Toksoplazmoza
Toksoplazmoza jest chorobą zakaźną wywoływaną przez pasożyty. Jest ona rozpowszechniona na całym świecie. Dla pasożytów toksoplazmozy człowiek jest tylko żywicielem pośrednim; żywicielem ostatecznym jest kot. Toksoplazmoza jest często przenoszona przez surowe lub niedogotowane produkty mięsne. W większości przypadków toksoplazmoza nie powoduje żadnych objawów. Może mieć jednak poważne konsekwencje, zwłaszcza u osób z obniżoną odpornością i kobiet w ciąży.
Jak TELEMEDI może pomóc Ci w przypadku toksoplazmozy?
Dla zdrowych osób zakażenie toksoplazmozą jest na ogół niegroźną chorobą, którą leczy się bez konsekwencji. Jednak zakażenie w czasie ciąży może spowodować poważne uszkodzenia u nienarodzonego dziecka, zwłaszcza w jego mózgu. Może również prowadzić do poronienia. Badanie na obecność przeciwciał toksoplazmozy jest zalecane jeszcze przed zajściem w ciążę! Skorzystaj z możliwości odbycia wideokonsultacji z lekarzem TELEMEDI, który pokieruje Cię na właściwe badania pod kątem toksoplazmozy.
Podstawowe informacje
- Co to jest toksoplazmoza? Choroba zakaźna wywoływana przez pasożyta Toxoplasma gondii. Ludzie odgrywają rolę żywicieli pośrednich pasożyta; żywicielami ostatecznymi są koty.
- Zakażenie: Spożycie surowego lub niedogotowanego mięsa i wędlin, kontakt z kocimi odchodami, niedokładnie umyte warzywa lub sałaty.
- Objawy: Zwykle brak objawów przy zdrowym układzie odpornościowym, tylko sporadycznie objawy grypopodobne i obrzęk węzłów chłonnych. Rzadko dochodzi do zarażenia narządów (np. oczu). Jednakże toksoplazmoza może mieć poważne konsekwencje w przypadku obniżonej odporności (np. z powodu HIV/AIDS) oraz u nienarodzonych dzieci w łonie matki.
- Diagnostyka: Badanie krwi na obecność przeciwciał przeciwko toksoplazmom, ewentualnie bezpośrednie wykrywanie patogenów lub ich materiału genetycznego w próbkach pobranych od pacjenta (np. tkanka węzłów chłonnych); amniopunkcja lub nakłucie pępowiny u nienarodzonych dzieci.
- Leczenie: Zwykle nie jest konieczne, jeśli nie ma lub jest niewiele objawów. W przeciwnym razie należy zastosować leczenie antybiotykami lub lekami przeciwpasożytniczymi. Pierwsza infekcja w ciąży musi być zawsze leczona.
Toksoplazmoza – opis
Toksoplazmoza jest chorobą zakaźną wywoływaną przez gatunek chorobotwórczego pierwotniaka Toxoplasma gondii. W rzeczywistości jest to choroba zwierząt (zoonoza). Jednakże ludzie mogą „złapać” toksoplazmozę jako żywiciele pośredni pasożyta.
Toksoplazmozą mogą zarazić się osoby w każdym wieku. Infekcja zazwyczaj pozostaje niezauważona. Rzadko występują objawy takie jak łagodna gorączka, ból głowy i ból kończyn, jednak u osób z osłabionym układem odpornościowym toksoplazmoza może mieć poważne konsekwencje. To samo dotyczy pierwszej infekcji w czasie ciąży.
W zakażeniu toksoplazmozą organizm wytwarza specyficzne przeciwciała przeciwko pasożytowi. Niektóre z tych przeciwciał nadal krążą we krwi osoby dotkniętej chorobą, nawet po wyleczeniu infekcji. W ten sposób dana osoba jest chroniona przed nowymi infekcjami w przyszłości (odporność na całe życie) – o ile w pewnym momencie nie dojdzie do niedoboru odporności (np. z powodu HIV). Wtedy ponownie można zachorować na toksoplazmozę.
Toksoplazmoza – częstość występowania
Według szacunków około połowa dorosłej populacji w Polsce była zarażona toksoplazmozą. Ogólnie rzecz biorąc, liczba osób, które zostały już zarażone pasożytem Toxoplasma gondii, wzrasta wraz z wiekiem. W grupie wiekowej 70 plus dotyczy to więcej niż siedmiu na dziesięć osób (wskaźnik zakażeń: 70 procent).
Eksperci zakładają jednak, że liczba niezgłoszonych przypadków toksoplazmozy w ciąży jest wysoka. Jednym z powodów jest to, że zazwyczaj zgłaszane są tylko te dzieci, które już w momencie urodzenia wykazują odpowiednie objawy choroby. Często jednak szkody następcze spowodowane zakażeniem toksoplazmozą w łonie matki rozwijają się dopiero po upływie miesięcy lub lat.
Toksoplazmoza – profilaktyka
Istnieje szereg zasad postępowania, które zmniejszają ryzyko zarażenia się toksoplazmozą:
- Umyj ręce mydłem, jeśli dotykałeś surowego mięsa lub warzyw.
- Po obróbce mięsa lub warzyw należy również dokładnie wyczyścić używane przybory kuchenne (deskę do krojenia, noże itp.).
- Nie należy spożywać surowego mięsa i wędlin (mięso mielone, tatar, carpaccio, metka, salami, surowa szynka itp.).
- Unikaj także niedostatecznie obrobionych termicznie produktów mięsnych i wędliniarskich (zwłaszcza z wieprzowiny, jagnięciny lub mięsa koziego). Aby zabić „jaja” (oocysty) pasożyta, mięso musi zostać podgrzane do temperatury wnętrza wynoszącej co najmniej 50°C (smażenie, gotowanie).
- Żywność z zanieczyszczeniami (ziemniaki, marchew itp.) należy przechowywać oddzielnie od innej żywności, aby nie uległa ona również zanieczyszczeniu.
- Myj, obieraj lub gotuj warzywa, sałaty i owoce przed ich spożyciem.
- Podczas prac w ogrodzie należy nosić rękawice, a po ich zakończeniu dokładnie umyć ręce.
- Nie należy karmić kotów surowym mięsem.
- Nie należy całować kota i trzeba myć ręce po kontakcie ze zwierzętami.
- Codziennie czyścić kuwetę ciepłą wodą. Osoby szczególnie wrażliwe, takie jak kobiety w ciąży, powinny pozostawić to zadanie innym.
- Przykryj piaskownicę dla dzieci, gdy ta nie jest używana. Dzięki temu koty nie będą mogły używać jej w charakterze kuwety.
- Osoby szczególnie wrażliwe nie powinny głaskać kotów wolno żyjących.
- Nie należy pić niefiltrowanej wody z jezior, strumieni itp. w środowisku naturalnym. Może być skażona „jajami” (oocystami) patogenu toksoplazmozy.
Kobiety w ciąży, które nie przebyły jeszcze zakażenia toksoplazmozą i w związku z tym nie mają przeciwciał przeciwko pasożytowi, powinny szczególnie przestrzegać zalecanych środków zapobiegawczych. W przypadku kotów obowiązują specjalne zalecenia:
- Kobiety w ciąży powinny pozostawić codzienne czyszczenie kuwety gorącą wodą (powyżej 70°C) innym członkom rodziny.
- Koty nie powinny być karmione surowym mięsem, a jedynie puszkami lub suchą karmą. Jeśli nie jest to możliwe, kobiety w ciąży powinny trzymać się z dala od kotów.
Toksoplazmoza – objawy
Między zakażeniem toksoplazmozą a wystąpieniem pierwszych objawów mija zwykle dwa do trzech tygodni. Okres ten nazywany jest okresem inkubacji.
Objawy toksoplazmozy przy zdrowym układzie odpornościowym
U osób ze zdrowym układem odpornościowym toksoplazmoza przebiega bezobjawowo w około 90% przypadków. Rzadko infekcja powoduje objawy grypopodobne, takie jak łagodna gorączka, ból głowy, bóle kończyn i zmęczenie. Ponadto może dojść do obrzęku węzłów chłonnych (głównie w okolicy szyi i gardła, sporadycznie na całym ciele). Lekarze mówią wtedy o toksoplazmozie węzłów chłonnych.
Sporadycznie toksoplazmoza wpływa na oczy lub inne narządy. Następnie może dojść np. do zapalenia siatkówki i naczyniówki oka (retinochorioiditis lub chorioretinitis), zapalenia płuc (pneumonitis) lub zapalenia mózgu (encephalitis).
Zakażenie toksoplazmozą może mieć również charakter przewlekły. Osoby dotknięte chorobą zazwyczaj nic nie zauważają (przebieg utajony).
Objawy toksoplazmozy przy osłabionym układzie odpornościowym
Toksoplazmoza może mieć ciężki przebieg, jeśli układ odpornościowy jest osłabiony. Dotyczy to na przykład pacjentów zakażonych wirusem HIV i chorych na AIDS, jak również osób po przeszczepie organów. Często nie jest to pierwsza infekcja. Zamiast tego większość osób dotkniętych chorobą była już wcześniej zarażona patogenem toksoplazmozy. Patogen toksoplazmozy pozostaje następnie uśpiony (utajony) w organizmie, czasami niezauważony przez lata, zanim zostanie reaktywowany. Bardzo często dochodzi do zapalenia mózgu (encephalitis). Objawy, które występują, zależą od tego, który region mózgu jest dotknięty zapaleniem. Na przykład mogą wystąpić bóle głowy, gorączka, zmiany charakteru, paraliż i napady padaczkowe.
Rzadziej u osób z obniżoną odpornością toksomplasmoza atakuje także wzrok. Jednakże wszystkie inne organy mogą być również dotknięte, szczególnie u pacjentów z AIDS (serce, płuca, wątroba itp.).
Toksoplazmoza – przyczyny i czynniki ryzyka
Toksoplazmoza jest wywoływana przez jednokomórkowego pasożyta, pierwotniaka Toxoplasma gondii. Ludzie służą pasożytowi jedynie jako żywiciele pośredni (podobnie jak świnie i bydło); głównym żywicielem są koty i drapieżniki z rodziny kotowatych.
W jelicie kota pasożyt namnaża się i rozwija jajopodobne formy (oocysty). Są one w dużych ilościach wydalane z kałem. Po jednym do czterech dni dojrzewania w środowisku powietrznym oocysty stają się zakaźne i pozostają zakaźne przez kilka miesięcy.
Drogi zakażenia
Ssaki, ptaki i ludzie najczęściej zarażają się patogenem toksoplazmozy poprzez skażoną żywność. „Jaja” pasożyta są najczęściej spożywane z niedostatecznie dogotowanym i surowym mięsem lub wędlinami. Najczęściej jest to wieprzowina, mięso owcze i kozie, ale czasami także dziczyzna i drób. Wystarczy raz zjeść potrawę z surowego mięsa, aby zarazić się toksoplazmozą!
Również żywność, która rośnie w ziemi lub w jej pobliżu (warzywa, owoce), może zostać zanieczyszczona jajami toksoplazmy (np. przez odchody kota) i w ten sposób być zakaźna. Ponadto możliwe jest zakażenie rozmazem, czyli bezpośrednie przeniesienie toksoplazm. Na przykład jeśli podczas sprzątania kociej kuwety dojdzie do kontaktu z zakaźnymi odchodami, a następnie ktoś dotknie ust nieumytymi rękami, może zarazić się toksoplazmozą. Można się nią zarazić również podczas prac w ogrodzie, jeśli kopie się w ziemi zanieczyszczonej kocimi odchodami.
Stosunkowo rzadko pasożyty są przenoszone z kobiety ciężarnej na nienarodzone dziecko w łonie matki. Może się to zdarzyć, jeśli kobieta zostanie zarażona patogenem toksoplazmozy po raz pierwszy w czasie ciąży. Jeśli do zakażenia doszło przed zajściem w ciążę, zazwyczaj nie ma zagrożenia dla nienarodzonego dziecka: przeciwciała, które organizm matki wytworzył przeciwko patogenowi, chronią również dziecko przed zakażeniem.
Inną, dość rzadką drogą zakażenia jest przeniesienie pasożytów podczas transplantacji – tj. gdy narządy dawcy chorego na toksoplazmozę zostają przekazane do organizmu chorego.
Toksoplazmoza – badania i diagnostyka
Wymienione objawy mogą stanowić dla lekarza wstępne wskazania do ewentualnego zakażenia toksoplazmą. W celu wyjaśnienia tych podejrzeń dostępne są różne metody diagnostyczne.
Toksoplazmoza – badanie na obecność przeciwciał
U pacjentów ze zdrowym układem odpornościowym zwykle pobiera się próbkę krwi w celu zbadania poziomu przeciwciał. Rodzaj i ilość przeciwciał wskazuje, czy pacjent był wcześniej zakażony toksoplazmozą, czy też jest to zakażenie właśnie trwające. W tym ostatnim przypadku badanie przeciwciał ujawnia również stadium choroby, w którym znajduje się pacjent.
Toksoplazmoza – wykrywanie bezpośrednie
Aby ponad wszelką wątpliwość wykryć aktywną infekcję, w próbkach pobranych od pacjenta musi zostać wykryty sam patogen lub jego materiał genetyczny (DNA). W ten sposób toksoplazmoza może być również wykryta u osób z osłabionym układem odpornościowym. W tych przypadkach test na przeciwciała toksoplazmozy może być negatywny (z powodu osłabienia układu odpornościowego nie może być wytworzona wystarczająca ilość przeciwciał).
W celu bezpośredniego wykrycia patogenu lekarz pobiera od pacjenta próbkę tkanki (np. z obrzękniętych węzłów chłonnych). Na tej podstawie podejmuje się próbę wyhodowania toksoplazmy w hodowli komórkowej lub w badaniach na zwierzętach.
W celu wykrycia materiału genetycznego pasożyta badane są próbki tkanek lub płynów ustrojowych pacjenta (przy użyciu reakcji łańcuchowej polimerazy, PCR).
Toksoplazmoza – leczenie
Toksoplazmoza bez objawów lub tylko z łagodnym obrzękiem węzłów chłonnych nie wymaga leczenia. Leczenie jest jednak bezwzględnie konieczne w przypadku:
- wyraźnych objawów klinicznych,
- pacjentów z obniżoną odpornością,
- pierwszego zakażenia w czasie ciąży,
- noworodków, które zostały zarażone pasożytem w łonie matki (toksoplazmoza wrodzona).
Terapia toksoplazmozy jest zwykle prowadzona przy użyciu specjalnych antybiotyków lub leków przeciwpasożytniczych, takich jak sulfadiazyna, spiramycyna i pirymetamina.
Toksoplazmoza a ciąża
Jeśli kobieta zostanie zarażona toksoplazmozą podczas ciąży, istnieje ryzyko, że przeniesie toksoplazmę na swoje nienarodzone dziecko. To tak zwane ryzyko transmisji wzrasta wraz z czasem trwania ciąży: w pierwszym trymestrze wynosi ono około 15 procent, a następnie wzrasta aż do około 60 procent podczas ostatniego trymestru. Równocześnie jednak zmniejsza się ryzyko wystąpienia poważnych powikłań. Zagrożenie dla nienarodzonego dziecka zależy więc między innymi od czasu zakażenia.
Zakażenie toksoplazmozą we wczesnej ciąży
Zakażenie toksoplazmozą w pierwszym trymestrze ciąży jest rzadkie. Prowadzi ono do poronienia, urodzenia martwego dziecka albo powoduje poważne uszkodzenie płodu. Do uszkodzeń tych należą:
- powiększenie wątroby i śledziony (hepatosplenomegalia),
- żółtaczka (icterus),
- zapalenie mięśnia sercowego (myocarditis),
- zapalenie płuc w warstwie łącznotkankowej pomiędzy pęcherzykami płucnymi a naczyniami krwionośnymi (śródmiąższowe zapalenie płuc),
- zatrzymanie wody w jamie czaszki („wodogłowie”),
- zapalenie siatkówki i naczyniówki oka (chorioretinitis),
- zwapnienia wewnątrz czaszki (zwapnienia wewnątrzczaszkowe).
Zakażenie toksoplazmozą w późniejszym okresie ciąży
Zakażenia toksoplazmozą w późniejszym okresie ciąży przebiegają zwykle bezobjawowo. Jednak, u wielu dzieci dotkniętych tym schorzeniem w ciągu następnych dwudziestu lat dochodzi do uszkodzeń następczych, takich jak zez, głuchota czy padaczka. Jednym z możliwych późnych uszkodzeń nabytej w łonie matki toksoplazmozy jest również opóźnienie rozwoju psychoruchowego (retardacja).
Ciąża – badania w kierunku toksoplazmozy
Badanie na toksoplazmozę jest z reguły wymagane tylko wtedy, gdy istnieje uzasadnione podejrzenie zakażenia. Badanie krwi na obecność toksoplazmozy jest jednak wskazane u wszystkich kobiet, które chcą mieć dzieci lub najpóźniej we wczesnej ciąży. Test na toksoplazmozę może być powtórzony w trakcie ciąży, jeśli kobieta mogła się w międzyczasie zarazić.
Jeśli toksoplazmoza zostanie wykryta jako pierwsze zakażenie podczas ciąży, konieczne jest sprawdzenie, czy nienarodzone dziecko jest również zakażone. Zwykle wykonuje się amniopunkcję: próbka płynu owodniowego jest badana pod kątem materiału genetycznego patogenu.
W wyjątkowych przypadkach toksoplazmozę u nienarodzonych dzieci rozpoznaje się na podstawie badania krwi dziecka: lekarz pobiera krew z pępowiny za pomocą cienkiej igły (pobranie krwi z naczynia pępowinowego płodu – kordocenteza). Krew jest następnie analizowana w laboratorium pod kątem obecności fragmentów genomu pierwotniaka toksoplazmy.
Jeśli toksoplazmoza wrodzona jest potwierdzona, lekarz może użyć USG, aby określić, czy infekcja doprowadziła do zmian narządowych u dziecka.
UWAGA: Noworodki mogą być badane pod kątem toksoplazmozy wrodzonej poprzez poszukiwanie przeciwciał toksoplazmozy we krwi dziecka.
Ciąża – leczenie toksoplazmozy
Pierwsze zakażenie toksoplazmozą w ciąży musi być natychmiast leczone. Kobiety ciężarne do 16 tygodnia ciąży otrzymują antybiotyk spiramycynę. Później zwykle zaleca się połączenie pirymetaminy (lek przeciwpasożytniczy) i sulfadiazyny (antybiotyk). Aby zapobiec poważnemu uszkodzeniu szpiku kostnego, podawany jest kwas foliowy.
W trakcie leczenia monitoruje się ściśle morfologię krwi oraz parametry funkcji wątroby pacjenta.
Leczenie noworodków
Noworodkom urodzonym z toksoplazmozą podaje się również trzy preparaty: pirymetaminę, sulfadiazynę i kwas foliowy. Czas trwania leczenia zależy od stopnia zaawansowania choroby.
Toksoplazmoza: przebieg choroby i rokowanie
Przebieg toksoplazmozy jest zazwyczaj pomyślny. Tylko w bardzo rzadkich przypadkach (np. w przypadku niedoborów odporności) dochodzi do poważnych objawów, takich jak zapalenie mózgu, serca lub siatkówki.
Jeśli toksoplazmoza jest konsekwentnie leczona w czasie ciąży, dzieci często rodzą się bez żadnych szczególnych objawów. Jednak niektóre z nich wykazują blizny na siatkówce. Ponadto u niektórych dzieci dopiero po latach pojawiają się objawy, takie jak zaburzenia koncentracji uwagi.
W przypadku zakażenia Toxoplasma gondii organizm wytwarza przeciwciała. W rezultacie osoby dotknięte tą chorobą są zwykle dożywotnio chronione przed ponownym zakażeniem toksoplazmozą.
Pytania i odpowiedzi
Jak bardzo niebezpieczna jest toksoplazmoza?
Toksoplazmoza jest chorobą zakaźną wywoływaną przez pasożyty. Mimo że ludzie często ulegają zakażeniu, większość infekcji toksoplazmozą pozostaje niezauważona. Infekcja jest niebezpieczna dla kobiet w ciąży. Może wywoływać poronienia i powodować poważne wady rozwojowe u nienarodzonego dziecka.
Kiedy umierają oocysty toksoplazmy?
Gotowanie, smażenie lub pasteryzacja zabijają zarodki toksoplazmy. W temperaturze powyżej 67°C nawet trwałe oocysty giną w ciągu jednej do dwóch minut.
Co powoduje toksoplazmoza w mózgu?
Naukowcy dowiedli, że pasożyt toksoplazmozy wpływa na metabolizm w mózgu. Zaburzenia synaps są związane z depresją, schizofrenią i autyzmem. Myszy zarażone toksoplazmą zachowują się dziwnie: tracą swój naturalny strach przed kotami.
Jak długo przeżywają oocysty?
Zakażenie toksoplazmozą jest możliwe poprzez spożycie nieumytych warzyw lub sałaty. Oocysty toksoplazmozy mogą przetrwać w glebie lub piasku przez ponad rok.
Czy wszyscy właściciele kotów chorują na toksoplazmozę?
Aż 30 do 50 procent wszystkich kotów, psów i ludzi było już narażonych na toksoplazmozę, co oznacza, że ich organizmy wytworzyły już przeciwciała przeciwko niej.
Czy toksoplazmoza ustępuje?
U większości osób toksoplazmoza ustępuje bez leczenia po kilku tygodniach lub miesiącach. Jednak osoby wymagające leczenia, aby infekcja w pełni ustąpiła, mogą być zmuszone do przyjmowania leków przez wiele tygodni lub miesięcy.
Czy koty trzymane w domu są nosicielami toksoplazmozy?
Koty trzymane w domu (takie, które nie polują na dzikie zwierzęta lub nie są karmione surowym mięsem) nie są narażone na zarażenie toksoplazmozą. Jeśli jednak jesteś w ciąży, planujesz zajść w ciążę lub masz osłabiony układ odpornościowy, ważne jest, abyś chroniła się przed zakażeniem.
Czy zdrowi ludzie chorują na toksoplazmozę?
Większość zdrowych osób zarażonych toksoplazmozą nie ma żadnych oznak ani objawów i nie jest świadoma, że jest zarażona. Jednak u niektórych osób pojawiają się oznaki i objawy podobne do tych występujących przy grypie.
Jak leczy się toksoplazmozę?
Większość zdrowych ludzi zdrowieje z toksoplazmozy bez leczenia. Osoby chore mogą być leczone kombinacją leków, takich jak pirymetamina i sulfadiazyna oraz kwas foliowy.
Jakie są długotrwałe skutki toksoplazmozy?
Długotrwałe lub przewlekłe skutki zakażenia pojawiają się, gdy cysty rozprzestrzeniają się do mózgu i komórek mięśniowych. Torbiele, które mogą pozostać w organizmie tak długo, jak długo żyje dana osoba, mogą pęknąć i spowodować poważne choroby, w tym uszkodzenie mózgu, oczu i innych narządów.
Czy toksoplazmoza może zmienić osobowość?
Zakażenie toksoplazmozą może zmienić ludzkie zachowanie. Pasożyt ten infekuje między innymi mózg, i to właśnie on jest odpowiedzialny za to, że ludzie stają się bardziej impulsywni i bardziej podatni na choroby psychiczne, w tym schizofrenię.
Czy toksoplazmoza może powodować stany lękowe?
Najbardziej charakterystycznym objawem związanym z toksoplazmozą jest zwiększony niepokój, a typowe zaburzenia związane z toksoplazmozą to autyzm, schizofrenia, zespół nadpobudliwości psychoruchowej z deficytem uwagi, zaburzenia obsesyjno-kompulsywne, antyspołeczne zaburzenia osobowości, trudności w uczeniu się i stany lękowe.
Czy można zarazić się toksoplazmozą od całowania kota?
Jest bardzo mało prawdopodobne, aby można było zarazić się toksoplazmozą poprzez głaskanie kota lub bycie podrapanym czy ugryzionym przez kota, ponieważ pierwotniak nie jest przenoszony przez sierść czy ślinę.
Co może wywołać reaktywację toksoplazmozy?
Kiedy pojawia się choroba, jest ona zazwyczaj łagodna, z objawami „grypopodobnymi” (np. bolesne węzły chłonne, bóle mięśni itp.), które trwają od kilku tygodni do kilku miesięcy, a następnie ustępują. Pierwotniak pozostaje jednak w organizmie osoby w stanie nieaktywnym. Może on ulec reaktywacji, jeśli osoba zostanie poddana immunosupresji.
Czy toksoplazmoza może mieć wpływ na oczy?
Zakażenie toksoplazmozą, które ma wpływ na oczy, zwykle atakuje siatkówkę i początkowo ustępuje bez objawów. Jednakże nieaktywny pasożyt może później ulec reaktywacji, powodując ból oka, niewyraźne widzenie i prawdopodobnie trwałe uszkodzenie, w tym ślepotę.
Czy toksoplazmoza jest bakterią, czy wirusem?
Toksoplazmoza jest infekcją wywołaną przez pierwotniaka. Pasożyt ten nazywa się Toxoplasma gondii. Można go znaleźć w kocich odchodach i niedogotowanym mięsie, zwłaszcza dziczyźnie, jagnięcinie i wieprzowinie. Może być również przenoszony przez skażoną wodę.
Czy oocysty toksoplazmozy są widoczne gołym okiem?
Koty, które wydalają oocysty toksoplazmozy, zazwyczaj nie wyglądają na chore, a oocysty nie są widoczne gołym okiem.
Czy toksoplazmoza może powodować łzawienie oczu?
Kiedy pasożyt infekuje siatkówkę, może powodować zapalenie lub blizny, które mogą prowadzić do upośledzenia widzenia. Objawy te mogą być krótkotrwałe lub długotrwałe; zazwyczaj pacjenci doświadczają nieostrego widzenia lub łzawienia.
Czy toksoplazmoza może być wyleczona?
Wiele przypadków toksoplazmozy wrodzonej może być wyleczonych za pomocą leków. Nawet dzieci, które miały ciężką infekcję przy urodzeniu, mogą nigdy nie wykazywać oznak poważnych długoterminowych uszkodzeń, jeśli są wcześnie zdiagnozowane i leczone. Opóźnienia w diagnozie i leczeniu mogą przyczynić się do złego rokowania.
Czy toksoplazmoza kiedykolwiek opuszcza organizm?
U większości osób zarażonych toksoplazmozą (Toxoplasma gondii) wywołuje ona jedynie łagodne objawy grypopodobne. Po pierwszym zarażeniu pasożyt przechodzi zwykle w fazę cysty i pozostaje w organizmie danej osoby do końca życia.
Czy zdrowi ludzie chorują na toksoplazmozę?
Większość zdrowych osób zarażonych toksoplazmozą nie ma żadnych oznak ani objawów i nie jest świadoma, że jest zarażona. Jednak u niektórych osób pojawiają się oznaki i objawy podobne do tych występujących przy grypie.
Czy można zachorować na toksoplazmozę dwukrotnie?
W większości przypadków, jeśli raz zachorowałeś na toksoplazmozę, z reguły nie możesz zachorować ponownie. Istnieją jednak pewne doniesienia o osobach, które zaraziły się toksoplazmową więcej niż jeden raz.
Źródła
- Inwazje i choroby pasożytnicze. W: Zbigniew Pawłowski: Choroby zakaźne i pasożytnicze. Zdzisław Dziubek (red.). Wyd. III uaktualnione. Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 2003.
- Hunter, CA; Sibley, LD (November 2012). „Modulation of innate immunity by Toxoplasma gondii virulence effectors”. Nature Reviews Microbiology. 10.
- Torgerson, Paul R; Mastroiacovo, Pierpaolo (2013). „The global burden of congenital toxoplasmosis: a systematic review”. Bulletin of the World Health Organization. 91.
Przeczytaj także o: