Recepta na Milurit

Milurit to lek dostępny na receptę. Stosowanie leku Milurit zaleca się w leczeniu hiperurykemii, czyli zbyt wysokiego stężenia kwasu moczowego we krwi. Zanim zaczniesz go stosować, sprawdź dawkowanie, przeciwwskazania, możliwe działania niepożądane, ale także dostępne w aptekach zamienniki.

Kiedy zaleca się stosowanie leku Milurit?

Tutaj uzyskasz receptę online.

Milurit najczęściej przepisują na receptę lekarze specjaliści z dziedziny urologii, reumatologii i ortopedii, a receptę dostają pacjenci zmagający się z różnymi postaciami hiperurykemii, których nie można kontrolować za pomocą diety, w tym hiperurykemii wtórnej czy powikłań klinicznych stanów przebiegających z hiperurykemią, takich jak jawna dna moczanowa i nefropatia moczanowa.

Lek Milurit stosuje się także w celu rozpuszczenia złogów i kamieni moczanowych oraz w leczeniu nawracającej kamicy nerkowej, w przypadku, gdy próby leczenia płynami lub za pomocą diety okazały się nieskuteczne. A także w przebiegu chorób nowotworowych i zespołów mieloproliferacyjnych z szybkim obrotem komórkowym, ponieważ w nich występuje zwiększone stężenie moczanów samoistnie, ale może być ono także wywołane leczeniem, w przypadku zaburzenia czynności niektórych enzymów, co także prowadzi do nadprodukcji moczanów.

Kuracja preparatem Milurit musi być regularnie monitorowana poprzez wykonywanie badań, które określą stężenie moczanów w surowicy krwi oraz moczanów i kwasu moczowego w moczu. Na ich podstawie lekarz może weryfikować dawkowanie i długość kuracji do aktualnego stanu pacjenta.

Leczenie lekiem Milurit powinno być poprzedzone szczegółowym wywiadem chorobowym, podczas którego szczególnie ważna jest informacja na temat choroby nerek czy wątroby, ale również o stosowanych przez pacjenta lekach.

Allopurynol substancją czynną preparatu Milurit

Substancją czynną w leku jest allopurynol, który jest inhibitorem enzymów. Lek Milurit ułatwia kontrolę tempa zmian zachodzących w organizmie, a także wspiera obniżenie stężenia kwasu moczowego we krwi. Preparat w formie tabletek przygotowany jest do stosowania doustnego oraz może być przyjmowany przez długi czas.

Dawkowanie leku Milurit

Tabletki przyjmuje się raz na dobę, po posiłku, popijając dużą ilością płynu, najlepiej wody. Jeżeli jednorazowa dawka dobowa jest większa niż 300 mg i pojawią się przy niej objawy nietolerancji ze strony przewodu pokarmowego, należy ją przyjmować w mniejszych dawkach podzielonych.

W początkowej fazie kuracji dorośli przyjmują 100 mg leku Milurit raz na dobę, a gdy zajdzie potrzeba lekarz będzie zwiększał dawkę stopniowo, aż do uzyskania pożądanego stężenia kwasu moczowego we krwi. Zazwyczaj w stanach lekkich stosuje się dawkę 100–200 mg leku na dobę, w stanach umiarkowanie ciężkich 300–600 mg, natomiast dawkę 700–900 mg w stanach ciężkich.

Odpowiednią dawkę leku wylicza się proporcjonalnie do masy ciała, przy czym zakres dawek u dorosłych wynosi: 2–10 mg/kg masy ciała na dobę.

Natomiast u dzieci do 15. roku życia, w przypadku białaczki oraz niektórych zaburzeń enzymatycznych, takich jak zespół Lescha i Nyhana, dawki leku wylicza się biorąc 10–20 mg/ kg masy ciała na dobę, jednak nie więcej niż 400 mg na dobę.

Seniorzy mogą zażywać lek, jednak zaleca się zachowanie ostrożności i stosowanie najmniejszych skutecznych dawek lub lek w dawkach podzielonych.

Chorym z zaburzeniami czynności nerek i poddawanym dializom lekarz indywidualnie ustali dawkowanie, ponieważ może nastąpić nasilenie działania preparatu.

W przypadku ciężkiej niewydolności nerek, podaje się dawki mniejsze niż 100 mg na dobę lub wydłuża się czas pomiędzy kolejnym podaniem leku, który wynosić ma więcej niż 24 godziny.

U osób, u których stwierdzono zaburzenia czynności wątroby to lekarz musi dostosować odpowiednie dawkowanie poprzedzone wykonywaniem testów czynnościowych wątroby, zwłaszcza w początkowym okresie leczenia.

W przypadku chemioterapii lub radioterapii białaczek, chłoniaków, ale także innych nowotworów, stosowanie preparatu Milurit rozpoczyna się przed leczeniem przeciwnowotworowym.

Podczas leczenia chorób z intensywnym obrotem moczanowym, np. nowotworów czy zespołu Lescha i Nyhana, zaleca się stosowania małej dawki leku przy jednoczesnym zapewnieniu właściwego nawodnienia chorego i regularnym monitorowaniu stężenia kwasu moczowego we krwi i w moczu. W zależności od wyników, w gestii lekarza będzie dostosowanie dawkowania leku.

Przeciwwskazania – możliwe ciężkie reakcje nadwrażliwości

Lek Milurit nie zawsze może być stosowany. Gdy istnieje ryzyko, że mogą u Ciebie wystąpić ciężkie reakcje nadwrażliwości na substancję czynną lub jakikolwiek inny składnik leku, poinformuj o tym lekarza prowadzącego. Może się tak zdarzyć w sytuacji, gdy w przeszłości wystąpiły już u Ciebie uczulenie lub ciężkie reakcje nadwrażliwości na dowolny składnik leku.

Lek nie jest odpowiedni dla dzieci poniżej 15. roku życia, może być jednak stosowany pod ścisłą kontrolą lekarza w przypadku niektórych nowotworów.

Nie należy stosować leku w ciąży i okresie karmienia piersią. Jeżeli jesteś w ciąży lub przypuszczasz, że możesz w niej być lub jesteś w okresie karmienia piersią, to koniecznie powiedz o tym swojemu lekarzowi.

Działania niepożądane i skutki uboczne podczas stosowania leku Milurit

Stosowanie preparatu Milurit może powodować ryzyko wystąpienia działań niepożądanych. Nie zdarzają się one często i nie wszystkim pacjentom, gdy jednak pojawią się u Ciebie koniecznie zgłoś je lekarzowi prowadzącemu, który podejmie decyzję dotyczącą dalszego postępowania, ponieważ może się okazać, że warto zaprzestać stosowania preparatu.

Wśród najczęstszych objawów niepożądanych występują reakcje skórne objawiające się wysypką oraz podwyższone stężenie TSH w surowicy krwi.

Objawami występującymi rzadziej są:

• nudności i wymioty (można im zapobiec przyjmując lek po posiłkach),
• biegunki, w tym biegunki tłuszczowe,
• może się też zdarzyć, że wystąpią ciężkie reakcje nadwrażliwości oraz nieprawidłowości w zakresie testów czynności wątroby, w tym zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych.

Działaniami niepożądanymi po zastosowaniu preparatu Milurit, które występują zdecydowanie rzadziej, jednak ich intensywność i nasilenie mogą być różne, są:

• zapalenie wątroby, w tym także martwica wątroby oraz ziarniniakowe zapalenie wątroby,
• zespół Stevensa- Johnsona, martwica toksyczna rozpływna naskórka, zespół nadwrażliwości z eozynofilią i objawami ogólnoustrojowymi,
• toksyczne martwicze oddzielanie się naskórka,
• kamica moczowa,
• czyraczność,
• zaburzenia hematologiczne (agranulocytoza, niedokrwistość aplastyczna, małopłytkowość, leukopenia, eozynofilia),
• angioimmunoblastyczny chłoniak z komórek T,
• cukrzyca,
• hiperlipidemia,
• śpiączka,
• depresja,
• porażenie,
• neuropatia,
• wzmożona senność,
• ataksja,
• parestezje,
• bóle głowy i zawroty głowy,
• zaburzenia smaku,
• dolegliwości ze strony oczu: zaburzenia widzenia, zaćma, zmiany w obrębie plamki żółtej,
• dławica piersiowa,
• bradykardia,
• nadciśnienie tętnicze,
• ze strony przewodu pokarmowego: nawracające krwawe wymioty, biegunki tłuszczowe, zmiana częstości wypróżnień, bóle brzucha
• stany zapalne błony śluzowej w obrębie jamy ustnej,
• obrzęk naczynioruchowy,
• łysienie lub odbarwienie włosów,
• rumień,
• bóle mięśni,
• krwiomocz,
• mocznica,
• u mężczyzn zaburzenia erekcji, a także ginekomastia,
• ogólne osłabienie i złe samopoczucie, przebiegające często z gorączką,
• reakcje nadwrażliwości i możliwość wystąpienia postępujących zmian skórnych, jak swędzenie i wysypka, a także uporczywy świąd, o charakterze grudkowo-plamistym lub łuskowatym oraz martwicze oddzielania się naskórka. Jeżeli takie powikłania i skutki uboczne będą miały miejsce w Twoim przypadku, to lek należy natychmiast odstawić. Gdy objawy ustąpią, lekarz może ponownie zalecić przyjmowanie leku, jednak w mniejszej dawce początkowej, aby móc obserwować reakcję pacjenta. Gdy ponownie pojawią się reakcje nadwrażliwości w obrębie skóry to wtedy stosowanie preparatu należy przerwać, a być może odstawić na stałe.
• stany zapalne naczyń i odczyny tkankowe, w tym powiększenie śledziony i wątroby, zapalenie wątroby, drgawki oraz zespół znikających przewodów żółciowych.

Skutki uboczne w obrębie narządów obejmują także:

• choroby nerek, wywołując zaburzenia czynności nerek (ryzyko wystąpienia reakcji nadwrażliwości zwiększa się u chorych z przewlekłą niewydolnością nerek stosujących leki moczopędne),
• płuca,
• trzustkę,
• okrężnicę,
• serce, w tym zmniejszenie częstotliwości rytmu serca.

Zdarzają się także silne reakcje alergiczne, w tym reakcje anafilaktyczne, a niezwykle rzadko możliwy wstrząs anafilaktyczny.

Zwiększone ryzyko wystąpienia niektórych zaburzeń enzymatycznych oraz zwiększenia ilości kwasu moczowego we krwi

Stosowanie preparatu podwyższa ryzyko wystąpienia reakcji nadwrażliwości, która może wystąpić u pacjentów z przewlekłą niewydolnością nerek stosujących leki moczopędne. Trzeba też zachować ostrożność przy podawaniu leku Milurit, gdy występują czynniki zwiększające ryzyko zaburzeń czynności nerek, jak np. przyjmowanie leków moczopędnych lub inhibitorów konwertazy angiotensyny u chorych z nadciśnieniem tętniczym lub niewydolnością serca.

Nie stosuj leku Milurit w przypadku bezobjawowego zwiększenia ilości kwasu moczowego we krwi, w takiej sytuacji zalecane jest leczenie hiperurykemii przez wdrożenie odpowiedniej diety i podjęcie próby leczenia płynami.

Stosowanie preparatu powinno być uzupełnione przyjmowaniem dużych ilości płynów, ponieważ objętość moczu wydalanego w ciągu doby powinna wynosić co najmniej 2 litry.

Podobne leki

Innymi preparatami dostępnymi na rynku polskim zawierającymi allopurynol są Allupol i Argadopin, oba leki występują w formie tabletek.

Przeczytaj także o:

Recepta online za darmo