Choroba wieńcowa recepta – jakie leki stosuje się przy chorobie wieńcowej?
Choroba wieńcowa, inaczej choroba niedokrwienna serca, jest jednym z najczęściej diagnozowanych schorzeń serca. Zaniechanie jej diagnozy i leczenia może doprowadzić nawet do zawału. W artykule tym omówimy jej objawy, przyczyny oraz kluczowe leki wykorzystywane w leczeniu tej choroby.
Pakiety konsultacji od 55 zł
Ból w klatce piersiowej – objawy choroby wieńcowej i jej przyczyny
Choroba wieńcowa, znana także jako choroba niedokrwienna serca, jest wynikiem ograniczenia przepływu krwi do mięśnia sercowego. To schorzenie najczęściej wynika z procesu zwanego miażdżycą, w którym wewnętrzne ściany tętnic wieńcowych zostają zwężone przez nagromadzenie blaszek miażdżycowych, przez co może dojść nawet do zamknięcia światła tętnicy wieńcowej. Główne objawy choroby wieńcowej obejmują:
- Ból w klatce piersiowej – charakterystyczne uczucie ucisku, dyskomfortu lub bólu wewnątrz klatki piersiowej, często promieniujące na lewe ramię.
- Duszność – trudności w oddychaniu, zwłaszcza podczas wysiłku, nawet stosunkowo niewielkiego.
- Zmęczenie – nadmierna męczliwość, która może występować nawet przy niewielkim wysiłku.
Pierwotne przyczyny choroby wieńcowej to przede wszystkim:
- miażdżyca tętnicy wieńcowej (jest najczęstszą przyczyną choroby wieńcowej);
- wrodzone wady tętnic wieńcowych;
- odkładanie w tętnicach wieńcowych produktów wadliwych przemian metabolizmu prowadzące do zmian miażdżycowych;
- choroby takie jak choroba Kawasaki, kiła, toczeń rumieniowaty, powodujące zwężenie naczyń wieńcowych;
- zator tętnicy wieńcowej wywołany zapaleniem wsierdzia, zakażeniami bakteryjnymi, sztucznymi zastawkami serca.
Czynniki ryzyka i wtórne przyczyny choroby wieńcowej to przede wszystkim przewlekły stres, złe nawyki żywieniowe, palenie papierosów, brak aktywności fizycznej, niskie wartości ciśnienia tętniczego oraz cukrzyca. Często na zachorowanie wpływają również czynniki genetyczne. Zawał serca jest najpoważniejszym powikłaniem.
Profilaktyka choroby wieńcowej
Zapobiegać chorobie wieńcowej można poprzez:
- Zdrową dietę – bogatą w warzywa, owoce, pełnoziarniste produkty, zdrowe tłuszcze (np. oliwę z oliwek), ryby oraz ograniczanie spożycia soli, tłuszczów nasyconych i trans oraz cukru. Pomaga w utrzymaniu prawidłowego poziomu cholesterolu i ciśnienia krwi.
- Regularną aktywność fizyczną – regularne, umiarkowane ćwiczenia takie jak spacery, pływanie lub jazda na rowerze, pomagają w utrzymaniu zdrowej masy ciała, obniżeniu ciśnienia krwi i kontrolowaniu poziomu cukru.
- Zrezygnowanie z palenia papierosów.
- Rozsądne spożycie alkoholu.
- Utrzymanie prawidłowej masy ciała lub redukcja nadwagi.
- Regularne badania lekarskie, szczególnie kontrola ciśnienia tętniczego i poziomu cholesterolu.
- Leczenie nadciśnienia tętniczego i cukrzycy – jeśli masz nadciśnienie tętnicze lub cukrzycę, ważne jest, aby regularnie skonsultować się z lekarzem i przestrzegać zaleceń.
- Ograniczenie stresu.
Jakie leki stosuje się w chorobie niedokrwiennej serca?
Chorobę niedokrwienną serca leczy się wielotorowo – poprzez zmiany w stylu życia, zabiegi i farmakoterapię. Kluczowe leki stosowane w leczeniu tej choroby obejmują substancje, którymi leczy się również niewydolność serca i nadciśnienie tętnicze. Do leków stosowanych
- Statyny – obniżają poziom cholesterolu LDL, co pomaga w ograniczeniu tworzenia się blaszek miażdżycowych i zapychania tętnic wieńcowych.
- Aspiryna – działa przeciwzapalnie i przeciwpłytkowo, zmniejszając ryzyko powstawania zakrzepów, pomaga zachować drożne tętnice wieńcowe.
- Beta-blokery – pomagają kontrolować ciśnienie krwi i zmniejszają obciążenie serca.
- Inhibitory ACE – rozszerzają naczynia krwionośne, obniżając ciśnienie krwi – zmniejszają niedokrwienie mięśnia sercowego;
- Azotany – rozszerzają naczynia krwionośne, poprawiając przepływ krwi do mięśnia sercowego, zapobiegają rozwojowi choroby niedokrwiennej serca.
W leczeniu choroby wieńcowej stosuje się także leki przeciwpłytkowe i regulujące zaburzenia rytmu serca, w zależności od indywidualnych potrzeb pacjenta. Ważne jest, aby terapia była dostosowana do konkretnego przypadku i nadzorowana przez lekarza kardiologa.
Przeczytaj także o: