Depresja – recepta na leki przeciwdepresyjne
Leczenie depresji opiera się na połączeniu odpowiednio dobranej farmakoterapii oraz terapii psychologicznej. Schorzenie to staje się coraz bardziej powszechne, m.in. przez kryzys ekonomiczny, wojnę za wschodnią granicą i szybkie tempo życia. Jeżeli zauważasz u siebie objawy depresji, koniecznie zgłoś się na wizytę do psychiatry, nigdy nie podejmuj leczenia samodzielnie.
Objawy depresji
Tutaj masz możliwość uzyskania recepty online.
Zaburzenia depresyjne w dzisiejszych czasach to problem bardzo częsty. Dzięki różnego rodzaju kampaniom medialnym, coraz więcej osób decyduje się zgłosić po profesjonalną pomoc psychiatry. Aby stwierdzić depresję, poniższe objawy muszą występować przez minimum 14 dni. Charakterystyczne objawy depresji to:
- smutek i przygnębienie;
- zaburzenia snu – nadmierna senność, pobudki nad ranem, problemy z zaśnięciem, częste wybudzanie w nocy;
- brak apetytu i spadek masy ciała;
- myśli rezygnacyjne – brak motywacji i chęci podejmowania podstawowych czynności, jak umycie się, uczesanie, zjedzenie posiłku, pójście do pracy. Codzienne funkcjonowanie chorego jest silnie utrudnione lub nawet niemożliwe;
- myśli samobójcze;
- brak przyjemności z dotychczasowego hobby, utrata zainteresowań;
- osłabienie koncentracji;
- spadek libido i zaburzenia funkcji seksualnych.
Epizody depresyjne bardzo często występują jesienią i zimą. Istnieje również depresja maskowana, która objawia się w różnego rodzaju dolegliwościach somatycznych, których przyczyny nie da się określić – np. częste bóle brzucha, bóle głowy, ciągłe zmęczenie, nadmierna senność, zaburzenia cyklu miesiączkowego itp. Może „udawać” różnego rodzaju choroby somatyczne.
Rodzaje depresji możemy podzielić ze względu na przyczyny depresji:
- depresja endogenna – depresja powstająca ze względu na uwarunkowania biologiczne, (np. predyspozycje genetyczne, zaburzenia hormonalne), powstająca bez przyczyny zewnętrznej.
- depresja egzogenna (reaktywna) – pojawia się na skutek różnych wydarzeń zewnętrznych, np. śmierć bliskiej osoby, ciężka sytuacja osobista, mobbing w pracy, inne problemy zdrowotne itp.
Istnieje również coś takiego jak depresja dwubiegunowa. Jest to zupełnie oddzielna od depresji jednostka chorobowa, której właściwa nazywa to Choroba Afektywna Dwubiegunowa. Charakteryzuje się naprzemiennymi cyklami depresji i manii lub hipomanii.
Leki przeciwdepresyjne
Leczenie zaburzeń depresyjnych powinno być prowadzone dwutorowo – farmakoterapia oraz psychoterapia. Najczęściej stosowane leki na depresję to:
- selektywne inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny, inhibitory wychwytu zwrotnego noradrenaliny (SSRI i SNRI) – substancje takie jak paroksetyna, escitalopram, sertralina, fluwoksamina, citalopram. Działanie tych leków polega na ponownym transporcie serotoniny i noradrenaliny do komórki nerwowej, przez co stężenie serotoniny w mózgu wzrasta. Inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny to obecnie są to najskuteczniejsze leki przeciwdepresyjne, wiele z nich ma działanie przeciwlękowe;
- trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne (TLPD) – ich działanie polega na nieselektywnym hamowaniu wychwytu zwrotnego serotoniny i noradrenaliny. Ich dokładny mechanizm nie jest do końca znany. Są to leki przeciwdepresyjne starej generacji i należą do nich doksepina, amitrypilina, dosulepina itp. W leczeniu depresji stosowane są coraz rzadziej;
- inhibitory monoaminooksydazy (MAO) – są to leki blokujące rozpad neuroprzekaźników w mózgu, przez co podnosi się ich stężenie. Do tych substancji należą rasagilina, moklobemid, selegilina;
- czteropierścieniowe leki przeciwdepresyjne – działają na podobnej zasadzie jak TLPD, należą do nich mianseryna, mitrazapina, maprotylina.
W przypadku leczenia depresji nie wolno podejmować żadnych decyzji samodzielnie. Przyjmowanie leków tego rodzaju powinno być ściśle kontrolowane przez lekarza, ze względu na skutki uboczne jakie mogą wystąpić. Antydepresanty, szczególnie na początku zażywania powodują nadmierną senność, problemy z koncentracją, poczucie dezorientacji, zawroty głowy i wiele innych nieprzyjemnych dolegliwości. Mogą nasilać myśli samobójcze. W pierwszych tygodniach ich zażywania nie powinno się kierować pojazdami. Pierwsze dawki muszą być bardzo niewielkie, zwykle stopniowo się je zwiększa. Pacjent czuje poprawę samopoczucia po pierwszych 3-6 tygodniach przyjmowania.
Przeczytaj także o: