derealizacja) lub są dla siebie obcy. Pacjenci ci nie doświadczają wtedy, na przykład, własnej ręki jako części ciała (depersonalizacja).

Objawy psychozy: zmiany emocjonalne

Psychotycy przeżywają emocje inaczej niż osoby zdrowe. Często ich emocje są mniej intensywne, przez co wydają się oni niemal pozbawieni uczuć. Niektórzy pacjenci są w czasie ostrej psychozy bardzo drażliwi. Możliwe są też nieadekwatne reakcje, np. nagły śmiech w smutnej sytuacji.

Inne objawy psychozy

Psychoza może też prowadzić do zmian motorycznych. Osoby dotknięte tym problemem cierpią na przykład z powodu silnego niepokoju i ogromnej chęci poruszania się albo zastygają w bezruchu.

Wiele osób cierpiących na psychozę całkowicie się wycofuje z życia społecznego. Zaniedbują swój wygląd i nie poświęcają się już swoim wcześniejszym zainteresowaniom. Zrywają kontakty towarzyskie i nie potrafią już samodzielnie radzić sobie z codziennym życiem, nie mówiąc już o utrzymaniu pracy. Niektórzy nie wychodzą wcale z domu.

Rzadko zdarzają się również akty przemocy wobec siebie lub innych.

Psychoza: przyczyny i czynniki ryzyka

Niektóre psychozy można przypisać konkretnej przyczynie, takiej jak określona choroba czy zażywanie narkotyków. W przypadku innych osób dokładne przyczyny występowania psychozy nie są znane.

Choroby fizyczne

Różne choroby organiczne mogą zmieniać funkcje mózgu i wywoływać psychozy wywołane organicznie (egzogenne). Należą do nich na przykład:

• Demencja: U osób cierpiących na demencję struktury w mózgu ulegają zmianie. Zmiany te mogą prowadzić do zaburzeń psychotycznych. Zwłaszcza chorobie Alzheimera często towarzyszą halucynacje i objawy urojeniowe.
• Epilepsja: Podczas napadu padaczkowego komórki nerwowe w mózgu rozładowują się w niekontrolowany sposób. Czasami psychozy występują przed i w trakcie napadu. Najczęściej jednak objawy psychotyczne pojawiają się zaraz po napadzie padaczkowym.
• Stwardnienie rozsiane: W tej chorobie ochronna otoczka włókien nerwowych (warstwa mielinowa) jest sukcesywnie niszczona, co może upośledzać funkcje mózgu. Możliwą konsekwencją są objawy psychotyczne.

Źródłem psychozy mogą być również infekcje (np. zapalenie mózgu, encephalitis), zaburzenia metaboliczne oraz urazy (np. uraz czaszkowo-mózgowy).

Leki

Niektóre leki przejściowo wywołują objawy psychotyczne, takie jak silna dezorientacja czy halucynacje. Do najczęstszych leków wywołujących psychozy należą leki na chorobę Parkinsona.

W chorobie Parkinsona pewne komórki nerwowe w mózgu stopniowo obumierają, co prowadzi do niedoboru przekaźnika nerwowego – dopaminy. Powoduje to typowe objawy choroby Parkinsona, takie jak spowolnione ruchy, sztywność mięśni i drżenie. Leki na chorobę Parkinsona zwiększają poziom dopaminy we krwi pacjenta. Jeśli jednak poziom dopaminy jest zbyt wysoki, mogą pojawić się problemy psychiczne, takie jak psychoza. Szczególnie często dotyka to starszych pacjentów z chorobą Parkinsona. Stres i brak płynów mogą nasilić objawy.

Bardzo rzadko psychoza jest spowodowana preparatami kortyzonu, które w dużych dawkach mogą mieć działanie euforyzujące. Jednak prawdopodobieństwo, że spowodują one psychozę, jest bardzo małe. Jeśli w ogóle, to objawy występują tylko przejściowo.

Narkotyki

LSD (dietyloamid kwasu lizergowego) może wywołać psychozę narkotykową z halucynacjami i urojeniami (psychoza LSD lub psychoza amfetaminowa). W zależności od tego, ile i jakiego rodzaju narkotyk został zażyty, objawy ustępują po kilku godzinach lub utrzymują się przez kilka dni.

Kokaina i marihuana również mogą być odpowiedzialne za psychozę wywołaną przez narkotyki – podobnie jak legalny alkohol. Nie zawsze jest jasne, czy objawy występowały już wcześniej, czy też rozwinęły się dopiero w wyniku nadużywania narkotyków. Badania pokazują na przykład, że osoby używające marihuany z genetycznie uwarunkowaną skłonnością do psychozy mają znacznie zwiększone ryzyko wystąpienia tego zaburzenia psychicznego (psychozy konopnej). Co więcej, marihuana i inne narkotyki mogą też znacząco pogorszyć przebieg już istniejącej psychozy.

Psychoza endogenna

Najbardziej znaną formą psychozy jest schizofrenia. Eksperci przypuszczają, że w jej rozwój zaangażowanych jest kilka czynników (np. predyspozycje genetyczne, stres, negatywne doświadczenia, zmiany w gospodarce przekaźników nerwowych, takich jak dopamina i serotonina). 

Psychozy afektywne są również psychozami endogennymi. Są to zaburzenia afektywne (zaburzenia psychiczne z patologicznymi zmianami nastroju: mania, depresja, choroba dwubiegunowa) w połączeniu z objawami psychotycznymi, które nie spełniają kryteriów schizofrenii.

Inne psychozy

Psychoza schizoafektywna przejawia się w zaburzeniach epizodycznych, w których objawy schizofrenii i zaburzenia afektywnego (takiego jak mania lub depresja) występują jednocześnie lub kolejno w tym samym epizodzie choroby. Przyczyn tej formy psychozy również upatruje się we współdziałaniu różnych czynników, takich jak predyspozycje genetyczne, czynniki społeczne.

Uważa się też, że psychoza paranoidalna może być spowodowana kombinacją czynników, takich jak dziedziczność i wpływ środowiska.

Psychoza poporodowa (puerperal psychosis) pojawia się w pierwszych tygodniach po porodzie i może trwać od kilku dni do kilku miesięcy. Objawy obejmują pobudzenie, dezorientację, wahania nastroju, euforię, depresję, halucynacje, urojenia i być może przemoc (dlatego ważne jest stałe jej monitorowanie). Naukowcy podejrzewają, że skrajny brak snu u świeżo upieczonej matki sprzyja pojawieniu się choroby.

Psychoza poporodowa musi być natychmiast leczona przez lekarza, ponieważ utrata poczucia rzeczywistości przez matkę może zagrażać zarówno jej samej, jak i dziecku.

Psychoza: badania i diagnoza

Jeśli podejrzewasz, że cierpisz na psychozę, powinieneś pilnie skonsultować się z lekarzem. Utrata kontaktu z rzeczywistością może narazić cię na niebezpieczeństwo wyrządzenia krzywdy sobie lub innym.

Pierwszą osobą, z którą powinieneś się skontaktować, jeśli podejrzewasz u siebie psychozę, jest twój lekarz rodzinny. Jeśli będzie to konieczne, skieruje on cię do psychiatry.

Aby zorientować się w sytuacji, podczas wstępnej konsultacji (anamnezy) lekarz zada ci następujące pytania:

• Czy słyszysz głosy lub widzisz rzeczy, których inni nie słyszą i nie widzą?
• Czy masz wrażenie, że ktoś cię śledzi?
• Czy masz częsty kontakt z członkami rodziny lub przyjaciółmi?
• Czy byłeś ostatnio wyjątkowo rozdrażniony?
• Czy często czujesz się przygnębiony lub pobudzony?

Po wstępnej konsultacji przeprowadza się badanie fizykalne. Może to dostarczyć wskazówek na temat organicznej przyczyny psychozy. Wykorzystując próbki krwi i moczu, lekarz może ustalić, czy za objawy odpowiada nadużywanie narkotyków, stan zapalny czy zaburzenia metaboliczne. Testy neurologiczne mogą wykryć choroby układu nerwowego, takie jak stwardnienie rozsiane czy epilepsja.

Jeśli lekarz nie może znaleźć przyczyny, specjalista (np. psychiatra) może zbadać cię pod kątem możliwych chorób psychicznych, takich jak schizofrenia, choroba dwubiegunowa czy depresja. Pomogą mu w tym kwestionariusze kliniczne oparte na systemach klasyfikacji zaburzeń psychicznych.

Psychoza: leczenie

To, jak wygląda leczenie psychozy w poszczególnych przypadkach, zależy od przyczyny zaburzeń psychicznych. Jeśli to możliwe, leczy się czynnik wyzwalający (chorobę podstawową, np. epilepsję, chorobę dwubiegunową, uzależnienie od narkotyków itp.). Ponadto objawy psychozy można złagodzić za pomocą leków.

Leki

Psychozy leczy się tak zwanymi typowymi lekami przeciwpsychotycznymi, takimi jak haloperidol. Leki te działają bardzo dobrze w walce z halucynacjami i urojeniami, ale mają też silne skutki uboczne. Do najczęstszych należą:

• zmęczenie,
• brak napędu,
• przyrost wagi,
• zaburzenia ruchowe,
• drgawki mięśniowe.

Aby uniknąć tych efektów ubocznych, często przepisuje się nowo opracowane tzw. atypowe leki przeciwpsychotyczne. Są one zazwyczaj lepiej tolerowane, ale w pojedynczych przypadkach mogą powodować zmęczenie i przyrost masy ciała.

Pomimo możliwych skutków ubocznych bardzo ważne jest, by pacjent przyjmował przepisane mu leki przeciwpsychotyczne konsekwentnie – tak długo, jak zalecił lekarz. Zapobiega to nawrotom choroby. Niektórzy pacjenci muszą być leczeni farmakologicznie do końca życia.

Pacjenci, u których psychoza jest spowodowana chorobą dwubiegunową, są również leczeni stabilizatorami nastroju, takimi jak lit. Jeśli psychozie towarzyszy depresja, pomocne są leki przeciwdepresyjne.

Psychoterapia

Uzupełnieniem leczenia farmakologicznego jest psychoterapia, która może przyczynić się do stabilizacji stanu pacjentów. Dwie metody psychoterapeutyczne są szczególnie przydatne w psychoterapii: psychoedukacja i terapia poznawczo-behawioralna.

Psychoedukacja

Diagnoza „psychozy” może bardzo niepokoić i przerażać pacjentów i ich bliskich. Ukierunkowane, wyczerpujące informacje o chorobie (psychoedukacja) pomagają osobom dotkniętym chorobą przezwyciężyć lęk i zmniejszyć uprzedzenia, błędne przekonania i poczucie winy. Ponadto pacjenci i ich bliscy są szkoleni, jak rozpoznawać pierwsze oznaki psychozy, aby we wczesnym stadium zdawać sobie sprawę z możliwych nawrotów choroby.

Terapia poznawczo-behawioralna

Pacjenci uczą się specjalnych technik kontrolowania urojeń i zmniejszania objawów depresji, niepokoju i stresu. Dzieje się tak dlatego, że nawet leki nie zawsze są w stanie uchronić przed nawrotem choroby.

Pacjenci ćwiczą też swoje umiejętności społeczne, aby zmniejszyć stres, wzmocnić kontakty społeczne i spokojniej radzić sobie w stresujących sytuacjach.

Psychoza: przebieg choroby i rokowanie

Przez długi czas psychozy były uważane za trudne do leczenia, a nawet nieuleczalne. Jednak obecnie w wielu przypadkach to się zmieniło dzięki ulepszonym opcjom terapeutycznym. Zasadniczo rokowanie zależy w dużej mierze od rodzaju psychozy. Na przykład ostra psychoza organiczna często ma dobre rokowania, podczas gdy przewlekła psychoza organiczna często ma chronicznie postępujący przebieg. W psychozach endogennych psychozy afektywne mają na ogół korzystniejsze rokowanie niż schizofrenia.

Jednak w indywidualnych przypadkach psychozy rokowanie może być inne. Ogólnie rzecz biorąc, ważne jest, by leczyć psychozę tak wcześnie, jak to możliwe (leki, psychoterapia). Wszystko, co zwiększa stabilność życia osoby dotkniętej chorobą, dodatkowo poprawia rokowania. Obejmuje to stabilne więzi społeczne i środowisko zawodowe, które nie obciąża nadmiernie pacjentów z psychozą.

Pytania i odpowiedzi

Jak objawia się psychoza?

Obraz kliniczny psychozy jest bardzo zróżnicowany. Osoby dotknięte chorobą mają zazwyczaj halucynacje lub urojenia, a także poważne zaburzenia myślenia. Objawom tym często towarzyszy silny niepokój. Dodatkowo mogą wystąpić zaburzenia napędu lub tak zwane „zaburzenia ego”.

Jak zaczyna się psychoza?

W fazie wstępnej, przed wystąpieniem ostrej psychozy w wielu przypadkach występuje początkowo szczególna wrażliwość emocjonalna, może pojawić się zwiększone napięcie i wahania nastroju oraz spłaszczenie uczuć. Objawy mogą być podobne do tych występujących w depresji i mogą trwać latami.

Co się dzieje podczas psychozy?

Osoby cierpiące na psychozę chwilowo odrywają się od rzeczywistości. Podczas psychozy ich myślenie, uczucia, percepcja (wzrok, słuch, węch, dotyk) – także odczuwanie własnego ciała – oraz kontakt z innymi ludźmi mogą być zmienione.

Jak długo trwa psychoza?

Średni czas trwania psychozy wynosi od dwóch do pięciu lat. Faza nieleczonej psychozy odnosi się do okresu od stałego występowania objawów psychotycznych do rozpoczęcia leczenia, a średni czas trwania wynosi od sześciu do dwunastu miesięcy.

Jak zachowywać się wobec osób z psychozami?

Psychozy występują w fazach i w bardzo różnych formach. W kontaktach z osobami dotkniętymi psychozą ważne są: otwartość, szacunek, uwaga, akceptacja, integracja i współpraca.

Jak długo trwa ostra forma psychozy?

Ostra przejściowa psychoza jest często wywoływana przez stresujące wydarzenia życiowe lub silny stres i trwa krócej niż 3 miesiące. Jeśli trwa ona dłużej, prawdopodobnie mamy do czynienia z przewlekłą chorobą psychiczną.

Jaka jest różnica między schizofrenią a psychozą?

Psychoza to ogólny termin określający chorobę psychiczną, w której osoba nią dotknięta traci kontakt z rzeczywistością. W większości przypadków ten stan jest tymczasowy. Schizofrenia jest jednym z zaburzeń, które mogą być związane z psychozą.

Źródła

• Bilikiewicz A., Pużyński S., Rybakowski J., Wciórka J.:Psychiatria. Tom I: Podstawy psychiatrii. Wydawnictwo Medyczne Urban & Partner, Wrocław, 2002.
• Oksfordzki podręcznik psychiatrii. Redaktor Naukowy wydania polskiego prof. dr hab. n. med. Anna Grzywa. Copyright Oxford University Press. Wydanie I Lublin 2007.
• Semple D, Smyth R (2019). „Schizophrenia and related psychoses”. In Semple D, Smyth R (eds.). Oxford Handbook of Psychiatry (4th ed.). Oxford: Oxford University Press.

Przeczytaj także o:

Jak wywołać okres – czy przyspieszenie okresu jest możliwe?

Osobowość paranoiczna

Psychiatra online