Grypa żołądkowa
Zapalenie żołądka i jelit to potoczne określenie stanu zapalnego wywołanego przez patogeny. Grypa żołądkowo-jelitowa nie ma nic wspólnego z prawdziwą grypą. Zwykle jest niegroźna, ale powoduje nieprzyjemne objawy, takie jak wymioty, biegunka. W rzadkich przypadkach zakażenie przewodu pokarmowego może być bardziej skomplikowane.
Jak TELEMEDI może pomóc Ci w przypadku grypy żołądkowej?
W przypadku krwawej biegunki, gorączki wyraźnie przekraczającej 38 stopni Celsjusza lub osłabienia krążenia (zawroty głowy) wskazana jest wizyta u lekarza. To samo dotyczy sytuacji, gdy objawy nie ustępują po trzech dniach. Ponadto istnieją grupy osób, dla których grypa żołądkowa może być szczególnie niebezpieczna. Skorzystaj z możliwości szybkiej wideokonsultacji ze specjalistą TELEMEDI, który wypisze ci odpowiednie recepty i zwolnienie lekarskie.
Podstawowe informacje
- Co to jest grypa żołądkowa? Zapalenie przewodu pokarmowego związane z infekcją, którego typowymi objawami są wymioty i (później) biegunka.
- Przyczyny i czynniki ryzyka: Najczęściej wirusy lub bakterie. Osłabiony układ odpornościowy sprzyja infekcjom.
- Badanie i diagnoza: Zebranie wywiadu lekarskiego (anamneza), badanie fizykalne. Rzadko konieczne są dalsze badania (takie jak badania krwi i moczu, kolonoskopia).
- Leczenie: Pij jak najwięcej, jedz tylko lekkie posiłki, ewentualnie roztwór dekstrozy z solą jako substytut płynu i leki (przepisane przez lekarza).
- Zapobieganie grypie żołądkowej: Ogólne wskazówki dotyczące higieny (zwłaszcza mycie rąk), szczepienia przeciwko niektórym patogenom.
- Przebieg i rokowanie: W zależności od patogenu objawy mogą trwać od 24 godzin do kilku tygodni. W większości przypadków jednak grypa żołądkowo-jelitowa jest szybko przezwyciężana i leczy się bez konsekwencji. Staje się ona niebezpieczna, gdy dochodzi do ogromnej utraty płynów i elektrolitów.
Opis
To, co laicy nazywają grypą żołądkową, lekarze nazywają „zapaleniem żołądka i jelit”, czyli zapaleniem błony śluzowej przewodu pokarmowego. Ściśle mówiąc, takie zapalenie żołądka i jelit nie musi być spowodowane wyłącznie infekcją patogenami, takimi jak wirusy czy bakterie. Może też być wynikiem np. leczenia nowotworu. Prawidłowym technicznym określeniem grypy żołądkowej jest więc „zakaźne zapalenie żołądka i jelit”.
Potoczne określenie „grypa żołądkowa” może być mylące, ponieważ zawiera słowo „grypa”. Jednak grypa żołądkowa nie ma nic wspólnego z klasyczną grypą – obie choroby są wywoływane przez różne patogeny.
Grypa żołądkowa może wystąpić w każdym wieku. Szczególnie często chorują na nią niemowlęta i małe dzieci, ponieważ ich układ odpornościowy nie miał jeszcze do czynienia z wieloma patogenami i jest szczególnie wrażliwy. Na przykład dzieci cierpią na infekcje żołądkowo-jelitowe średnio raz lub dwa razy do roku w ciągu pierwszych trzech lat życia. Trzy czwarte wszystkich chorych dzieci jest w wieku od 6 do 24 miesięcy.
Prawdopodobieństwo zachorowania na grypę żołądkową ponownie wzrasta u osób starszych.
Co się dzieje podczas grypy żołądkowej?
Patogeny grypy żołądkowo-jelitowej atakują błonę śluzową w przewodzie pokarmowym (bezpośrednio lub przez produkowane przez nie toksyny): zarazki dostają się do żołądka przez jamę ustną, a następnie wędrują dalej przez jelito, gdzie się rozmnażają, zanim ponownie opuszczą organizm z kałem. Objawy grypy żołądkowej zwykle odpowiadają tej „wędrówce” przez przewód pokarmowy i związanym z nią uszkodzeniom błony śluzowej: objawy w początkowej fazie to zwykle nudności i wymioty, a następnie biegunka. Objawy te występują w następujący sposób:
- Uszkodzenie wyściółki żołądka przez patogeny może wywołać mdłości. Wymioty są odruchem obronnym organizmu, który w ten sposób próbuje wydalić z ciała niechcianych intruzów.
- Z drugiej strony często ciężka biegunka spowodowana infekcją przewodu pokarmowego pojawia się, ponieważ uszkodzone są komórki śluzówki jelita cienkiego i grubego.
Zasadniczo różne patogeny wywołują biegunkę w różny sposób. Można jednak wyróżnić trzy mechanizmy, które często razem powodują biegunkę podczas grypy żołądkowej:
- Biegunka sekrecyjna: Niektóre patogeny (np. bakterie cholery) zwiększają wydalanie wody (sekrecję) w komórkach błony śluzowej jelita, tzn. błona śluzowa jelita uwalnia wodę do jelita. Powoduje to, że masa pokarmowa staje się płynna.
- Biegunka zapalna (wysiękowa): Niektóre patogeny grypy żołądkowej powodują silny stan zapalny błony śluzowej. W wyniku tego wydziela więcej śluzu, a czasem nawet krwi, którą osoba dotknięta chorobą wydala wraz ze stolcem.
- Biegunka osmotyczna: Uszkodzone komórki błony śluzowej nie są już w stanie wchłonąć składników pożywienia. Poprzez proces fizyczny zwany osmozą te niestrawione składniki pobierają wodę z otaczających tkanek do jelita, co z kolei prowadzi do biegunki lub ją nasila.
Biegunkę definiuje się jako stolec o konsystencji od bardzo miękkiej do wodnistej, więcej niż trzy wypróżnienia dziennie lub co najmniej dwa wypróżnienia dziennie więcej niż zwykle.
Grypa żołądkowa: zakażenie
Droga zakażenia w przypadku infekcji przewodu pokarmowego jest zazwyczaj fekalno-oralna. Oznacza to, że patogeny z kału (lub wymiocin) osoby chorej na grypę żołądkową dostają się jakąś drogą do jamy ustnej innej osoby. Może się tak zdarzyć na przykład wtedy, gdy chory nie umyje dostatecznie dokładnie rąk po wyjściu do toalety. Jeśli następnie dotkną oni jedzenia lub przedmiotów, przenoszą na nie patogeny. Jeśli zdrowy człowiek również ich dotknie, a potem swojej twarzy, przenosi patogeny do swojego „systemu”. Ten sposób zakażenia nazywany jest również kontaktowym lub wymazowym.
Niektóre patogeny grypy żołądkowej – norowirusy – mogą również rozprzestrzeniać się drogą aerogenną. Oznacza to, że przechodzą one z człowieka na człowieka przez drogi oddechowe i w ten sposób mogą przenosić grypę żołądkową. Przyczynia się to do ogromnego ryzyka zakażenia norowirusami. Patogeny unoszą się w powietrzu zamknięte w maleńkich kropelkach wydalanych przez zakażoną osobę, np. podczas rozmowy, kaszlu czy kichania, i mogą być wdychane przez inne osoby. Ta droga przenoszenia nazywana jest również zakażeniem kropelkowym.
Niektóre patogeny grypy żołądkowej, takie jak EHEC (enterokrwotoczna Escherichia coli) czy salmonella, mogą również przechodzić ze zwierząt na ludzi. Do zakażenia dochodzi głównie przez skażone produkty pochodzenia zwierzęcego, takie jak surowe jaja (np. w postaci tiramisu czy majonezu) lub mleko. Nieodpowiednie chłodzenie żywności często przyczynia się do zarażenia patogenami grypy żołądkowej.
Jak bardzo zaraźliwa jest grypa żołądkowa?
To, jak bardzo zaraźliwa jest grypa żołądkowa, zależy przede wszystkim od patogenu, który ją wywołuje. Ryzyko infekcji wzrasta na przykład wtedy, gdy zarazki są stosunkowo odporne i mogą przetrwać poza ludzkim ciałem przez długi czas. Zwiększa się też prawdopodobieństwo, że patogen może wywołać grypę żołądkową nawet w najmniejszych ilościach dzięki swojej szybkiej i intensywnej zdolności do namnażania się. Tak jest na przykład w przypadku norowirusów.
Z drugiej strony, jeśli patogeny są bardziej wrażliwe lub mogą wywołać chorobę tylko w większej ilości, ryzyko zakażenia jest mniejsze.
Ogólnie rzecz biorąc, infekcje żołądkowo-jelitowe mają wysoki potencjał zarażania, dlatego często choruje kilku członków rodziny i częściej dochodzi do dużych epidemii w obiektach zbiorowego żywienia. Im więcej wirusów wydala chora osoba, tym bardziej jest zaraźliwa. Dlatego właśnie niebezpieczeństwo „zakażenia przewodu pokarmowego” jest szczególnie wysokie, dopóki występują typowe wymioty, biegunka. Jednak pacjenci z grypą żołądkową są zakaźni także przez kilka dni przed i po chorobie.
Grypa żołądkowa: czas trwania
To, jak długo trwa grypa żołądkowa, zależy od kilku czynników. Najważniejszym czynnikiem jest to, który patogen jest odpowiedzialny za chorobę. Na przykład w przypadku grypy żołądkowej wywołanej wirusem biegunka zwykle mija po kilku dniach. Z kolei zakażenie pewnymi bakteriami (campylobacter) może powodować objawy nawet przez dwa tygodnie.
Grypa żołądkowa: objawy
Nudności i wymioty, a następnie biegunka to typowe objawy grypy żołądkowej. Nierzadko osoby dotknięte tym schorzeniem skarżą się również na skurczowe bóle brzucha, które zwykle ustępują na krótko po każdej wizycie w toalecie.
Grypa żołądkowa: przyczyny i czynniki ryzyka
Termin „grypa żołądkowa” ogólnie odnosi się do obrazu klinicznego, w którym zakażenie patogenem prowadzi do typowych objawów w przewodzie pokarmowym. W zależności od patogenu różny jest okres inkubacji (czas pomiędzy zakażeniem a wystąpieniem choroby), a także intensywność i czas trwania objawów.
W większości przypadków za grypą żołądkową stoją wirusy, zwłaszcza norowirusy i rotawirusy. Rzadko zdarza się, że czynnikiem wywołującym są inne wirusy, na przykład astro- lub sapowirusy. Istnieje też cała gama bakterii i pasożytów, które mogą wywołać infekcję przewodu pokarmowego.
Rotawirusy
Rotawirusy są bardzo często odpowiedzialne za wirusowe zapalenie żołądka i jelit u dzieci. Nawet 70% zakaźnych chorób biegunkowych u małych dzieci jest wywoływanych przez rotawirusy. W krajach rozwijających się te czynniki zakaźne są również częściowo odpowiedzialne za wysoką śmiertelność noworodków.
W ciągu pierwszych lat życia, dzięki częstemu kontaktowi z rotawirusami, organizm wytwarza coraz więcej przeciwciał przeciwko patogenom, które chronią przed późniejszymi infekcjami lub je osłabiają. Dlatego rotawirusy rzadziej wywołują infekcje przewodu pokarmowego u dorosłych niż u dzieci. Ponieważ jednak istnieją różne typy rotawirusów, organizm nigdy nie może się na nie całkowicie uodpornić. Na przykład rotawirusy mogą być również odpowiedzialne za biegunkę podróżnych. W tym przypadku grypa żołądkowa rozwija się, ponieważ osoba nią dotknięta nie wytworzyła jeszcze przeciwciał przeciwko rotawirusom, które są powszechne w kraju, do którego przybyła.
Norowirusy
Norowirusy są jeszcze bardziej zakaźne niż rotawirusy. Ponadto występują one w niezliczonych odmianach, tak że układ odpornościowy zazwyczaj nie jest w stanie dostarczyć skutecznych przeciwciał przeciwko infekcji. Norowirusy są, między innymi, głównymi patogenami odpowiedzialnymi za zapalenie żołądka i jelit u dorosłych i odpowiadają za około połowę wszystkich przypadków niebakteryjnego zapalenia żołądka i jelit w tej grupie wiekowej. Ponieważ norowirusy są również przenoszone drogą oddechową (aerogennie) jako zakażenia kropelkowe, często całe rodziny cierpią na zapalenie żołądka i jelit. W szpitalach i domach opieki zarażeni pacjenci są natychmiast umieszczani w izolatkach, a lekarze i personel pielęgniarski noszą odzież ochronną, aby zapobiec rozprzestrzenianiu się choroby.
Salmonella
Jedną z najbardziej znanych bakterii, które mogą powodować grypę żołądkową, jest salmonella. Wywołana przez nie infekcja nazywa się salmonellozą (zatruciem salmonellą).
Rodzaj bakterii Salmonella obejmuje kilka gatunków, ale tylko Salmonella „Salmonella Enteritidis” wywołuje klasyczną grypę żołądkową. Inne typy salmonelli wywołują jednak dur brzuszny lub paratyfus brzuszny. Tym dwóm chorobom może również towarzyszyć biegunka. Są to jednak poważne choroby ogólne, a nie typowe infekcje przewodu pokarmowego.
Osoby chore na salmonellozę mogą zarazić nią inne osoby. Najczęściej jednak zakażenie pochodzi z produktów odzwierzęcych, które są skażone zarazkami. Najważniejszymi źródłami zakażenia są surowe jaja i niedogotowane mięso. Szczególną ostrożność zaleca się w przypadku produktów drobiowych.
Ponieważ salmonelli nie da się zabić przez zamrożenie, mogą one znajdować się także w wodzie po rozmrażaniu np. produktów drobiowych i w razie spożycia wywoływać grypę żołądkową. Z tego powodu należy zawsze odprowadzać skraplającą się w lodówce wodę, a jeśli to możliwe, mrożonki nie powinny być wkładane do ciepłej wody w celu rozmrożenia, ponieważ w takiej wodzie szczególnie dobrze namnażają się bakterie salmonelli. Jednak do zakażenia potrzebna jest pewna minimalna ilość salmonelli.
Campylobacter
Bakterie z rodzaju Campylobacter mogą również powodować grypę żołądkową. Patogeny te dostają się do organizmu człowieka poprzez kontakt ze zwierzętami i spożywanie skażonej żywności (drób, surowe mleko). Zapalenie jelit wywołane przez Campylobacter jest najczęstszą przyczyną grypy żołądkowej przenoszonej drogą pokarmową, przed salmonellozą. Objawy pojawiają się około dwóch do pięciu dni po zakażeniu.
Escherichia coli (E. coli)
Większość przedstawicieli tego gatunku bakterii jest całkowicie nieszkodliwa, a nawet bardzo pożyteczna dla człowieka. „Coli” jest określeniem pochodzącym od łacińskiego słowa colon, oznaczającego jelito grube. To właśnie tam miliardy tych bakterii zamieszkują w każdym człowieku i wspomagają trawienie.
Istnieją jednak także szczepy E. coli, które są patogenami, czyli wywołują choroby u ludzi. Należą do nich na przykład E. coli produkujące toksyny (enterotoksyny E. coli, w skrócie ETEC). W około 40 procentach przypadków biegunki podróżnych patogenami odpowiedzialnymi są ETEC. Inne szkodliwe szczepy to EPEC (enteropatogenna E. coli), EIEC (enteroinwazyjna E. coli), EAEC (enteroagregacyjna E. coli) i EHEC (enterokrwotoczna E. coli).
EHEC po raz ostatni zwrócił uwagę opinii publicznej wiosną 2011 roku, kiedy kilka osób w Niemczech zmarło z powodu tzw. zespołu hemolityczno-mocznicowego. Jest to choroba drobnych naczyń krwionośnych, która wystąpiła w tych przypadkach jako powikłanie szczególnie agresywnej infekcji EHEC. W zasadzie jednak zakażenie EHEC rzadko prowadzi do zespołu hemolityczno-mocznicowego.
Przenoszenie EHEC i innych szczepów E. coli odbywa się z jednej strony drogą fekalno-oralną, z drugiej strony – podobnie jak w przypadku salmonelli – przez produkty zwierzęce, takie jak surowe mięso czy niepasteryzowane mleko. Okres inkubacji trwa od dwóch do dziesięciu dni.
Shigella
Shigella wywołuje czerwonkę bakteryjną zwaną też shigellozą. Ta forma grypy żołądkowej jest najbardziej rozpowszechniona, gdy standardy higieny są niskie, na przykład w strefach wojny lub w krajach rozwijających się. Do zakażenia dochodzi zwykle przez zakażoną wodę i żywność. W Polsce shigelloza jest raczej rzadka, a jeśli już się pojawia, to zazwyczaj jest przywożona z wakacyjnych wyjazdów do krajów takich jak Indie, Tunezja czy Egipt. Okres inkubacji trwa od jednego do czterech dni.
Clostridium difficile
Clostridium difficile to rodzaj bakterii, która ostatecznie znajduje się wszędzie, także w glebie i kurzu. W pewnym stopniu bakterie te występują też naturalnie w ludzkim jelicie, ale jeśli wymkną się spod kontroli, mogą spowodować grypę żołądkową.
Może się tak zdarzyć na przykład wtedy, gdy przyjmowane antybiotyki zaburzają równowagę mikrobiologiczną w przewodzie pokarmowym. W pewnych okolicznościach bakterie Clostridium difficile namnażają się nadmiernie i powodują grypę żołądkową. Nie jest to jednak klasyczna grypa żołądkowa, ale ostry stan zapalny jelit. Szczególny lęk budzi ciężki przebieg tej grypy żołądkowej, który nazywany jest także „rzekomobłoniastym zapaleniem jelita grubego”.
Bakterie Yersinia i cholera
Bakterie Yersinia są raczej rzadkie w Europie Zachodniej i są odpowiedzialne tylko za około jeden procent wszystkich chorób biegunkowych. Cholera, wywoływana przez bakterie Vibrio cholerae, jest rzadkością także w krajach zachodnich, ale na całym świecie co roku odnotowuje się ponad sześć milionów jej przypadków. Chociaż choroba rozwija się tylko u około 15% zakażonych, w ciężkich przypadkach i przy słabej opiece medycznej cholera może być bardzo niebezpieczna. Ze względu na niekiedy masywną biegunkę, osoby dotknięte chorobą – zwłaszcza dzieci – tracą w krótkim czasie bardzo dużo płynów.
Zatrucie pokarmowe
Niektóre bakterie pośrednio uszkadzają komórki błony śluzowej przewodu pokarmowego, wytwarzając specyficzne toksyny. Do takich tak zwanych producentów toksyn należą na przykład bakterie Staphylococcus aureus, Bacillus cereus i Clostridium perfringens. Te patogeny mogą występować w większych ilościach w zepsutej żywności i powyżej pewnego poziomu wywoływać objawy ciężkiej grypy żołądkowo-jelitowej już po kilku godzinach.
Pasożyty
Oprócz wirusów i bakterii są też pewne pasożyty, które mogą powodować grypę żołądkową. Na przykład ameba Entamoeba histolytica jest czynnikiem wywołującym czerwonkę amebową. Choroba ta występuje głównie na obszarach tropikalnych i subtropikalnych. Powszechnym patogenem pasożytniczym, który głównie powoduje biegunkę, jest pierwotniak Giardia lamblia. Choroba, którą wywołuje, nazywa się giardiazą.
Czynniki ryzyka dla grypy żołądkowej
Ogólnie rzecz biorąc, patogeny wywołujące zapalenie żołądka i jelit mają ułatwione zadanie, kiedy układ odpornościowy jest osłabiony. Dzieje się tak zazwyczaj w przypadku dzieci i osób starszych. Dlatego te grupy wiekowe są szczególnie podatne na ryzyko wystąpienia grypy żołądkowej. Ponadto istnieje większe ryzyko, że ich przebieg będzie bardziej skomplikowany. To samo dotyczy osób, które mają obniżoną odporność z innych powodów, np. chorych na AIDS i pacjentów leczonych chemioterapią lub przyjmujących leki immunosupresyjne.
Grypa żołądkowa: badania i diagnostyka
Właściwą osobą, z którą powinieneś się skontaktować w przypadku grypy żołądkowej, jest twój lekarz rodzinny. Typowa grypa żołądkowa jest zazwyczaj niepowikłana i może być szybko rozpoznana przez lekarza na podstawie jej objawów. Ważne jest jednak, by szczegółowo wypytać pacjenta o pochodzenie choroby i historię choroby (anamneza), aby odróżnić grypę żołądkową od innych chorób o podobnych objawach (nietolerancje pokarmowe, zapalenie wyrostka robaczkowego itp.). Ponadto zebranie wywiadu medycznego pomaga lekarzowi ocenić ryzyko bardziej skomplikowanego przebiegu grypy żołądkowej. Możliwe pytania w wywiadzie medycznym to na przykład:
- Czy oprócz wymiotów masz też biegunkę?
- Od jak dawna masz te objawy?
- Czy podejrzewasz, że ma to związek z jakimś pokarmem?
- Czy spożywałeś surowe mleko, niedogotowane mięso lub produkty zawierające surowe jaja?
- Czy inne osoby w twoim najbliższym otoczeniu (miejsce pracy, szkoła, rodzina) chorują na grypę żołądkową?
- Czy masz gorączkę?
- Czy zauważyłeś krew w swoim stolcu?
- Czy w ciągu ostatnich dni lub tygodni byłeś za granicą?
- Czy bierzesz lub brałeś ostatnio jakieś leki (np. antybiotyki)?
Ponadto, lekarz pyta pacjenta o znane mu wcześniejsze choroby. W przypadku grypy żołądkowej u dzieci warto też zapytać o niedawną zmianę diety.
Następnie przeprowadza się badanie fizykalne: lekarz zwraca szczególną uwagę na oznaki wskazujące na odwodnienie. Takimi oznakami są na przykład suchość błon śluzowych, zapadnięte oczy czy widoczne fałdy skórne. Szczególnie u małych dzieci i niemowląt bardzo ważne jest, by w porę zauważyć i rozwiązać problem braku płynów. Bez odpowiednich środków zapobiegających odwodnieniu dziecko może stracić przytomność lub nawet umrzeć w dalszym przebiegu choroby.
W przypadku grypy żołądkowej dalsze badania zwykle nie są konieczne. Mogą one jednak okazać się przydatne, np. gdy na niektóre z powyższych pytań udzielono odpowiedzi twierdzącej – na przykład na pytanie o krew w stolcu lub niedawny pobyt za granicą. W takich przypadkach lekarz dokładniej określi patogen odpowiedzialny za objawy, na przykład za pomocą badania stolca. Czasami wskazane są także badania krwi i moczu. Jeśli będzie to konieczne, lekarz wykona również badanie ultrasonograficzne jamy brzusznej lub kolonoskopię.
Grypa żołądkowa: leczenie
Co robić, gdy masz grypę żołądkową? Jest to zwykle pierwsze pytanie, które pojawia się po postawieniu diagnozy. Najważniejsze opcje leczenia to:
Pij dużo płynów
W przypadku grypy żołądkowej najważniejsze jest, by uzupełnić utratę płynów spowodowaną wymiotami i biegunką. W przypadku zwykłego zakażenia przewodu pokarmowego oznacza to picie dużej ilości niesłodzonej herbaty lub wody (najlepiej niegazowanej). Czyste soki lub napoje słodzone są raczej nieodpowiednie, ponieważ wysoka zawartość cukru dodatkowo obciąża i tak już podrażniony przewód pokarmowy.
Wraz z płynem organizm traci również sole mineralne (elektrolity). Poważny niedobór elektrolitów może zagrażać życiu, zwłaszcza u dzieci. W aptece dostępne są preparaty elektrolitowe, które uzupełniają niedobór elektrolitów. Są one szczególnie przydatne dla dzieci z ciężką biegunką i wymiotami.
Lekka dieta
Preparaty elektrolitowe zazwyczaj nie są konieczne, jeśli osoby dotknięte chorobą mogą spożywać niewielkie ilości pokarmu. To prawda, że w ostrej fazie grypy żołądkowej często trudno jest utrzymać cokolwiek w ustach bez zwymiotowania. Jednak organizm nadal potrzebuje pożywienia – z jednej strony, żeby zastąpić utracone elektrolity, a z drugiej strony dlatego, że jelita bezpośrednio z pożywienia otrzymują składniki potrzebne do uzdrowienia uszkodzonej błony śluzowej.
Dlatego w przypadku grypy żołądkowo-jelitowej powinieneś starać się jeść lekkostrawne potrawy już kilka godzin po wystąpieniu objawów. W ostrej fazie dobrze tolerowany jest na przykład rosół; w miarę postępu grypy dobrym wyborem są też chleb, makaron, owsianka lub kasza manna. Z kolei ciężkie, tłuste jedzenie nie powinno znajdować się w menu.
Doustne płyny nawadniające (oral rehydration salts, ORS)
Szczególnie w przypadku przedłużającej się biegunki i wymiotów może być konieczne wyrównanie utraty płynów i soli za pomocą tzw. doustnego płynu nawadniającego (ORS). Jest to specjalna mieszanka dekstrozy i soli do picia, która ma idealnie zbilansowaną zawartość cukru i elektrolitów. Od lat 70. takie doustne płyny nawadniające są stosowane na całym świecie jako standardowa metoda leczenia grypy żołądkowej i innych chorób biegunkowych. Szczególnie w krajach dotkniętych kryzysem humanitarnym znacznie zmniejszyło to śmiertelność wśród dzieci.
Terapia farmakologiczna
W przypadku niepowikłanej grypy żołądkowej pacjentowi zwykle nie podaje się żadnych leków. Z jednej strony leki zwykle nie są potrzebne, a z drugiej strony nie ma specyficznych leków przeciwko wielu patogenom wirusowym.
W pewnych okolicznościach jednak terapia farmakologiczna jest przydatna. Na przykład antybiotyki mogą skrócić czas trwania choroby w przypadku grypy żołądkowej, która, jak udowodniono, jest wywoływana przez bakterie. Zasadniczo jednak lekarze powinni stosować antybiotyki bardzo ostrożnie w przypadku infekcji przewodu pokarmowego i tylko w następujących przypadkach:
- u wcześniaków,
- w pierwszym trymestrze ciąży,
- u osób z rozpoznanym niedoborem odporności,
- w ciężkich przebiegach choroby,
- w przypadku krwawej biegunki,
- jeśli wykryto patogeny, takie jak Salmonella typhi, Vibrio cholerae, ameby i Clostridium difficile.
Antybiotyki mogą być niebezpieczne w zakażeniach EHEC, bo chociaż niszczą enterokrwotoczne E. coli w dużej liczbie, to produkty ich rozpadu mogą wywołać zespół hemolityczno-mocznicowy (HUS). Dlatego w zakażeniach EHEC antybiotyki powinny być podawane tylko z umiarem.
Oprócz antybiotyków istnieją inne leki łagodzące objawy zapalenia żołądka i jelit. Należą do nich leki przeciwwymiotne, które pomagają w zwalczaniu nudności i wymiotów oraz tak zwane leki prokinetyczne (na przykład loperamid). Mogą one spowolnić ruchy jelit, a tym samym biegunkę. Substancja czynna racekadotryl może być również stosowana w leczeniu ciężkiej biegunki. Butyloskopolamina o działaniu spazmolitycznym jest skuteczna w walce z kurczowym bólem brzucha.
Grypa żołądkowa: przebieg choroby i rokowanie
W zależności od patogenu będącego przyczyną choroby i ogólnego stanu fizycznego osoby dotkniętej grypą, objawy grypy żołądkowej mogą trwać kilka dni lub dłużej. Na przykład, zakażenie norowirusem trwa zwykle kilka dni, a ostre zatrucie pokarmowe może czasem całkowicie ustąpić już po 24 godzinach. Z drugiej strony dyzenteria spowodowana, jeśli nie jest leczona, może trwać tygodniami.
Z reguły jednak ostre zapalenie żołądka i jelit mija tak szybko, jak się pojawiło. Zwykle ustępuje po krótkim czasie i ustępuje bez konsekwencji. Powikłaniom można często zapobiec, stosując odpowiednie leczenie objawowe (wystarczająca ilość napojów itp.).
W szczególnych sytuacjach zalecana jest jednak ostrożność: Na przykład niemowlęta i małe dzieci mogą stracić ogromne ilości płynów i elektrolitów z powodu silnych wymiotów i biegunki. W skrajnych przypadkach istnieje nawet ryzyko śmierci z powodu ciężkiej grypy żołądkowej! Ciąża i karmienie piersią to również sytuacje, w których konieczna jest ścisła opieka medyczna nad matką i dzieckiem, by móc w porę zareagować na ewentualne komplikacje.
Grypa żołądkowa: profilaktyka
Najlepiej jest w ogóle nie dopuścić do wystąpienia grypy żołądkowej. Poniżej przedstawiamy kilka rzeczy, które możesz zrobić, żeby jej zapobiec.
Higiena
Jedynym pewnym sposobem zapobiegania grypie żołądkowej jest unikanie bliskiego kontaktu z osobami chorymi i utrzymywanie właściwej higieny. Obejmuje to przede wszystkim dokładne i regularne mycie rąk. Szczególnie kał i wymiociny osób z grypą żołądkową są bardzo zakaźne. Dlatego prawdopodobieństwo zarażenia się w toalecie jest szczególnie duże, gdy korzystają z niej zarówno osoby chore, jak i zdrowe. Dlatego przed każdym użyciem toalety należy ją wyczyścić i zdezynfekować. Po każdej wizycie w toalecie należy myć ręce mydłem przez dwie do trzech minut. Może to znacznie zmniejszyć ryzyko zachorowania na grypę żołądkową.
W miarę możliwości należy unikać bliskiego kontaktu fizycznego z osobami chorymi. Ponadto należy prać pościel i ubrania osób chorych w temperaturze co najmniej 60°C, a najlepiej w 90°C.
Pozostań w domu!
Można zmniejszyć ryzyko zarażenia innych, nie wybierając się do szkoły lub pracy, gdy tylko pojawią się pierwsze objawy grypy żołądkowej. Jest to jedyny sposób, by zapobiec rozprzestrzenianiu się choroby, zwłaszcza jeśli za grypę żołądkową odpowiedzialne są wysoce zakaźne wirusy.
Zapobieganie grypie żołądkowej w podróży
Infekcji żołądkowo-jelitowych w podróży można uniknąć, stosując się do zasady „Cook it, peel it or leave it”, czyli „Ugotuj, obierz lub wyrzuć”. W krajach o wątpliwych standardach higieny powinieneś zawsze gotować wodę przed użyciem lub sterylizować ją za pomocą specjalnych tabletek albo używać tylko oryginalnych, szczelnie zamkniętych butelek z wodą. Powinieneś też unikać surowego i niedogotowanego jedzenia, takiego jak owoce morza, ryby i niedogotowane mięso. Jedz tylko te owoce, z których skórka może być zdjęta przed jedzeniem (np. banany). Generalnie powinieneś unikać kostek lodu i lodów – one również mogą zawierać patogeny grypy żołądkowej.
Pytania i odpowiedzi
Jak długo trwa grypa żołądkowa?
Nudności i wymioty są często pierwszymi objawami. Możliwa jest też wodnista biegunka, której towarzyszą bóle i skurcze brzucha. Czas trwania objawów jest różny; zwykle ustępują one po dwóch, trzech dniach lub maksymalnie po tygodniu.
Co pomaga na grypę żołądkową?
Pij herbatę z kopru włoskiego lub rumianku albo rosół bez tłuszczu. Pokarmy lekkostrawne to banany, zupa krem z marchwi, biały chleb, kleik, ziemniaki, ryż i suchary. Unikaj kawy, produktów mlecznych, alkoholu i napojów gazowanych. Nie powinieneś też jeść owoców i warzyw.
Jak długo grypa żołądkowa jest zaraźliwa?
Do około 48 godzin po ustąpieniu objawów, w stolcu wydalana jest stosunkowo duża liczba patogenów. Jednak osoby chore mogą wydzielać wirusy nawet przez 2 tygodnie, a w pojedynczych przypadkach nawet dłużej, i nadal być zakaźne, nawet jeśli wymioty i biegunka już ustąpiły.
W tym artykule poruszamy zagadnienia dotyczące:
- grypa żołądkowa ile l4
- ile trwa inkubacja grypy
- jelitowka 2022
- grypa jelitowa
- bóle głowy
- leczenie grypy żołądkowej
- grypa zawroty glowy
- jelitówka zwolnienie lekarskie
- epidemia grypy zoladkowej
- grypa rozwolnienie
- wirusowe zakażenie układu pokarmowego
- grypą jelitową
- objawy grypy jelitowej
- leczenie grypa żołądkowa
Źródła
- Marshall JA, Bruggink LD. The dynamics of norovirus outbreak epidemics: recent insights. „International Journal of Environmental Research and Public Health”. 8 (4), s. 1141–9, April 2011
- Zollner-Schwetz, I; Krause, R (August 2015). „Therapy of acute gastroenteritis: role of antibiotics”. Clinical Microbiology and Infection. 21
- Eckardt AJ, Baumgart DC (January 2011). „Viral gastroenteritis in adults”. Recent Patents on Anti-Infective Drug Discovery. 6
Przeczytaj także o: