Stwardnienie rozsiane – objawy stwardnienia rozsianego i przyczyny choroby
Stwardnienie rozsiane (SM) to przewlekła choroba neurologiczna, która wpływa na centralny układ nerwowy, prowadząc do uszkodzenia osłonek mielinowych nerwów. Objawy stwardnienia rozsianego mogą, a jego przyczyny wciąż pozostają obiektem intensywnych badań naukowych - najczęściej pojawia się teoria wiążąca chorobę z nieprawidłowym funkcjonowaniem układu odpornościowego. Jakie są wczesne objawy stwardnienia rozsianego oraz jakie terapie są dostępne w jego leczeniu?
Pakiety konsultacji od 55 zł
Stwardnienie rozsiane – co to za choroba?
Stwardnienie rozsiane (SM) to przewlekła choroba układu nerwowego o podłożu autoimmunologicznym, gdzie układ odpornościowy atakuje osłonki mielinowe w centralnym układzie nerwowym. Mielina pełni funkcję izolacyjną, ułatwiając przewodzenie impulsów nerwowych. Jej uszkodzenie prowadzi do zakłóceń w przekazywaniu sygnałów nerwowych między mózgiem a resztą ciała. Choroba ta ma charakter nawrotowo-remisyjny, co oznacza, że objawy mogą występować okresowo, a między epizodami mogą występować okresy remisji, a więc bez objawów. Nazwa „stwardnienie rozsiane” wzięła się z tego, że symptomy są „rozsiane” po różnych punktach układu nerwowego.
Wczesne objawy stwardnienia rozsianego (SM)
W początkowych stadiach stwardnienia rozsianego objawy mogą być subtelne, co utrudnia szybkie zdiagnozowanie choroby. Istnieje jednak kilka charakterystycznych oznak choroby, na które warto zwrócić uwagę i udać się do lekarza kiedy wystąpią. Do wczesnych objawów SM zalicza się objawy neurologiczne:
- częstym objawem początku choroby jest zmęczenie bez wyraźnej przyczyny – może następować nawet kilka lat przed bardziej wyraźnymi symptomami;
- zaburzenia wzroku wywołane przez pozagałkowe zapalenie nerwu wzrokowego – chodzi głównie o zaburzenia widzenia barw;
- zaburzenia równowagi – zawroty głowy, które mogą generować ;
- zaburzenia czucia powierzchniowego jak np. mrowienie i parestezje;
- osłabienie mięśni,
- trudności z koncentracją;
- zaburzenia ruchowe.
W dalszym przebiegu choroby mogą wystąpić zaburzenia poznawcze, zaburzenia mowy, zaburzenia nastroju, zaburzenia słuchu, zaburzenia erekcji, zaburzenia oddychania, problemy w oddawaniu moczu i kału na skutek zaburzeń zwieraczy czy trudności w przełykaniu.
W związku z różnorodnością symptomów, diagnostyka stwardnienia rozsianego może być czasochłonna. Rozpoznanie stwardnienia rozsianego opiera się głównie na badaniach obrazowych, takich jak rezonans magnetyczny rdzenia kręgowego i głowy oraz badanie płynu mózgowo-rdzeniowego. Ważne jest więc, aby jak najszybciej udać się do lekarza i zacząć szukać przyczyny dolegliwości.
Co jest istotne w leczeniu stwardnienia rozsianego?
Leczenie stwardnienia rozsianego opiera się głównie na tym, aby ograniczyć stałe narastanie objawów neurologicznych i zapewnić pacjentowi możliwie jak największą sprawność. Sposoby leczenia stwardnienia rozsianego są różne i najczęściej łączą sobie kilka terapii powstrzymujących przebieg choroby.
- Leczenie objawowe – farmakoterapia:
- Leki przeciwbólowe i przeciwzapalne – mogą pomóc w łagodzeniu bólu i stanów zapalnych.
- Leki przeciwwymiotne – w przypadku występowania nudności i wymiotów.
- Leki przeciwdepresyjne i przeciwlękowe – mogą być stosowane w przypadku depresji i zaburzeń, które często towarzyszą SM.
- Leczenie modyfikujące chorobę (DMT):
- Leki modyfikujące przebieg choroby (DMT) są stosowane w celu zmniejszenia częstości i nasilenia ataków oraz opóźnienia postępu choroby. Przykłady to interferon beta, glatiramer octan, teriflunomid, ocrelizumab i inne.
- Leczenie immunosupresyjne:
- W przypadku cięższych postaci SM mogą być stosowane leki immunosupresyjne, takie jak mitoksantron czy alemtuzumab.
- Terapie wspomagające:
- Rehabilitacja: Fizjoterapia, terapia zajęciowa i logopedia mogą pomóc w poprawie funkcji motorycznych i komunikacyjnych.
- Wsparcie psychologiczne: Wsparcie psychologa lub terapeuty może być ważne dla radzenia sobie z aspektami emocjonalnymi choroby.
- Terapia zaburzeń mowy, kontrolą pęcherza itp. Zależnie od potrzeb pacjenta.
Przeczytaj także o: