Milurit
Tabletki Milurit przepisywane są na receptę pacjentom chorym na hiperurykemię. Lek ma zmniejszać stężenia kwasu moczowego w organizmie. Stosowanie leku może przynieść jednak objawy niepożądane, jak choćby zaburzenia widzenia, zaburzenia smaku czy zaburzenia erekcji. Podpowiadamy, jak stosować Milurit, jakie są jego skutki uboczne oraz jakie jest ryzyko wystąpienia działań niepożądanych.
Czym jest lek Milurit i kiedy się go stosuje?
Tutaj masz możliwość uzyskania recepty online.
Milurit zawiera allopurynol, który jest substancją czynną preparatu mającą hamować wytwarzanie kwasu moczowego w organizmie. W efekcie Milurit zmniejsza stężenie kwasu moczowego we krwi i w moczu, dzięki czemu kryształki kwasu moczowego rozpadają się w tkankach. Pierwsze efekty stosowania leku Milurit widać już zwykle w 4. dniu leczenia, a maksymalne działanie osiągane jest po upływie 14 dni.
Lek Milurit podaje się doustnie, ponieważ wchłania się z przewodu pokarmowego. Maksymalne stężenie allopurynolu we krwi występuje po ok. 90 minutach od połknięcia leku. Lek wydala się głównie z moczem, pozostała część z kałem. U pacjentów z zaburzeniami czynności nerek lub ich niewydolności, szybkość wydalania leku Milurit zmniejsza się, przez co zwiększa się stężenie allopurynolu i jego metabolitu we krwi. Zaburzenia czynności nerek i choroby nerek mogą wymagać zmniejszenia stosowanej dawki allopurynolu.
Kiedy stosować tabletki Milurit?
Lek na receptę przepisywany jest:
- w leczeniu wszystkich postaci hiperurykemii, w tym hiperurykemii wtórnej różnego pochodzenia oraz powikłań klinicznych stanów przebiegających z hiperurykemią, takich jak jawna dna moczanowa, nefropatia moczanowa (np. w chorobach nowotworowych);
- w celu rozpuszczenia złogów i kamieni moczanowych i zapobieganiu ich powstawania;
- podczas leczenia nawracającej kamicy nerkowej;
- w przebiegu chorób nowotworowych i zespołów mieloproliferacyjnych z szybkim obrotem komórkowym.
Kiedy nie zażywać tabletek Milurit?
W przypadku pacjentów uczulonych lub wykazujących nadwrażliwość na którykolwiek składnik preparatu niemożliwe jest zastosowanie leku. Podobnie jak w przypadku bezobjawowego zwiększenia stężenia kwasu moczowego we krwi i podczas ostrego napadu dny moczanowej.
Dawkowanie preparatu Milurit
Preparat w postaci tabletek przeznaczony jest do stosowania doustnego. Dostępny jest na receptę, lekarz specjalista powinien ustalić dawkowanie leku.
Milurit w formie tabletek chory zażywa raz na dobę, najlepiej po posiłku, popijając dużą ilością wody. Gdy zalecana dawka dobowa wynosi więcej niż 300 mg i wystąpią przy tym objawy nietolerancji ze strony przewodu pokarmowego, trzeba ją rozdzielić i przyjmować w dawkach podzielonych.
Pacjentom dorosłym początkowo zaleca się stosowanie 100 mg 1 raz na dobę, a gdy zaistnieje potrzeba, początkową dawkę należy zwiększać stopniowo, aż pacjent uzyska pożądane stężenie kwasu moczowego we krwi.
Zazwyczaj lekarz przepisuje dawki:
- w stanach lekkich 100–200 mg na dobę;
- w stanach umiarkowanie ciężkich 300–600 mg na dobę;
- w stanach ciężkich 700–900 mg.
Natomiast zakres dawek u pacjentów dorosłych odnośnie masy ciała wynosi: 2–10 mg/kg masy ciała na dobę.
Pacjenci do 15. roku życia cierpiący na nowotwory, szczególnie na białaczkę i w stanach niektórych zaburzeń enzymatycznych (zespół Lescha i Nyhana) powinni stosować lek w ilości: 10–20 mg/kg masy ciała na dobę; do 400 mg na dobę.
U seniorów powinno się przepisywać najmniejsze skuteczne dawki, gdy wystąpią objawy nietolerancji – leczenie należy przerwać.
U pacjentów ze stwierdzonymi zaburzeniami czynności nerek, u pacjentów z niewydolnością nerek i u pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby konieczne jest ustalenie indywidualnego dawkowania przez lekarza.
W przypadku chemioterapii lub radioterapii nowotworów (białaczka, chłoniak) zażywanie leku powinno rozpocząć się jeszcze przed leczeniem przeciwnowotworowym. A w leczeniu chorób z intensywnym obrotem moczanowym, czyli np. w chorobach nowotworowych lub w zespole Lescha i Nyhana, powinno się przepisywać najniższe możliwe dawki. Ważne jest też zapewnienie właściwego nawodnienia.
Lekarz powinien też zlecić regularne monitorowanie stężenia moczanów w surowicy krwi i w moczu oraz w zależności od otrzymanych wyników badań dostosowywać dawkowanie leku.
Kiedy zachować szczególną ostrożność stosując Milurit?
Niektóre choroby współistniejące mogą stanowić przeciwwskazanie do stosowania leku lub wskazanie do zmiany jego dawkowania. Zażywanie Miluritu może powodować ciężkie reakcje nadwrażliwości, czego przykładem są: rumień grudkowo-plamkowy, zespół nadwrażliwości z eozynofilią i objawami ogólnoustrojowymi, zespół Stevensa i Johnsona oraz martwica toksyczna rozpływna naskórka – są one szczególne niebezpieczne ponieważ mogą stanowić bezpośrednie zagrożenie dla życia.
Ciężkie reakcje nadwrażliwości w postaci zmian skórnych
Gdy pojawią się zmiany skórne, takie jak postępująca wysypka z pęcherzami lub zmiany w obrębie błon śluzowych, trzeba niezwłocznie przerwać kurację oraz skonsultować się z lekarzem. Zmiany te mogą powodować ciężkie reakcje nadwrażliwości w postaci ciężkich reakcji skórnych. Rozpoznanie zespołu Stevensa i Johnsona lub martwicy toksycznej rozpływnej na wczesnym etapie oraz niezwłoczne zaprzestanie zażywania Miluritu pozwala na osiągnięcie lepszych wyników terapii. Gdy istnieje ryzyko, że mogą wystąpić ciężkie reakcje nadwrażliwości w przyszłości nie wolno podawać choremu leków z allopurynolem.
U chorych mających przewlekłą niewydolność nerek, stosujących przy tym leki moczopędne również mogą wystąpić ciężkie reakcje nadwrażliwości. Stosowanie leku należy przerwać w momencie gdy wystąpią jakiekolwiek objawy nadwrażliwości (np. wysypka).
U chorych mających nadciśnienie tętnicze lub niewydolność serca należy zachować ostrożność przy przyjmowaniu leków moczopędnych lub inhibitorów konwertazy angiotensyny.
Zwiększone stężenie kwasu moczowego we krwi
Nie należy stosować Miluritu w przypadku, gdy zwiększenie stężenia kwasu moczowego we krwi nastąpi bezobjawowo, wtedy zaleca się leczenie przyczyny hiperurykemii oraz wdrożenie odpowiedniej diety i dużej ilości napojów.
Stosowanie leku w stanach, w których występuje znacznie zwiększone stężenie moczanów (np. przy nowotworach złośliwych i zespole Lescha i Nyhana) może skutkować odkładaniem się złogów ksantyny w przewodzie moczowym. Zapewnienie właściwego nawodnienia pacjenta pomoże zmniejszyć ryzyko powikłań.
Podczas przyjmowania leku należy pamiętać o piciu dużych ilości płynów, ponieważ objętość moczu wydalanego w ciągu doby powinna wynosić przynajmniej dwa litry.
Czy Milurit ma wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów?
Lek może powodować działania niepożądane, takie jak: senność, zawroty głowy czy niezborność ruchów, które mogą mieć wpływ na pogorszenie sprawności psychofizycznej, w tym także zdolności prowadzenia pojazdów.
Jakie działania niepożądane mogą wystąpić przy stosowaniu tabletek Milurit?
W czasie stosowania leku Milurit mogą wystąpić działania niepożądane. W sytuacji, gdy wystąpią postępujące zmiany skórne, w tym wysypka połączona z pęcherzami, trzeba zaprzestać stosowania preparatu i skonsultować objawy ze specjalistą.
Rzadko występującymi działaniami niepożądanymi są ciężkie reakcje nadwrażliwości, w tym reakcje anafilaktyczne i skórne, takie jak: zespół Stevensa i Johnsona oraz martwica toksyczna rozpływna naskórka. Związane z tymi dolegliwościami zapalenie naczyń i odczyny tkankowe mogą obejmować: zapalenie wątroby, zaburzenia czynności nerek, a nawet drgawki. W momencie, gdy takie objawy wystąpią, należy natychmiast zaprzestać stosowania preparatu oraz rozpocząć łagodzenie skórnych reakcji nadwrażliwości.
Częstym objawem niepożądanym jest wysypka, natomiast niezbyt często pojawiają się nudności i wymioty oraz zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych.
Do rzadkich działań niepożądanych należą zapalenie wątroby i zaburzenia czynności wątroby, natomiast bardzo rzadko pojawiają się czyraczność, zaburzenia hematologiczne (agranulocytoza, małopłytkowość, leukopenia, eozynofilia, niedokrwistość aplastyczna), angioimmunoblastyczny chłoniak z komórek T, cukrzyca, nadciśnienie tętnicze, nawracające krwawe wymioty, biegunki tłuszczowe, zapalenie błony śluzowej jamy ustnej, zmiana częstości wypróżnień, obrzęk naczynioruchowy, rumień trwały, łysienie, odbarwienie włosów, krwiomocz, mocznica, niepłodność u mężczyzn, zaburzenia erekcji, hiperlipidemia, depresja, śpiączka, ataksja, neuropatia, parestezje, porażenie, nadmierna senność, ból głowy, zaburzenia smaku, zaburzenia widzenia, zmiany w obszarze plamki żółtej, zaćma, zawroty głowy, choroba niedokrwienna serca, zmniejszenie częstotliwości rytmu serca, ginekomastia, obrzęki, złe samopoczucie, gorączka, osłabienie.
Przeczytaj także o: