Lek na otyłość – zastrzyki
Wśród pacjentów coraz większą popularnością cieszą się tzw. zastrzyki na odchudzanie. Zastrzyki na odchudzanie, jak popularnie nazywane są leki w zastrzykach, wspomagają utratę masy ciała i stosowane są jako terapia uzupełniająca w leczeniu otyłości u pacjentów, którzy nie mogą schudnąć poprzez zmianę stylu życia - dietę i ćwiczenia fizyczne.
Leczenie otyłości
Leczenie otyłości i nadwagi i tym samym zapobieganie chorobom im towarzyszącym to wyzwanie dla współczesnej medycyny. Na rynku systematycznie pojawiają się nowe leki wspomagające pacjentów w walce z tymi chorobami.
Ostatnio, coraz większą popularnością cieszą się tzw. zastrzyki na odchudzanie. Zastrzyki na odchudzanie, jak popularnie nazywane są leki na otyłość w zastrzykach, wspomagają utratę masy ciała i stosowane są jako terapia uzupełniająca w leczeniu otyłości u pacjentów, którzy nie mogą schudnąć poprzez zmianę stylu życia – dietę i ćwiczenia fizyczne.
Zawsze powinny być stosowane w połączeniu z odpowiednią dietą i aktywnością fizyczną oraz pod opieką lekarza, nigdy na własną rękę.
Zastrzyki na odchudzanie – substancje czynne stosowane w leczeniu otyłości
Substancje czynne stosowane w leczeniu cukrzycy typu 2 oraz wspomagające leczenie otyłości to:
- Liraglutyd
- Semaglutyd
- Dulaglutyd
Należy wspomnieć, że w Polsce substancją oficjalnie zarejestrowaną do leczenia otyłości jest liraglutyd. Semaglutyd i dulaglutyd służą przede wszystkim do leczenia cukrzycy typu II. Istnieje jednak szansa, że to zmieni się w przyszłości.
Substancje te to antagoniści GLP-1 – glukagonopodobnego peptydu typu pierwszego, który:
- hamuje wydzielanie soków żołądkowych,
- spowalnia opróżnianie żołądka,
- hamuje wydzielanie glukagonu,
- pobudza wydzielanie insuliny,
- wpływa pozytywnie na trzustkę (komórki beta trzustki),
- redukuje insulinooporność (stan przedcukrzycowy),
- działa przeciwzapalnie,
- wspomaga terapię cukrzycy typu 2,
- łagodzi zaburzenia pamięci i uczenia się w chorobie Alzheimera.
GLP-1 jest wytwarzany w jelitach oraz w mózgu. Jego receptory znajdują się w kluczowych obszarach związanych z przyjmowaniem pokarmów i kontrolą stężenia glukozy. Dzięki tej substancji jesz mniej, szybciej się nasycasz i chudniesz. To hormon uwalniający się do krążenia w odpowiedzi na strawiony pokarm.
Lek Saxenda – liraglutyd
Saxenda w formie zastrzyków – lek wydawany jest wyłącznie na receptę i nie podlega refundacji. W opakowaniu znajdują się 3 wstrzykiwacze zawierające po 3 ml preparatu (1 ml zawiera 6 mg liraglutydu). Stosuje się go do wstrzyknięć podskórnych (w ramię, udo lub brzuch). Nie należy wstrzykiwać leku Saxenda dożylnie ani domięśniowo.
Lek ten jako jedyny we wskazaniach rejestracyjnych zawiera stosowanie w terapii otyłości. Pozostałe leki zarejestrowane są w leczeniu cukrzycy typu 2. Pomimo tego środowisko medyczne popiera zastosowanie analogów GLP-1 w leczeniu otyłości, która jest pierwszym krokiem do cukrzycy typu 2 i chorób sercowo-naczyniowych.
Substancją czynną Saxendy jest liraglutyd (18 mg w jednym wstrzyknięciu).
Saxenda umożliwia kontrolę łaknienia (ogranicza je), stymuluje wydzielanie insuliny i ogranicza wydzielanie glukagonu, zależnie od stężenia glukozy we krwi.
Obniżenie masy ciała ma miejsce poprzez zmniejszenie tkanki tłuszczowej – w większym stopniu zmniejsza masę tłuszczową trzewną niż ilość tkanki tłuszczowej podskórnej.
Preparat zawsze powinien być stosowany wraz z odpowiednią dietą o obniżonej kaloryczności i ze zwiększoną aktywność fizyczną, niezależnie czy stosowany jest u dorosłych, czy dzieci.
Wskazaniem do stosowania leku Saxenda jest nadwaga (BMI równe lub większe niż 27) i otyłość (BMI równe lub większe niż 30), a stosowany może być także u osób, u których ponadto występują stany związane z wysoką wagą – cukrzyca typu 2, nadciśnienie tętnicze, nieprawidłowy poziom tłuszczów we krwi, zaburzenia oddychania podczas snu (obturacyjny bezdech senny).
Początkowa dawka wynosi zwykle 0,6 mg raz na dobę, a docelowe dawki leku Saxenda uzyskuje się stopniowo. O dawkowaniu zawsze decyduje lekarz prowadzący.
W przeprowadzonych badaniach, u pacjentów stosujących lek Saxenda w dawce 3 mg doszło do zmniejszenia masy ciała o 7,5%. W przypadku placebo wynik ten wynosił 2,3%. Stała redukcja masy ciała notowana była w pierwszych 40 dniach terapii, a utrata masy ciała była bardziej widoczna u kobiet.
Victoza – liraglutyd
Victoza to lek o bardzo podobnym działaniu do Saxendy i także tu substancją czynną jest liraglutyd.
Victoza nie powinna być stosowana u pacjentów w wieku poniżej 18 lat.
Przeciwskazania i skutki uboczne
Przeciwwskazaniami do stosowania tych leków są ciąża i kamienie piersią oraz nadwrażliwość na którykolwiek składnik leku lub jego substancję pomocniczą.
Jak w przypadku większości leków i te powodują lub mogą powodować działania niepożądane. Głównie są to działania ze strony układu pokarmowego, jak nudności, wymioty i biegunka, zaparcia.
Z różną częstotliwością, w zależności od leku, może też wystąpić ostre zapalenie trzustki (o czym świadczyć mogą silne bóle brzucha), a wówczas należy przerwać leczenie i nie można go wznawiać.
W przypadku stosowania leków wraz pochodną sulfonylomocznika lub insuliną, może wystąpić hipoglikemia.
Inne możliwe działania to: zawroty głowy i bóle głowy, zmęczenie, zaburzenia smaku.
Leki te opóźniają opróżnianie żołądka co może mieć wpływ na wchłanianie innych leków podawanych doustnie. Zawsze należy poinformować lekarza o wszystkich przyjmowanych ostatnio lub planowanych lekach i preparatach, w tym tych bez recepty.
Przeczytaj także o: