Czy terapia farmakologiczna jest niezbędna w leczeniu insulinooporności? Jak działa metformina?
Leczenie insulinooporności przede wszystkim opiera się na zmianie trybu życia - podstawą jest zdrowa dieta o niskim indeksie glikemicznym oraz regularna aktywność fizyczna. Aby zdiagnozować insulinooporność konieczne jest badanie poziomu glukozy na czczo i insuliny - na tej podstawie wylicza się wksaźnik IR-HOMA. Wykonuje się również test obciążenia glukozą. Dowiedz się w jakich sytuacjach lekarze decydują się włączyć terapię farmakologiczną.
Objawy insulinooporności – skąd się bierze ten stan?
Insulinooporność to zaburzenie metaboliczne, w którym komórki organizmu stają się mniej wrażliwe na działanie insuliny – hormonu produkowanego przez trzustkę. Insulina jest hormonem wytwarzanym przez trzustkę. Odpowiada za transport i przyswajanie glukozy do komórek, gdzie jest ona wykorzystywana jako źródło energii. Słaba odpowiedź komórek na insulinę prowadzi do wysokiego poziomu cukru we krwi. Na insulinooporność są narażone szczególnie osoby, które mają duży nadmiar tkanki tłuszczowej i prowadzą siedzący tryb życia. Spożywanie dużej ilości niezdrowych tłuszczów oraz cukrów prostych również prowadzi do rozwoju insulinooporności. Niska wrażliwość komórek na insulinę często występuje u pacjentów, którzy cierpią na niealkoholowe stłuszczenie wątroby, zespół policystycznych jajników i różne zaburzenia hormonalne. Ryzyko insulinooporności jest duże u osób z chorobą otyłościową. Nieleczona insulinooporność prowadzi do chorób układu krążenia, cukrzycy typu 2, może rozwinąć się nadciśnienie tętnicze.
Do objawów insulinooporności należą:
- przewlekłe zmęczenie;
- wzmożony apetyt;
- trudności w utracie wagi;
- ciemne plamy na skórze (rogowacenie ciemne) w okolicach pach, szyi i pachwin;
- nadmierne owłosienie u kobiet;
- zaburzenia miesiączkowania;
- wysoki poziom cholesterolu i trójglicerydów;
- wysokie ciśnienie tętnicze.
Jak leczyć insulinooporność?
Podstawą leczenia insulinooporności jest radykalna zmiana stylu życia, na którą składają się następujące czynniki:
- spadek masy ciała – nawet niewielka redukcja masy ciała (5-10%) może znacząco poprawić wrażliwość na insulinę;
- regularna aktywność fizyczna – zaleca się minimum 30 minut umiarkowanej aktywności fizycznej dziennie, np. szybkiego marszu, jazdy na rowerze, pływania. Uprawiając regularną aktywność fizyczną wspiera się utratę wagi i wrażliwość tkanek.
- zdrowa dieta – należy skupić się na warzywach, owocach, chudym białku i pełnoziarnistych produktach. Ważne jest również ograniczenie spożycia cukrów prostych i tłuszczów nasyconych. Wybierane produkty spożywcze powinny być o niskim indeksie glikemicznym.
Przeciwdziałać insulinooporności i leczyć ją pomaga również odpowiedne zarządzanie stresem – unikanie sytuacji stresowych, techniki relaksacyjne oraz medytacja, nauka wyciszania negatywnych emocji. Niezwykle ważne jest spożywanie dużych ilości wody. Można dodać do niej cytrynę, ale należy unikać dosładzania i soków owocowych – odpowiednie nawodnienie pomaga w regulacji poziomu cukru oraz wspiera odbudowę komórek.
Metformina i inne leki regulujące stężenie glukozy we krwi
Leczenie farmakologiczne insulinooporności jest wprowadzane w momencie, kiedy zmiana stylu życia nie przynosi zadowalających efektów – stężenie cukru we krwi nie spada lub spada nieznacznie. Lekarze decydują się na włączenie leków głównie w przypadku, kiedy występuje stan przedcukrzycowy – ryzyko rozwoju cukrzycy typu 2 jest bardzo wysokie.
W doborze leków lekarz bierze pod uwagę wiele czynników, takich jak wiek, stan zdrowia, preferencje pacjenta i choroby współistniejące.
Najczęściej stosowane leki w leczeniu insulinooporności to:
- Metformina – jest to lek pierwszego rzutu w leczeniu insulinooporności. Metformina zwiększa wrażliwość komórek na insulinę i obniża poziom glukozy we krwi.
- Leki sulfonylomocznikowe i gliklazyd – te leki stymulują trzustkę do produkcji insuliny.
- Inhibitory SGLT2 – działają poprzez nerki, hamując wchłanianie glukozy z powrotem do krwi.
Przeczytaj także o: