Dalekowzroczność

Dalekowzroczność polega na wyraźnym widzeniu przedmiotów znajdujących się w dalekiej odległości, a niewyraźnym widzeniu przedmiotów, które znajdują się w niewielkiej odległości.

Dalekowzroczność, inaczej nazywana nadwzrocznością lub hyperopią, to często spotykana wada wzroku i wiąże się z nieprawidłowym załamywaniem światła w oku. Osoba z dalekowzrocznością ma problem z widzeniem przedmiotów znajdujących się blisko. Natomiast przedmioty odległe widzi wyraźnie.

Na czym polega dalekowzroczność?

W dużym skrócie, dalekowzroczność polega na wyraźnym widzeniu przedmiotów znajdujących się w dalekiej odległości, a niewyraźnym widzeniu przedmiotów, które znajdują się w niewielkiej odległości. Dla dalekowidza więc oglądanie telewizji może być problematyczne, zaś odczytanie napisu z billboardu oddalonego o kilkanaście metrów to prosta sprawa.

Nadwzroczność to najprawdopodobniej dziedziczona wada genetyczna.

Przyczyny nadwzroczności i jej objawy

Początki rozwoju tej wady wzroku są na początku niemal niezauważalne. Przedmioty znajdujące się blisko stają się lekko rozmazane a w miarę postępu choroby ich ostrość widzenia staje się coraz bardziej zamazana.

Dalekowzroczność może powodować dyskomfort, taki jak: łzawienie oczu, zmęczenie oczu, bóle gałki ocznej, bóle głowy, pieczenie i swędzenie oczu, szybkie męczenie się oczu.

U małych dzieci (do 3 roku życia) to całkiem normalne zjawisko, inaczej określane jako nadwzroczność fizjologiczna.

Równolegle może pojawić się także zez. Występowanie zeza oraz dalekowzroczności powoduje tzw zespół leniwego oka, który najczęściej znika samoistnie.

Ta wada wzroku może pojawić się w każdym wieku, ale z biegiem lat ryzyko rozwoju znacznie wzrasta. Jest to spowodowane tym, że zdolność oka do akomodacji się zmniejsza.

Podział nadwzroczności

Możemy wyróżnić trzy stopnie zaawansowania nadwzroczności: dalekowzroczność niska (do +2,5 dioptrii), umiarkowana (od +2,5 do +6,0 dioptrii) oraz wysoka (ponad +6,0 dioptrii).

Ze względu na obraz kliniczny dalekowzroczność dzielimy na: prostą – wada wzroku pojawia się bez żadnej przyczyny, patologiczną – wada wzroku może powstać w wyniku urazu, choroby lub złego rozwoju oraz funkcjonalną – wada wzroku, która wynika z upośledzenia zdolności oka do samoczynnego dopasowania się do widocznych obrazów.

Jak zapobiec rozwojowi nadwzroczności?

Bardzo ważnym jest to, aby na co dzień dbać o zdrowie swoich oczu. Możemy robić to poprzez:

• dbanie o dobre oświetlenie w miejscu, w którym na co dzień przebywamy,
• dbanie o higienę oczu, czyli stosowanie kropli nawilżających a w lato noszenie okularów przeciwsłonecznych z filtrem,
• dietę, która zawiera witaminy i suplementy wspomagające zdrowie oczu,
• regularne badanie naszego wzroku,
• wystawianie się na jak najdłuższy kontakt ze światłem dziennym,
• wykonywanie codziennych ćwiczeń relaksujących nasz wzrok.

Leczenie dalekowzroczności u dorosłych

Niestety nie istnieje żaden złoty środek, który pozwoli skutecznie pożegnać się z tą wadą wzroku. Nie możemy także jej zahamować ani jej przeszkodzić.

Nadwzroczność łatwo skorygować poprzez okulary korekcyjne lub soczewki kontaktowe. W korekcji używa się wypukłych soczewek skupiających, czyli tak zwanych „plusów”. Soczewki te skupiają światło przemieszczając punkt skupienia na siatkówkę (ponieważ przy tej wadzie światło wpadające do oka nie skupia się odpowiednio na siatkówce).

Dobrze dobrane okulary korekcyjne są świetnym rozwiązaniem przy długotrwałej pracy przy komputerze, czytaniu lub prowadzeniu samochodu.

Sferyczne soczewki kontaktowe można nosić, na przykład na przemian z okularami. Są one dostępne w wersji miesięcznej oraz jednodniowej.

Innym sposobem, który pozwoli skorygować tę wadę wzroku, jest zabieg laserem. Metoda leczenia jest uzależniona od liczby dioptrii i jest dopasowywana indywidualnie podczas badania wstępnego u okulisty.

Podczas leczenia dalekowzroczności laserem zwiększa się krzywizna, która zwiększa siłę załamywania oka. Dzięki temu niewyraźne widzenie zostaje znacznie zniwelowane.

Zabieg jest bardzo szybki, bezbolesny i powoduje natychmiastową poprawę widzenia.

Najpopularniejszymi laserami są LASEK oraz LASIK. Niestety nie każdy dalekowidz może poddać się takiemu zabiegowi. Istnieje szereg przeciwwskazań, między innymi: zespół suchego oka, nawracające zapalenie spojówek, choroby autoimmunologiczne, nawracające zapalenie rogówki, grubość rogówki wynosząca poniżej 500 μm, stożek rogówki.

Laserowej korekcji nie mogą być poddane dzieci, gdy ich wada nie jest stabilna.

Leczenie nadwzroczności u dziecka

Zazwyczaj dalekowzroczność u dzieci ustępuje samoistnie. Jednak gdy stopień wady wzroku jest średni lub duży, należy zastosować leczenie, którego wybór należy do okulisty.

Okulary korekcyjne dla dzieci zaleca się, gdy wada przekracza 2,5 dioptrii lub gdy występuje razem z zezem zbieżnym.

Kluczowym jest także wykonywanie regularnych ćwiczeń oka, które pomagają i pozwalają na zahamowanie postępu wady wzroku.

Takimi ćwiczeniami mogą być: czytanie odwróconego tekstu, czytanie z przybliżaniem i oddalaniem tekstu oraz czytanie tekstów o różnej wielkości.

Dalekowzroczność starcza

Dalekowzroczność starcza pojawia się u ludzi powyżej 40 roku życia. Wtedy wydolność soczewek zaczyna się zmniejszać. Ich możliwości akomodacji zmniejszają się wraz z wiekiem i stają się one coraz mniej elastyczne.

Nadwzroczność starczą można koryguje się przy pomocy odpowiednich okularów lub soczewek kontaktowych, a także można leczyć ją chirurgicznie.

Przeczytaj także o:

MCHC niskie